The Siege (1998)

Regie: Edward Zwick | 116 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Denzel Washington, Annette Bening, Bruce Willis, Tony Shalhoub, Sami Bouajila, Ahmed Ben Larby, Mosleh Mohamed, Lianna Pai, Mark Valley, Jack Gwaltney, David Proval, Lance Reddick, Jeremy Knaster, William Hill, Aasif Mandvi

Angst en verdeeldheid tussen mensen na een grote terroristische aanslag. Een vervanmijnbedshow in 1998, maar sinds elf september 2001 voorstelbaar geworden. De strekking van ‘The Siege’ is even onheilspellend en simplistisch als de realiteit van vandaag de dag. Bevolkingsgroepen in smeltkroes New York worden door geweld en angst tegen elkaar opgezet en elke nuance lijkt daarin verloren te gaan. Een stadsbus ontploft, een bom verwoest een theater op Broadway, het hoofdkwartier van de FBI en een school. Amerika is in crisis en buurtgenoten vertrouwen elkaar niet meer. New York lijkt op Tel Aviv in ‘The Siege’ en het ziet er helemaal niet zo vreemd uit, zelfs niet wanneer ‘Rambo’ Deveraux – die het Witte Huis aan zijn zijde weet – met het leger op de proppen komt. Je ziet het Bush hem in een onbewaakt ogenblik al nadoen.

Het had na de aanslag op de Twin Towers ongetwijfeld een docudrama opgeleverd, met helden en tranen en elkaar verbaal bekampende deskundigen, maar ‘The Siege’ stamt uit het idyllische 1998, toen een sigaar een massamoord nog van de voorpagina’s kon verdrijven. ‘The Siege’ is derhalve een traditionele actiethriller. We moeten het doen met het kattengespin tussen mannelijke (Washington) en vrouwelijke lead (Bening) en het tromgeroffel van de actie (wie bombardeert er nu een autobedrijf om een medewerker te arresteren?). Willis lijkt wat geforceerd opgevoerd als Washingtons vileine tegenpool. Denzel wint toch, al moet hij er flink wat speelminuten meer in investeren dan Bruce, die een makkie had aan deze film.

Het eindresultaat is een standaardthriller: best vermakelijk, af en toe spannend en aardig uitgewerkt. Zo raakt Hubbards buddy Frank (Tony Shalhoub) in gewetensnood omdat hij zowel ‘fed’ als Palestijn is en krijgt Washington een aardige kans om zijn genuanceerde zachte kant aan het publiek te tonen. Bening moet zich daarentegen in allerlei bochten wringen om haar karakter – zij speelt een in Libanon opgegroeide spionne die het met iedere liaison schijnt te doen – geloofwaardig te maken. Dat lukt aardig, maar we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat zij aan het script is toegevoegd om de film ‘romantic interest’ te verlenen.

Ondanks bovenstaande bezwaren kunnen we voor deze film wel een bak chips klaarzetten. Regisseur Edward Zwick heeft overkill weten te voorkomen en de acteurs doen hun werk naar behoren. Aan het eind overwint het goede. That’s (the law of) entertainment.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 21 januari 1999