The Strangers 2: Prey at Night (2018)

Recensie The Strangers 2: Prey at Night CinemagazineRegie: Johannes Roberts | 85 minuten | horror | Acteurs: Christina Hendricks, Martin Henderson, Bailee Madison, Lewis Pullman, Damian Maffei, Emma Bellomy, Lea Enslin, Mary Louise Casanta, Ken Strunk, Rachel Kuhn, Leah Roberts, Preston Sadleir, Gabriel A. Byrne

Je moet van goeden huize komen om eighties bubblegumpophit ‘I Think We’re Alone Now’ van Tiffany een duister randje te geven. Zeker nu deze gouwe ouwe recentelijk vakkundig te kakken gezet (lees: gesloopt) werd door Giovanni Ribisi in de komedie ‘Ted’ rond de gelijknamige vuilbekkende teddybeer. Wie dacht dat het liedje te cheesy was om angst te zaaien, komt bedrogen uit want in ‘The Strangers 2: Prey of Night’ roept die kraker juist een erg ongemakkelijk sfeertje op. Een zeer knappe prestatie van regisseur Johannes Roberts die erin geslaagd is om een spannende en snoeiharde horrorfilm in te blikken.



Precies tien jaar na de release van het eerste deel, verschijnt de sequel. Nou ja, dit is niet echt een direct vervolg te noemen maar eerder een soort reboot. Net als het origineel worden nietsvermoedende mensen – in dit geval een gezin – bezocht door mysterieuze vreemdelingen die uit zijn op bloed. In deel één draaide het om een stel – gespeeld door Liv Tyler en Scott Speedman – met huwelijksproblemen. In de opvolger gaat het om een gezin dat worstelt met het rebelse gedrag van dochter Kinsey (Bailee Madison). Problemen uitpraten is niet aan de orde als geheimzinnige psychopaten rondlopen.



‘The Strangers’ werd in 2008 ingeblikt door Bryan Bertino en kenmerkte zich door de trage start waarin de nadruk op de huwelijksproblemen van het stel werd gelegd. Die neerslachtige sfeer werd verder doorgetrokken toen vanuit het niets de vreemdelingen opdoken en dood en verderf zaaiden. Juist het gevoel van onmacht en wanhoop maakte ‘The Strangers’ tot een bijzondere en sterke slasher. Een goede griezelfilm stipt menselijke angsten aan en duikt in je psyche. Dat deed Bertino’s film mede dankzij het sterke spel van de cast.



Roberts gaat op dezelfde weg door en introduceert een gezin dat een wankele verstandshouding heeft. Madison is erg goed in haar rol van wanhopige puber die met zichzelf overhoop ligt. Lewis Pullman is ook noemenswaardig als zoon Luke die zijn plek binnen het gezin probeert te vinden. De talenten van Christina Hendricks en Martin Henderson als respectievelijk moeder en vader worden helaas weinig aangeboord. Damian Maffei tenslotte, verdient een speciale vermelding als gemaskerde man die het kwade genius is achter de gruweldaden van de vreemdelingen. Zijn dreigende lichaamstaal maakt indruk en doet denken aan de gloriedagen van jaren 80 icoon Jason Voorhees zoals die vertolkt werd door Kane Hodder.



Het acteerwerk is prima en de problematiek waarmee het gezin kampt aanspreekbaar. Roberts is echter een ander soort regisseur dan Bertino. Dit tweede deel is namelijk ook een hommage aan de eighties. De soundtrack bestaat uit tracks van Kim Wilde, Bonnie Tyler en de eerder genoemde Tiffany. De upbeatpop contrasteert enorm met de gruwelijke scènes die aan je voorbijtrekken en dat levert een bijzonder unheimische ambiance op. Het geweld wordt ijskoud in beeld gebracht, doordat je de lijdensweg van de slachtoffers goed ziet. Dat resulteert in een paar ijzingwekkende scènes die direct onder de huid kruipen. Dat geldt dan weer niet voor de groteske en bijna cartooneske finale.



‘The Strangers 2: Prey at Night’ is een film vol vaart en klokt slechts 85 minuten. Ook al een element dat aan de jaren 80 doet denken. Dat tijdperk bestond ook uit compacte films. Net als het eerste deel wordt drama met horror gecombineerd, waardoor een band met de personages ontstaat. Wat deze rolprent zo tof maakt, is de bijzondere sfeerzetting en de ode aan eighties slashers. Als je deel één tof vond dan zal dit deel je vast ook vermaken. 


Frank v.d. Ven

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 8 maart 2018
DVD- en blu-ray-release: 10 juli 2018