The Woman (2011)

Regie: Lucky McKee | 95 minuten | misdaad, drama, horror, thriller | Acteurs: Pollyanna McIntosh, Brandon Gerald Fuller, Lauren Ashley Carter, Chris Krzykowski, Sean Bridgers, Angela Bettis, Marcia Bennett, Shyla Molhusen, Gordon Vincent, Zach Rand, Shelby Mailloux, Tyler Merlini, Jordan Carrasquillo, Jordan Chapalonis, Carlee Baker, Amanda Daryczyn, Lindsey Hamlett, Lauren Schroeder, Lauren Petre, Michael McKee, Joanna Herrington, Alexa Marcigliano, Shana Barry

De nieuwsgierigheid naar de maker en bedenker van een film wordt waarschijnlijk nergens zo sterk gevoed als in ‘The Woman’. Wie al ondersteboven is van filmische hersenkronkels die de Tarantino’s van deze wereld op ons afvuren, beleeft in ‘The Woman’ ongetwijfeld een nieuwe filmdimensie. Eentje die zich wat moeilijk laat uitleggen, maar waarbij woorden als walgelijk, vies en pervers behoorlijk de lading dekken. Al snel rijst dan ook de vraag welk psychopathisch brein schuilgaat achter deze film uit 2011. Het is de – wat minder bekende – regisseur en schrijver Lucky McKee. Met ‘The Woman’ laat McKee vakkundig je eetlust verdwijnen. Tenzij jouw maag gaat knorren van kannibalisme.

In ‘The Woman’ houdt de gestoorde advocaat Chris Cleek (Sean Bridgers) in zijn schuur een vrouw gevangen. De vrouw blijkt afkomstig van een kannibalistische stam en is totaal vervreemd van de geciviliseerde maatschappij. Cleek ziet de vrouw als zijn persoonlijke speeltje en betrekt ook zijn echtgenote en kinderen in zijn zieke gedrag.

‘The Woman’ kent veel bloedvergieten, uitgerukte organen en afgebeten ledenmaten. De scènes zijn zeer expliciet in beeld gebracht waarbij de (goede en minder goede ) effecten duidelijk zichtbaar zijn. Toch is ‘The Woman’ niet alleen misselijkmakend vanwege de lugubere beelden. Het zieke sadistische gedrag van hoofdpersoon Cleek zorgt pas voor echte walging; het brain washen van zijn gezin, zijn verkrachtingspraktijken en het drillen van zijn even zo gestoorde zoon. Het zijn de momenten waar op je als kijker enige vraagtekens stelt bij de psychische gesteldheid van schrijver McKee zelf.

‘The Woman’ staat dus al snel in het geheugen gegrift vanwege haar brutale, nietsverhullende karakter. Inhoudelijk gezien is de film minder memorabel en regelmatig zelfs wat traag. Met veel bombarie maken we tijdens het intro kennis met ‘The Woman’ (Pollyanna McIntosh), waarbij snelle beeldwisselingen, schaduwen en angstaanjagende muziek bijna voor een belachelijke opmaat naar het verdere verhaal zorgen. Wie dit op de koop toe neemt zal merken dat het verdere verloop van de film met wat meer tact wordt uitgebouwd. De zieke karakters winnen het daarin van het matige acteerwerk, waardoor de fascinatie blijft.

Opvallend aan ‘The Woman’ is het ontbreken van een klassiek goed versus slecht verhouding. Als kijker valt er weinig partij te kiezen en sympathie te vinden in de verschillende hoofdpersonen. Dat gaat wellicht wat ten koste van het inlevingsvermogen waardoor je deze film met wat afstand bekijkt. Tegen de tijd dat dochter Peggy (Lauren Ashley Carter) qua rol meer gaat spreken is het verhaal eigenlijk al over haar hoogtepunt. Ook ‘The Woman’ zelf dwingt ondanks haar underdogpositie weinig respect af. Haar beestachtige verschijning is ronduit gedrochtelijk. Opnieuw wordt hier de nieuwsgierigheid gevoed. Ditmaal naar het daadwerkelijke uiterlijk van actrice Pollyanna McIntosh. Internet biedt uitkomst.

‘The Woman’ resulteert in een vlaag van morbide voorvallen die nog wel even blijft hangen. Net als in veel soortgelijke horrorfilms is het de duistere sfeer die boven alles verantwoordelijk is voor het slagen van de film. In die zin is dat gelukt. De rest neem je dan op de koop toe.

Tjeerd Kooistra

‘The Woman’ verschijnt donderdag 21 juni 2012 op DVD.