The Shiny Shrimps – Les crevettes pailletées (2019)

Recensie The Shiny Shrimps CinemagazineRegie: Maxime Govare, Cédric Le Gallo | 103 minuten | komedie, drama | Acteurs: Nicolas Gob, Alban Lenoir, Michaël Abiteboul, David Baïot, Romain Lancry, Roland Menou, Geoffrey Couët, Romain Brau, Félix Martinez, Maïa Quesemand, Pierre Samuel, Camille Thomas-Colombier, Jean-Louis Barcelona, Yvon Back, Anaïs Gilbert

Troebel water. Daarin komt Olympisch zwemmer Matthias Le Goff terecht wanneer hij een televisiereporter een mietje noemt. Matthias wordt geschorst door de Franse zwembond en de volgende kampioenschappen lijken zo aan zijn neus voorbij te gaan. Maar dan komt de zwembond met een alternatieve oplossing. Matthias’ straf wordt kwijtgescholden als hij coach wordt van de Shiny Shrimps, een gay waterpoloteam dat zich wil plaatsen voor de Gay Games. Een hele uitdaging, want deze Shiny Shrimps zijn zo ongeveer het rampzaligste wat het waterpolo ooit is overkomen.

In de Franse gay komedie ‘The Shiny Shrimps’ (‘Les crevettes pailletées’) beleven we de avonturen van dit wonderlijke team. We maken kennis met de getroebleerde aanvoerder Jean, de jonge vader Cédric, activist op leeftijd Joël, transdiva Fred en natuurlijk met coach Matthias. Die heeft zelf ook zo zijn issues. Hij is gescheiden en zijn jonge dochtertje wil eigenlijk niks meer met hem te maken hebben. Totdat ze de Shrimps ontmoet.

Dit waargebeurde verhaal zou genoeg stof moeten bieden voor een leuke komedie. Maar helaas. Hoewel de mannen (en Fred) allemaal hun eigen problemen hebben, worden ze hier vooral neergezet als leeghoofdige gays. De broekjes en shirtjes gaan uit wanneer het maar kan, de mannen (en Fred) denken aan weinig anders dan seks, ze dartelen en spartelen, maken dubbelzinnige opmerkingen, doen graag aan crossdressing en lopen onderling flink te bitchen. Kortom, dit zijn geen gays van vlees en bloed maar stereotypen.

De problemen waarmee de mannen (en Fred) worstelen, zijn op het oog boeiend genoeg. Een jongen die zijn dorp moest ontvluchten toen hij uit de kast kwam, een oude activist die verzuurd is geraakt, een jonge vader die zijn carrière moet combineren met de zorg voor een tweeling. Helaas wordt er met deze lijnen nauwelijks iets gedaan. Het probleem dat wel aan bod komt is dan weer van het iets te heftige soort.

Ook de humor houdt niet over. Clichégrappen en voorspelbare verwikkelingen wisselen elkaar af, met heel af en toe een geslaagde grap. Wat deze film dan wel heeft te bieden? Een heleboel levenslust die uiteindelijk meeslepend genoeg is om ongeschonden de finish te halen. Bovendien heeft deze film het hart op de juiste plek. En voor de liefhebbers meer dan alleen het hart.

Afijn, dat soort humor dus.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 29 juli 2021