The Warped Forest (2011)
Regie: Shunichiro Miki | 82 minuten | komedie | Acteurs: Rinko Kikuchi, Yoshiyuki Morishita, Fumi Nikaidô, Yôji Tanaka
Na 82 minuten van deze film weet je niet meer wat echt of een droom is, of je nou een reus of juist een dwerg bent en of er misschien iets waardevols in je navel groeit. Je weet ook nog steeds niet waar je nou net naar hebt zitten kijken. Het is vrij moeilijk om na te vertellen wat precies het verhaal is, de Japanse film ‘The Warped Forest’ is dan ook meer een ervaring dan een conventionele film. Het doet ook denken aan associatieve Avant-Garde films, waar de filmmaker eigenlijk kunstenaar is en zich vrij voelt om elementen associatief op elkaar te laten volgen, waardoor er een droomachtige film ontstaat. ‘The Warped Forest’ is gelukkig iets minder vaag, maar nog steeds moeilijk te volgen.
Drie studenten verdwijnen in het niets, en worden geteleporteerd naar een bos. In die alternatieve wereld komen wij ook terecht, en daar volgen wij een aantal personages. De wereld is absurdistisch en heeft tegelijk herkenbare wereldse dingen. De mensen in die wereld zijn geobsedeerd door een soort vruchten, waarvan ze onder invloed raken. De vruchten groeien tussen de benen van bosnimfen, en hebben een vagina erop. Als men daaraan likt, scheidt het de zoete stof af waarvan ze dronken worden. Dit is slechts één van de vele absurde seksuele verwijzingen in deze film.
Er bestaat ook zoiets als time tinkering, waarin mensen hun dromen kunnen besturen. De meningen zijn verdeeld over hoe dit werkt, sommigen zeggen dat het tijdsrijzen is, anderen zeggen dat het gewoon een droom is. Wel duidelijk is dat het veel ‘pocos’ kost, en je misschien wel vervloekt raakt of gewoon verdwijnt.
De acteerkunsten zijn matig en soms ronduit slecht en in de cameravoering, montage en geluid is weinig vernieuwend of bijzonders te bekennen. Maar de drie regisseurs hebben zich uitgeleefd en waarschijnlijk heel veel lol gehad tijdens het filmen, en dat is ook wel te zien. ‘The Warped Forest’ moet het echt hebben van de bizarre verrassingen die steeds langskomen, en de absurde visuele grapjes. Er gaan met films uit andere culturen vaak boodschappen en verwijzingen onvermijdelijk verloren door een gebrek aan kennis van desbetreffende cultuur. Het gevoel dat je iets mist, zoals het verhaal of de clue, is niet van je af te schudden en de vraag waar je in godsnaam naar zit te kijken, blijft knagen. Toch is het door de absurditeit van de fantasie wel leuk om te kijken. ‘The Warped Forest’ is dusdanig vaag dat het onlogica tot kunst verheft.
Mirte Brethouwer