The Voyeur – L’uomo che guarda (1994)
Regie: Tinto Brass | 97 minuten | drama | Acteurs: Katarina Vasilissa, Francesco Casale, Cristina Garavaglia, Raffaella Offidani, Antonio Salines, Eleonora De Grassi, Gabri Crea, Martine Brochard, Franco Branciaroli, Erika Savastani, Paolo Murano, Ted Rusoff, Maria La Rosa, Lulu, Matteo, Tinto Brass
Tinto Brass is een bekende naam in het land van erotische films. Hij is bijvoorbeeld de regisseur van de beruchte ero-cult film ‘Caligula’ uit 1979. Een portret van de opkomst en val van de Romeinse keizer Gaius Germanicus Caligula met Malcolm McDowell en Peter OToole. Een film waarvan een softe versie bestaat en een lange, hard-core versie die ook alle seks en geweld onder het bewind van de keizer laat zien. Brass had zich echter gedistantieerd van de film, nadat hij tijdens de montage ruzie kreeg met producer Guccione. ‘The Voyeur’ valt ook binnen dit genre van Brass expliciete films.
De film opent met mooie shots van hoofdpersoon Dodò (Francesco Casale) in zijn appartement. Brass is vooral expert in het schieten van mooie symmetrische plaatjes, bijvoorbeeld in de gangen van het appartement van de hoofdpersoon. Ook gebruikt hij op een leuke manier stijlelementen van vroegere zwart-wit films. Zoals tijdens een scène in een bioscoop. Silvia (Katarina Vasilissa) en Dodò worden gefilmd met een belichting waardoor met name ogen en gezicht belicht en de rest eromheen donker is. De ogen van Silvia glimmen als bij de close-ups van Vivien Leigh in ‘Gone with the wind’ (1939). Een spaarzaam moment waarin de acteurs laten zien dat er nog zoiets is als acteren. Francesco Casale doet nog het meest zijn best, maar het mag niet baten.
De film strandt volledig in deze goede cinematografische bedoelingen. Er zit niet of nauwelijks een boeiend verhaal in. Geen spanningsopbouw en geen interessante dialogen. De film is zo vol gepropt met seks en seksuele verwijzingen dat het een platvloerse indruk maakt. De verzorgster van Dodòs vader loopt bijvoorbeeld de hele tijd ongeveer topless en met haar kont te paraderen. Dialogen en scènes gaan bijna alleen over seks en allemaal op een erg expliciete manier. Kijkers van erotische televisieprogrammas krijgen lang niet zoveel expliciete scènes te zien als in deze film. Het is net geen porno te noemen, maar komt dicht in de buurt. Het geheel is alleen verpakt in een flinterdun artistiek jasje. En dat is ook het enige waaraan de film enige waardering verdient.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 1