The Singing Club – Military Wives (2019)

Regie: Peter Cattaneo | 110 minuten | komedie, drama | Acteurs: Kristin Scott Thomas, Sharon Horgan, Emma Lowndes, Gaby French, Lara Rossi, Amy James-Kelly, India Ria Amarteifio, Greg Wise, Jason Flemyng, Laura Checkley, Laura Elphinstone, Roxy Faridany, Robbie Gee, Stephen Thompson, Robert Whitelock, Colin Mace

Elk jaar in december lijkt er in het Verenigd Koninkrijk maar één onderwerp te zijn waar iedereen zich mee bezighoudt: wie staat er dit jaar op de hoogste positie van de hitlijsten met de feestdagen? De ‘Christmas Number One’ is zo felbegeerd dat artiesten en platenmaatschappijen bewust wachten tot het gunstigste moment om hun lied uit te brengen, om zo de beste kans te maken uiteindelijk bovenaan de hitlijst te eindigen in de week waarin 25 december valt. Ook de bookmakers varen er wel bij (Britten wedden sowieso overal om, dus zeker ook op de Christmas Number One). Het begon ooit in 1973, het jaar waarin glamrockbands Slade en Wizzard elkaar probeerden af te troeven met die zo-fout-dat-ze-toch-goed-zijn kerstklassiekers ‘Merry X-Mas Everybody’ en ‘I Wish It Could Be Christmas Everyday’. Aangezien we ons bijna vijftig jaar later alleen de hit van Slade nog herinneren (want ook hier wordt die rond de feestdagen weer volop gedraaid), kunnen we wel raden wie die strijd gewonnen heeft. In de eenentwintigste eeuw zijn het vooral de sterren die vanuit talentenjachten als X-Factor en Popstars: The Rivals die een plek in de lijst met Christmas Number Ones proberen te veroveren, maar af en toe kruipt er een onverwachte kanshebber tussen die de tieneridolen de loef afsteekt. Vaak hebben die op de een of andere manier een filantropische inslag. Het blijft ten slotte Kerstmis!

In 2011 werd de Christmas Number One geclaimd door de Military Wives, die onder aanvoering van koormeester en tv-persoonlijkheid Gareth Malone met ‘Wherever You Are’ de harten van de Britten veroverden. Het zelfgeschreven liedje bevat zinsneden uit de brieven die de echtgenotes en partners van soldaten hadden ontvangen in de periode dat ze gestationeerd waren in Afghanistan. Sinds 2010 zijn op 75 locaties in heel Groot-Brittannië koren ontstaan van echtgenotes en partners van militairen. Vrouwen die samen zingen om hun gedachten even te verzetten en niet constant te hoeven denken aan hun geliefden die ver van huis strijden voor de vrede. Doodgewone mensen die bij elkaar komen om elkaar op te beuren, dat spreekt filmmaker Peter Cattaneo wel aan. In 1997 gebruikte hij een vergelijkbaar uitgangspunt voor zijn onverwacht succesvolle debuutfilm ‘The Full Monty’ (1997). Die hilarische comedy waarin een groep werkloze metaalbewerkers besluit te gaan strippen om aan de kost te komen, bleek de frontrunner van een compleet subgenre (waartoe bijvoorbeeld ook ‘Calender Girls’ (2003) en ‘Fisherman’s Friends’ (2019) behoren). Cattaneo bleef films maken, maar ‘Lucky Break’ (2001) en ‘The Rocker’ (2008) wisten het succes van ‘The Full Monty’ bij lange na niet te evenaren. Daarom stortte hij zich vanaf 2010 op tv-werk en liet hij de films voor wat ze waren.

Tot hij het script kreeg toegezonden van ‘Military Wives’, geschreven door Rachel Tunnard en Rosanne Flynn. Hoewel ook dit verhaal naadloos aansluit in het stramien van ‘The Full Monty’, was Cattaneo direct geïntrigeerd. “In films waarin de mannen op missie gaan, volgt de camera doorgaans hen. Hoe interessant is het om je blik eens een keer te richten op degenen die achterblijven.” Na een ontmoeting met de vrouwen was hij om. ‘Military Wives’ (2019), in Nederland uitgegeven onder de titel ‘The Singing Club’, richt zich op een groep vrouwen die wonen op de fictieve legerbasis Flitcroft Garrison, ergens in het noorden van Engeland. De mannen vertrekken voor een vredesmissie naar Afghanistan en de vrouwen blijven achter en zijn op elkaar aangewezen. Kate (Kristin Scott Thomas) was, omdat haar man (Greg Wise) de hoogste rang had, de ‘queen bee’, maar die rol wordt nu ingenomen door Lisa (Sharon Horgan). De twee verschillen nogal van elkaar en Kate heeft moeite zich in haar nieuwe rol te schikken. Als de pasgehuwde nieuweling Sarah (Amy James-Kelly) tijdens de wekelijkse koffie-ochtend met het idee komt om een koor op te richten, pakken Kate en Lisa dat elk op hun eigen manier aan. Ondanks hun verschillen groeien de vrouwen steeds wat meer naar elkaar toe, vooral wanneer Kate haar verdriet om het verlies van haar zoon Jamie, die omkwam tijdens een vorige missie, met Lisa deelt.

Films als deze volgen vaak een vaste formule en ‘The Singing Club’ is daar geen uitzondering op. Je kunt vooraf al zo’n beetje uitstippelen dat de breekbare vriendschap tussen de twee tegenpolen tegen het einde toe nog een keer een breukje oploopt, dat één van de vrouwen uit het koor dat ene bericht krijgt dat niemand wil horen en dat de groep vrouwen alle tegenslagen onderweg samen weet te overwinnen. Cattaneo weet ook precies hoe hij de emoties van zijn kijkers het beste kan bespelen. Het is dan ook niet zozeer de weg naar de voor de hand liggende climax toe die deze film de moeite waard maakt, maar de weg ernaartoe. ‘The Singing Club’ wordt gedragen door twee topactrices, die beide een rol spelen zoals ze die al zo vaak hebben gespeeld, maar met hun charisma, talent en charme de film toch bij vlagen boven zichzelf uit doen laten stijgen. Scott Thomas is, zoals zo vaak, de bekakte snob die er moeite mee heeft om een stapje terug te moeten doen. Maar ze blijkt ook een schouder om op uit te huilen te zijn, omdat ze weet wat het betekent om een geliefde te verliezen in oorlogsgeweld. Ook blijkt ze verrassend goed uit de voeten te kunnen met Lisa’s tienerdochter, die moet leren om te gaan met alcohol. Lisa zelf is van nature relaxed en een tikkeltje chaotisch, maar ontdekt dat ze soms iets tactvoller met zaken om zou moeten springen. De vrouwen om hen heen zijn minder goed uitgewerkt, maar stuk voor stuk innemend en sympathiek en zorgen voor een warme glimlach.

‘The Singing Club’ weet ondanks zijn voorspelbaarheid en manipulatieve trekjes toch de harten van de kijker te veroveren. Dat is voor een groot deel te danken aan het overtuigende spel van hoofdrolspeelsters Kristin Scott Thomas en Sharon Horgan, de muziek en de opbeurende toon. Het is geen ‘The Full Monty’, maar Peter Cattaneo laat zien dat hij het nog altijd in de vingers heeft.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 19 november 2020
DVD-release: 27 januari 2021