The Slave, the Son of Spartacus – Il figlio di Spartacus (1962)
Regie: Sergio Corbucci | 98 minuten | avontuur | Acteurs: Steve Reeves, Jacques Serna, Giana Maria Cannale, Claudio Gora, Ombretta Colli, Roland Bartrop, Franco Balducci, Enzo Fiermonte, Renato Baldini, Ivo Garrani
THE SON OF SPARTACUS LEADS THE SLAVES AGAINST THEIR TYRANT OPPRESSORS!
De Italiaanse film ‘Il figlio di Spartacus’ is een typisch werkje uit het luidruchtige peplumgenre. Dit genre, ook wel ‘Sword and Sandal’ genoemd, ontstond aan het eind van de jaren 50 en stierf in het midden van de jaren 60 een zachte dood. Gedurende die periode werden de films aan de lopende band geproduceerd, zo’n 200 in nog geen tien jaar tijd. Peplumfilms waren avontuurlijke en gewelddadige spektakelstukken. Hoewel ze zich meestal afspeelden in de klassieke oudheid, werd aan historische correctheid geen enkele waarde gehecht. Waar het om ging was spektakel. En spektakel werd dan ook volop geboden.
Hoewel ‘Il figlio di Spartacus’ niet ontkomt aan de gekende zwakten van peplumfilms (te oppervlakkig, gaten in het script, onevenwichtig acteerwerk) is deze film de geschiedenis ingegaan als een van de betere in zijn soort. Dat ligt grotendeels aan het verhaal, dat redelijk inventief in elkaar steekt en dan ook geen moment verveelt. Met een beetje (veel) goede wil zou je zelfs van karakterontwikkeling bij het hoofdpersonage kunnen spreken. Hoewel het niet bijster snel tot hem doordringt, leert onze held dat vrijheid en menselijke waardigheid belangrijker zijn dan blinde gehoorzaamheid aan de soldatenplicht.
Andere sterke punten zijn meer eigen aan het genre. Er wordt lekker veel gemept, gekliefd en gehakt, kostuums en decors zien er prachtig uit en de hoofdrol wordt vertolkt door Mr. Peplum himself: de Amerikaanse bodybuilder Steve Reeves. Hoewel hij niet geweldig acteert (let vooral op zijn diepzinnige blik), is Reeves een prettige verschijning die de indruk wekt dat hij in zijn eentje makkelijk een paar legers aankan. Ook van prima kwaliteit is de muziek; een compensatie voor de dialogen die soms wat houterig zijn en te vaak worden gebruikt om de kijker informatie te verschaffen.
‘Il figlio di Spartacus’ is kortom een prima introductie voor de filmliefhebber die wil kennismaken met het peplumgenre. Vooral jongere kijkers moeten dan wel bedenken dat een spektakelfilm uit 1962 niet het overrompelende bezit van hedendaagse spektakelstukken. Ook het visueel realisme van hedendaagse films ontbreekt; steekwonden leveren hier niet meer op dan een druppeltje bloed en de sterfscènes zijn soms wat klunzig. Daarentegen wisten ze in 1962 maar al te goed hoe ze een film moesten verkopen. Want wie kan nou die geweldige taglines weerstaan?
SEE…!
THE MAN IN THE IRON MASK!
THE RESCUE OF A LOVE SLAVE!
THE INFAMOUS LEOPARD MAN!
AN EMPEROR’S EVIL ORGIES!
Henny Wouters