The Washingtonians – Masters of Horror: The Washingtonians (2007)
Regie: Peter Medak | 59 minuten | horror | Acteurs: Johnathon Schaech, Venus Terzo, Caroline Carter, Ian Carter, Nathan Clark, Daniel Cudmore, Chris Davis, Duncan Fraser, Abraham Jedidiah, Brian Jensen, Chris Kalhoon, Patrick Keating, Esme Lambert, Chi Lam, Alan Legros, Gardiner Millar, Wendy Morrow Donaldson, Myron Natwick, Saul Rubinek, Richard Stroh, Julia Tortolano, Joel Wirkkunen
George Washington wordt in de Verenigde Staten algemeen beschouwd als de vader des vaderlands, een van de grondleggers van de Amerikaanse natie en als een van de beste presidenten die het land ooit gekend heeft. Het is dan ook maar de vraag of de serieus toegewijde patriotten en Amerikaanse historici zo blij zullen zijn met dit filmpje. In ‘The Washingtonians’ wordt de eerste president van de Verenigde Staten namelijk niet afgeschilderd als een held of groot staatsman, maar wordt hij geportretteerd als een bloeddorstig monster met een voorkeur voor mensenvlees. Dat hij vooral verzot was op het vlees van jonge maagden geeft nog een extra sinister tintje aan de lugubere culinaire voorkeuren van de president in deze film.
Het idee dat ten grondslag ligt aan ‘The Washingtonians’ divergeert dus enigszins van de vaak fantasieloze en plichtmatige plots die aan de basis staan van veel andere films die inspelen op een verontrustend thema als kannibalisme. Ook de uitwerking van het verhaal kan over het algemeen bevredigend genoemd worden. Naarmate het mysterie rondom het document dat de hoofdrolspelers hebben gevonden zich ontvouwt, wint de film ook gestaag aan spanning. Opvallend voor een film van deze slag is dat ‘The Washingtonians’ zelden of nooit ontaardt in een extravagante orgie van bloeddorst en slechte smaak. De prent moet het meer hebben van spanning, subtiliteit en suggestie. Een goed voorbeeld is de scène in een restaurant waar de plaatselijke bejaarden uitbundig het vlees van hun spareribs rukken. Op zich niet eng, maar omdat deze mensen waarschijnlijk ook kannibalen zijn toch verontrustend, mede ook door de manier waarop deze bejaarden in beeld worden gebracht.
Het belangrijkste minpunt van ‘The Washingtonians’ is de niet geheel geslaagde en enigszins onevenwichtige balans tussen horror en komedie. De film vertoont de eerste 40 minuten vooral kenmerken van een echte horrorfilm, maar ondergaat in het laatste kwartier min of meer een metamorfose en ontwikkelt zich in toenemende mate tot een zwarte komedie. Op zich kunnen deze twee genres best samengaan, maar in dit geval is de overgang te abrupt en het komisch bedoelde deel niet grappig genoeg. Het slot is wat kort door de bocht en vormt geen geheel bevredigende afsluiting van een verder uiterst origineel verhaal. Ondanks deze minpunten is ‘The Washingtonians’ een aardige, niet te versmaden korte film waar de liefhebber flink zijn tanden in kan zetten.
Frank Heinen