The Story of My Wife – A feleségem története (2021)

Recensie The Story of My Wife CinemagazineRegie: Ildikó Enyedi | 169 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Léa Seydoux, Gijs Naber, Louis Garrel, Sergio Rubini, Jasmine Trinca, Luna Wedler, Josef Hader, Ulrich Matthes, Udo Samel, Romane Bohringer, Simone Coppo, Julia Droste, Sandor Funtek, Nayef Rashed

Tijdens een etentje met een bevriende zakenpartner op het vasteland neemt de Nederlandse kapitein Jakob Störr (Gijs Naber) in een opwelling zich voor om de eerste vrouw die binnenloopt ten huwelijk te vragen. Bijna stapt een vrouw van middelbare leeftijd over de drempel. Dan neemt de jonge Française Lizzy (Lea Seydoux) een plek in met de rug naar Jakob toegekeerd. De film volgt hoe de jonge kapitein Lizzy ongegeneerd het hof maakt en bejegent. Zij omhult zich met een vleugje mysterie en blijkt een geducht partner in het spel van aantrekken en afstoten. Voor Jakob is het vooral jaloersmakend. Echter is het wantrouwen van de kapitein terecht?

Regisseur Ildikó Enyedi baseerde de film op het gelijknamige boek van de Hongaarse schrijver Milán Füst, met de overigens niet onbelangrijke toevoeging ‘The Reminiscences of Captain Storr’. Enyedi heeft onder andere het fantasierijke en romantische ‘On Body and Soul’ (2017) geregisseerd en stapte voor ‘The Story of my Wife ’in een pan-Europese coproductie met als voertaal Engels (in de tijd dat het verhaal zich afspeelt ook de standaardtaal in de scheepvaart).

Nederlands trots Gijs Naber voert de cast aan en kruist degens met de internationale ster Lea Seydoux die smaalt en straalt als Lizzy. De luis in de pels komt op conto van de Fransman Louis Garrel. Met de juiste dosis dedain vertolkt Garrel Dedin, die in de ogen van Jakob een parasitair rijkeluiszoontje is.

De nachtelijke omzwervingen van Jakob aan wal brengt regisseur Enyedi met een verfijnd gevoel voor innerlijke vertwijfeling in beeld. Vooral op reis en in de havens (vrijheid voor de man van stand!) bestaat de productie uit markante shots en dito quasifilosofische overpeinzingen. Inmiddels getrouwd verdenkt Jakob zijn echtgenote van ontrouw met de charmeur en aspirerend schrijver Dedin en krijgt de kapitein weinig vat op de jaloerse gedachten. Eigenlijk snapt Lizzy Jakobs behoeftes beter dan hijzelf en geeft hem dan ook ruimte binnen hun relatie. Echter hij wordt steeds achterdochtiger. Zo reflecteren de eindeloos repeterende kolkstromen op zee, het onbewuste waar je maar geen grip op krijgt en wel immer in rond tobt, Jakobs gemoedstoestand. Wie is de meester in de stormachtige relatie? Of betekenen het zeemansleven en Lizzy’s heimelijkheden gewoonweg een vroeg zeemansgraf voor het huwelijk?

Eenmaal een huiskamerdrama in Hamburg wordt ‘The Story of My Wife’ visueel ook gedomesticeerd. De zogenaamde ongrijpbare gedaanteverwisselingen, waaruit mensen volgens Jakob bestaan, worden conventioneel omlijst. Voorbij de wittebroodsweken vertoont de relatie tussen de kapitein en zijn schone op het droge frappante overeenkomsten met die in ‘Phantom Thread’ (Paul Thomas Anderson, 2017). Evenals de liefdesgeschiedenis tussen de modeontwerper Reynolds Woodcock en serveerster Alma Elson loopt die namelijk langs vulkanische breuklijnen in een tijd en plaats waarin emoties vaak gevangenen zijn van opgelegde maatschappelijke regels.

Het hele relaas steunt voornamelijk op Naber als Jakob, zijn perspectief is allesbepalend. En hoewel Naber verdienstelijk speelt, lijkt de bebaarde kapitein soms zo weggelopen uit een filmproductie over Willem-Alexander. Op licht hilarische wijze leidt dit enigszins af en is het uiteindelijk zelfs wat storend. Bovendien scheept het bronmateriaal Naber op met een ietwat klungelige voice-over in het Nederlands. Voor het leeuwendeel van het Europees publiek zal de gelijkenis met de Nederlandse koning niet spelen maar zullen zij wel aanvoelen dat Naber de film niet weet te dragen.

‘The Story of My Wife’ sluipt richting de drie uur waardoor inkakmomentjes vervaarlijk op de loer liggen. Toch is de speelduur niet het grootste euvel. De liefdesgeschiedenis kan zogezegd lekker stollen en tollen op dit kabbelgangetje. Maar wat scheelt er dan wel aan waardoor de grote mokerslag uitblijft? Dit is een haast even groot mysterie als Lizzy, het verstoten hart van de film. (Laat overigens een kwieke prent met Gijs als prins pils maar komen; niet ter water maar op de luchtschepen van ander Nederlands trots.)

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 28 juli 2022