The Twin (2022)

Regie: Taneli Mustonen | 108 minuten | horror | Acteurs: Teresa Palmer, Steven Cree, Barbara Marten, Tristan Ruggeri, Ergo Küppas

Sommige films laten zich bekijken als een aflevering van een datingshow. De eerste ontmoeting begint een beetje ongemakkelijk. Jezelf een houding geven en je beste kant laten zien aan een volslagen vreemde is best lastig. Welke mooie eigenschap wil je als eerste inzetten en welke anekdote breekt het ijs? Ondertussen blijft de twijfel bestaan of je match je wel leuk vindt, dus wordt er een tandje bijgezet. Het gevolg is dat die leuke grap totaal niet uit de verf komt en de situatie nog onwenniger wordt. Wanneer de zenuwen afnemen en er echt een gesprek begint, valt op dat er veel raakvlakken zijn maar dat het gewoon niet werkt. Qua uiterlijk en innerlijk zijn er zeker overeenkomsten maar de klik ontbreekt. Op papier klonk de match beter! Een date om snel te vergeten. ‘The Twin’ is de cinematografische versie van een date.

In ‘The Twin’ draait het om Rachel (Teresa Palmer) en Anthony (Steven Cree). Deze jonge ouders krijgen een harde klap te verwerken als een van hun kinderen (de helft van een tweeling) overlijdt door een auto-ongeluk. Om dit verlies te verwerken, besluit het koppel alle schepen achter zich te verbranden en met zoon Elliot een nieuw leven in Scandinavië op te starten. Dat werkt niet. Zeker niet als Elliot zich vreemd begint te gedragen.

Eigenlijk doet ‘The Twin’ weinig fout, maar wat het doet roept vooral herinneringen op aan veel betere films. De vreemde dorpsbewoners doen denken aan ‘Midsommar’ terwijl het rouwende koppel (gebroken moeder en nogal apathische vader) naar ‘Hereditary’ hint. Het vreemde kind doet dan weer aan ‘The Omen’ denken. Het werkt niet omdat de film ontzettend hard zijn best doet om een beklemmende sfeer op te roepen die maar niet van de grond komt.

Het wordt nergens echt eng omdat de film erg traag is en pas in de finale op stoom komt. Dan heb je al ruim anderhalf uur naar een traag drama zitten kijken. Hoe goed er ook geacteerd wordt (Palmer is fenomenaal en verdient een betere film), het blijft niet hangen. ‘The Twin’ is een aaneenschakeling van clichés (de dorpsgek, heidense rituelen en verborgen familieverledens: check, check en dubbelcheck!) maar overstijgt deze uitgekauwde genretrucs niet. Het beklijft niet. Niet slecht, maar erg doorsnee.

Het acteerwerk is sterk, de locatie is fraai en het script speelt in op geliefde genreclichés: ‘The Twin’ ziet er goed uit en is vriendelijk. De aantrekkingskracht is er echter niet. De gedachte aan exen waar je een goede band mee had, springt steeds omhoog. Misschien is het wel interessant om een dubbeldate met oude geliefden in te plannen (‘Hereditary’ en ‘Midsommar’ zullen het vast goed kunnen vinden met elkaar!) en ‘The Twin’ te bedanken voor dit besef?

Frank v.d. Ven

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 28 april 2022
Speciale vertoning: Filmfestival Amsterdamned, april 2022