The Son of No One (2011)
Regie: Dito Montiel | 95 minuten | actie, thriller, misdaad | Acteurs: Channing Tatum, Al Pacino, Juliette Binoche, Ray Liotta, Katie Holmes, Brian Gilbert, Jake Cherry, Sean Cregan, Simone Joy Jones, Karen Christie-Ward, Marilyn Dobrin, Lemon, Tracy Morgan, Ursula Parker, James Ransone, Michael Rivera, Ralph Rodriguez, Roger Guenveur Smith, Decorte Snipes, DiDi Decorte Snipes, Paul Vasquez, Craig Walker
Regisseur Dito Montiel, die eerder aan het roer stond van het goed ontvangen ‘A Guide to Recognizing Your Saints’, heeft in het misdaaddrama ‘The Son of No One’ de beschikking over een sterke, eclectische cast in de gedaante(s) van Ray Liotta, Juliette Binoche, Channing Tatum, een verrassend goede Tracey Morgan, en, last but not least, Al Pacino. Dan kan er eigenlijk al weinig meer mis gaan. Daarbij weet hij een broeierige sfeer te creëren en een effectief beeld van een grauwe, deprimerende arbeiderswijk van New York neer te zetten. Toch blijkt deze beklemmende sfeer uiteindelijk geen passend verhaal te hebben om zich aan vast te klampen. Thema’s en emoties als loyaliteit, corruptie, moraliteit, en de zoektocht naar geluk, dienen zich aan maar blijven een beetje moedeloos aan de oppervlakte drijven. ‘The Son of No One’ toont maar weer eens aan hoe belangrijk een goed scenario is.
‘The Son of No One’ duurt slechts anderhalf uur en dat is eigenlijk net iets te weinig voor een zorgvuldig geobserveerd en uitgespeeld drama. Toch hadden de schrijvers meer van het verhaal kunnen maken. Als alleen al de ontknoping beter in elkaar had gezeten, was de kijker tenminste met een bevredigend gevoel achter gebleven. Nu is het einde weliswaar verrassend, maar ook behoorlijk onbegrijpelijk en lichtelijk onzinnig. De investering die de kijker tot op dat moment heeft gedaan in de personages en het verhaal wordt praktisch teniet gedaan.
Het verhaal lijkt in eerste instantie potentie te hebben, met doofpotten en intimidaties die over de hele film heen hangen, die alles te maken hebben met de daden van de kleine Jonathan (Tatum) en de betrokkenheid van rechercheur Stansford (Pacino) hierbij. De parallelle wijze waarop de twee verhalen verteld worden – enerzijds over de volwassen Jonathan die als agent en met vrouw en kind wat van zijn leven wil maken, en anderzijds over Jonathan als kind die al vroeg te maken krijgt met criminaliteit en moeilijke morele keuzes – houdt de film afwisselend en houdt de kijker geboeid, mede omdat het ene verhaal het andere steeds meer waarde en diepgang geeft. Maar waar alles eigenlijk in het huidige verhaal samen moet komen, in een ultieme dramatische of spannende confrontatie, blijkt het verhaal over de jonge Jonathan een stuk meeslepender te zijn. Een een stuk minder gekunsteld.
Er lijkt iets te ontbreken in ‘The Son of No One’. Niet alleen komt het einde gehaast en gefabriceerd over, het hele achtergrondverhaal van Stansford en zijn vermeende partner-in-crime Marion Mathers (Ray Liotta) lijkt dieper en gecompliceerder te moeten zijn dan hier het geval is. Zo is op knipsels te zien dat ze tezamen van malafide praktijken worden beschuldig en als de maffia worden neergezet, maar als alles echt alleen maar om hun handelingen in de plot van de film draait, zijn het eerder een stel goedzakken dan slechteriken die aan de schandpaal genageld dienen te worden. Terwijl het acteerwerk van de mannen inderdaad wijst op (echte) misdaden die het licht niet kunnen verdragen, en ze zich aan het einde ook werkelijk misdragen, is het moeilijk te begrijpen waar dit nu allemaal voor nodig is geweest. Dit maakt ook van de “rechtschapen” journaliste Loren Bridges (Binoche) een wat leeg figuur, die daarbij veel te weinig te doen krijgt in de film.
Nee, los van de goede sfeer en het uitstekende acteerwerk in de film, is er weinig om aanwezig om hem aan te bevelen. Of in ieder geval niet om hem een tweede keer te gaan kijken. Misschien dat een extended edition met alternatief einde nog uitkomst zou kunnen bieden maar in deze vorm is ‘The Son of No One’ een gemiste kans op een zenuwslopend en moreel gecompliceerd misdaaddrama.
Bart Rietvink