The Yes Men (2003)

Regie: Dan Ollman, Sarah Price, Chris Smith | 83 minuten | documentaire | Met: Phil Bayly, Dr. Andreas Bichlbauer, Andy Bichlbaum, Mike Bonanno, Patrick Lichty, Michael Moore, Sal Salamone

Deze documentaire ademt dezelfde sfeer en ideologie uit als de films van Michael Moore. Anti grote corporaties, bedrijven en machtsbolwerken die dingen bepalen waar de rest van de wereld de gevolgen van ondergaat. Michael Moore zit zelfs in de documentaire en geeft commentaar op de acties van Andy en Mike. Toch is een wezenlijk verschil met ‘Bowling for Columbine’ of ‘Farenheit 9/11’ dat in die documentaires vrijwel alle gebeurtenissen die worden gefilmd gemanipuleerd zijn door de maker zelf. Deze waren dus niet gebeurd als de documentaire niet zou zijn gemaakt. Moore organiseert zelf dingen om zijn standpunten duidelijk te maken en het publiek weet dat ze gemanipuleerd wordt maar raakt tegelijkertijd ook overtuigd door de sterke standpunten en ‘bewijzen’ die Moore geeft door zijn acties. Als zelfs maar de helft waar zou zijn, zou het al erg genoeg zijn, is vaak de gedachte.
‘The Yes Men’ laat ook dingen zien die georganiseerd zijn om mensen te overtuigen van bepaalde standpunten, maar deze film is tegelijkertijd heel anders omdat de makers van de film niet tegelijkertijd de hoofdpersonen zijn. De gebeurtenissen hadden ook plaats gevonden als ze niet gefilmd waren en voordat de documentaire begint zijn Andy en Mike al een tijd bezig met hun acties. Wat hierbij wel opvalt is de kritiekloze manier van filmen door de makers. Als je zoals Moore een film maakt waarin je alles wat er gebeurt zelf bepaalt, is het logisch dat er in die film weinig kritiek te vinden valt over zijn eigen ideeën. Maar hier zijn de makers en onderwerp gescheiden, maar wordt er toch maar één verhaal verteld. Na het kijken van deze documentaire, is de onschuldige kijker die zich tot dan toe in zijn leven niet zo heeft verdiept in de kwade wegen van de World Trade Organisation, er van overtuigt dat het WTO een verderfelijke organisatie is, die zo snel mogelijk weg moet en de oorzaak is van heel veel, zoniet alle ellende op de wereld! En een andere kijk op de zaken komt niet aan de orde.

Ondanks het gebrek aan objectiviteit en kritiek is de film wel heel boeiend en humoristisch. Ze claimt ook niet objectief te zijn. Het doel van de film is dan ook waarschijnlijk niet aan te tonen dat Mike en Andy in alles wat ze over de WTO zeggen gelijk hebben, maar meer mensen te laten zien die heel hard in iets geloven, er helemaal voor gaan en iets doen voor hun idealen. Dit in tegenstelling tot veel mensen die alleen maar zeuren over alles wat er mis is.
Het is wel zo dat hun plannen en toespraken controversieel lijken en veel ophef zouden moeten veroorzaken, maar dit toch niet echt doen! In dat opzicht zijn ze niet heel effectief. Bij alle toespraken, behalve eentje voor studenten, reageert het publiek lauwtjes en blijft heel kalm, terwijl er verschrikkelijke dingen worden beweerd. Het respect voor de World Trade Organisation zit er blijkbaar diep in. Toch ontstaat er tijdens de film grote sympathie voor de hoofdpersonen. Je krijgt zelf zin om dingen te gaan doen die de wereld misschien niet redden, maar in ieder geval zouden kunnen helpen daarbij. Vooral de wel heel creatieve, moedige en humoristische wijze waarop Mike en Andy dit doen dwingt respect en bewondering af.

Het is ook fijn een documentaire te zien die eens niet gaat over hoe lastig het toch is om een documentaire te maken en dat het weer niet mee zit en de personages zo lastig zijn en al dat commentaar van de makers over hun eigen leven en dergelijke. Deze film gaat gewoon fijn alleen over het onderwerp zelf. Daarbij zit er een begin, midden en eind aan. Een begin met de voorbereiding van het eerste congres waar ze voor zijn uitgenodigd om te komen spreken, als afgevaardigde van de WTO en een einde waarbij de toekomst van het WTO een onverwachte wending krijgt. Kortom een interessante en onderhoudende documentaire met een origineel onderwerp (Mike en Andy) en een redelijk bekend thema (goed tegen slecht, in dit geval imperialistische, machtsbeluste organisaties). Een film die je het gevoel geeft dat je zelf ook de wereld wil redden en die je doet beseffen dat vechten tegen globalisatie ook op andere manieren kan dan je vastketenen en vechten met de politie.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 3.5