The Simpsons Movie (2007)
Regie: David Silverman | 87 minuten | animatie, avontuur, komedie | Originele stemmencast: Dan Castellaneta, Julie Kavner, Nancy Cartwright, Yeardley Smith, Hank Azaria, Harry Shearer, Erin Brockovich-Ellis, Albert Brooks, Minnie Driver, Kelsey Grammer, Pamela Hayden, Tress MacNeille, Joe Mantegna, Maggie Roswell, Russi Taylor, Marcia Wallace, Karl Wiedergott | Nederlandse stemmencast: Reinder van der Naalt, Anneke Beukman, Marjolein Algera, Niki Romijn, Cees Geel, Georgina Verbaan, Bas Muijs, Tygo Gernandt, Eric Corton, Sander Lantinga, Di-Rect (Bas, Tim, Jamie)
Eindelijk hebben de populaire avonturen van de gele animatiefamilie de weg naar het witte doek gevonden! ‘The Simpsons Movie’ is gearriveerd en fans van de serie kunnen gerust zijn: het cynische, soms aandoenlijke, maar altijd maffe gezinnetje is onveranderd gebleven. De verschillende gezinsleden hebben geen enkele groei doorgemaakt, en gelukkig maar. En de toon van hun belevenissen zijn ook gelijk gebleven, met veel politieke satire, verwijzingen naar populaire cultuur, en een vrachtlading aan visuele grapjes. De filmvorm als zodanig voegt wellicht weinig toe, en het verhaal is wel erg rechtlijnig, maar ‘The Simpsons Movie’ is zonder meer een succes te noemen. Zowel de trouwe fan als relatieve nieuweling zal zich uitstekend vermaken bij deze film.
Ook al bestaan de personages al vanaf 1987, toen ze voor het eerst op t.v. verschenen als onderdeel van de “Tracey Ullman show”, ze prikkelen en entertainen nog als vanouds. Vooral de eerste helft van de film regent het grapjes en doe je er als kijker goed aan niet eens met je ogen te knipperen. Het begint met een “Itchy en Scratchy”-tekenfilm, die de Simpsons in de bioscoop aan het bekijken zijn. De gewelddadige kat-en-muis show uit de Simpsons-serie geeft hier commentaar op Bush en de Amerikaanse (buitenlandse) politiek in zijn algemeen, wanneer muis Itchy de maan verovert (ten koste van Scratchy) en thuis als held onthaald wordt, president wordt, en Hillary Clinton als vice-president krijgt toebedeeld. Tijdens het kijken van dit filmpje roept Homer uit dat hij eigenlijk gek is om geld neer te leggen voor iets wat hij thuis op t.v. gratis kan zien. En hij richt zich expliciet tot de toeschouwer in de bioscoop. Er zit wat in: ook deze film is in feite niet veel meer dan een lange Simpsons-episode, maar toegegeven, wel een erg leuke.
De Simpsons zijn visueel iets opgepoetst, de omgevingen zijn wat rijker geanimeerd, en hier en daar is wat computeranimatie toegevoegd, maar de grootste reden dat je de film moet gaan kijken is natuurlijk de humor. Een bloemlezing: een optreden van Green Day voor het milieu valt letterlijk in het water wanneer de Springfield-bevolking massaal blikjes en afval richting de (op het meer spelende) band gooit; Bart gaat, vanwege een truth-or-dare spelletje met Homer, naakt door de stad skateboarden; Arnold Schwarzenegger is president van Amerika en wordt gedirigeerd door een Cheney-achtig figuur. Het motto van “Ah-nuld”: “I was elected to lead, not to read”. Homer adopteert een big, noemt deze “Spider-pig”, en dumpt een silo vol met zijn mest in het meer van Springfield, hiermee een milieuramp veroorzakend; als massale afluisteracties bij burgers over de gehele natie eindelijk resultaat boeken, schreeuwt een ambtenaar uit: “The government has actually found someone they were looking for!”. De verschillende grappen, die vaak in de kantlijn of achtergrond plaatsvinden, maken de film tot wat hij is. Het grotere, centrale verhaal heeft bijzonder weinig om het lijf. Niet alleen hadden de burgers vrij eenvoudig uit hun benarde positie (een glazen koepel die over hun hele stad wordt gezet) kunnen ontsnappen, het resultaat van dit plotpunt – de Simpsons vertrekken uit Springfield – is niet erg boeiend. Natuurlijk moet er voor een film nog een soort dramatische ontwikkeling worden toegevoegd, en de emotie die hierbij komt kijken, voegt weliswaar een extra dimensie toe, maar de vaart en (komische) kracht van de film komen hierdoor wat in het geding, waardoor de film als geheel verslapt. Maar alleen een zuurpruim laat deze amusante film hierdoor verpesten. De Simpsons zijn na twintig jaar nog steeds springlevend. Ook op het witte doek. Luister vooral niet naar Homer: het bekijken van deze film in de bioscoop is zeker geen weggegooid geld.
Bart Rietvink
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 16 augustus 2007