The Wayward Cloud – Tian bian yi duo yun (2005)
Regie: Tsai Ming-Liang | 112 minuten | drama, komedie, musical | Acteurs: Kang-sheng Lee, Shiang-chyi Chen, Yi-Ching Lu, Kuei-Mei Yang, Sumomo Yozakura, Huan-Wen Hsiao, Hui-Xun Lin, Kuo-Xuan Jao, Shu-Mei Hung, David Yang, Huan-Wen Wu, Yu-Wei Chang, Xun-You Chou, Lee-Hsing Huang, Tian-Fu Hsu
Ming-liang Tsai is een regisseur wiens films zulke typische kenmerken hebben dat je ze gelijk herkent. Altijd onderzoekt hij de liefde en gebruikt hij daarbij soms controversiële beelden, maar vooral veel symboliek. In ‘The Wayward Cloud’ gebruikt Tsai een bizarre mix van watermeloenen, porno en musicals om de vreemde liefde tussen twee mensen te duiden. Het vervolg op ‘What Time Is It There?’ is iets toegankelijker dan zijn andere werk maar blijft een rare belevenis.
Taipei wordt geteisterd door een langdurige droogte en water is op rantsoen. Watermeloenen zijn een goedkoper alternatief en worden in groten getale verkocht. Hsiao-Kang (Kang-sheng Lee), in de vorige film een horlogeverkoper, is ondertussen een pornoacteur in low-budget seksfilms. Het werk zint hem niet, maar hij lijkt het te doen om te ontsnappen aan zijn vorige leven. Hij komt Shiang-chyi (Shiang-chyi Chen), het meisje waar hij jaren terug wat mee had, weer tegen en de twee pikken hun vreemde relatie weer op. Tsai maakt weer volop gebruik van zijn gebruikelijke stijliconen: uitgerekte scènes, geen muziek, vrijwel geen conversatie en een statische camera. Soms werkt dit erg versterkend, zoals in de scène waarin Hsiao-Kang voor het eerst weer thuis is bij Shiang-chyi, en ze samen lachend gaan koken. Anderzijds komt vooral de lengte van de scènes waarin vrijwel niets gebeurt erg geforceerd over. Tsai zou dit wat beter moeten doseren, want na de zoveelste stilte van vijf minuten slaat de verveling toe.
Een opvallend aspect springt er echter uit: de muzikale intermezzo’s. Op gezette momenten wordt de film onderbroken door kleurige mini-musicals die de emotionele staat van de hoofdrolspelers letterlijk bezingen. De uitvoering is humoristisch, bizar en pikant. In een scène zingen tientallen als condoom verklede meisjes over het geluk van de liefde van de grote penis; Hsiao-Kang in een penispak. De relatie tussen Hsiao-Kang en Shiang-chyi kruipt vooruit maar deze krijgt op het einde een onverwachte climax. De onschuldigheid van de liefde tussen de twee karakters lijkt in één keer een grote wending te nemen en de redelijke expliciete seksscènes in de film staan opeens in een ander daglicht. Wat Tsai ons probeert te vertellen is niet precies duidelijk. Misschien wel niets, misschien moeten we het zelf invullen of misschien leek het hem gewoon geestig. Dat laatste is een mogelijkheid aangezien de seksscènes nooit opwindend of erotisch worden. Eerder leeg, en dankzij de aanwezigheid van de lompe filmploeg vaak geestig. Ming-liang Tsai maakt duidelijk films voor een speciaal publiek.
Voor liefhebbers van de Taiwanees gaat ‘The Wayward Cloud’ misschien niet genoeg de diepte in zoals het loodzware ‘Vive l’amour’. Voor nieuwsgierigen is, ondanks de verbeterde toegankelijkheid, zijn stijl misschien toch wat te onaantrekkelijk. ‘The Wayward Cloud’ dreigt hiermee een beetje tussen de wal en het schip te vallen. En dat is jammer, want er valt uiteindelijk toch genoeg te kijken en te voelen.
Caspar Kraaijpoel
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 8 juni 2006