Thir13en Ghosts-Thirteen Ghosts (2001)

Regie: Steve Beck | 91 minuten | horror, thriller | Acteurs: F. Murray Abraham, Tony Shalhoub, Shannon Elizabeth, J.R. Bourne, Embeth Davidtz, Matthew Lillard, Alec Roberts, Rah Digga, Kathryn Anderson

Na de revival van ’teenhorror’ werden de Amerikaanse bioscopen overspoeld met griezelfilms. Een daarvan was de film ‘Thir13en Ghosts’ van regisseur Steve Beck. Net als de re-make van ‘House on Haunted Hill’ uit 1999, is ook Becks film gebaseerd op verhalen van auteur Robb White. Het verhaal is niet bijster interessant, maar voor dit genre maakt dat niet veel uit. Horrorfilms moeten het hebben van spanning en gore, bloederige scènes Acteerwerk en logica spelen niet zo’n rol van belang, mits de moorden en smerigheden maar inventief genoeg zijn gemaakt. ‘Thir13en Ghosts’ bezit geen enkele van deze elementen.

De opening van de film is redelijk goed. De mysterieuze setting, een vuilnisbelt waar blijkbaar van alles aan de hand is, sleept de kijker het verhaal in. De suggestie van een gevaarlijke situatie wordt gewekt, deze passage dient enkel ter introductie van het personage dat Matthew Lillard speelt.

Vanaf het moment dat de jonge acteur verschijnt, gaat het bergafwaarts met de film. De schreeuwerige, drukke maniertjes van Lillard gaan al snel irriteren. Blijkbaar moest deze acteur voor wat humor in de prent zorgen. Maar het schmierende spel maakt het tot een kwelling om naar de film te kijken. De rest van de cast presteert niet veel beter. Het is onbegrijpelijk dat acteurs als F. Murray Abraham en Tony Shaloub hun naam verbonden aan deze productie. Hun talenten zijn niet op hun plek, het magere plot, de stupide dialogen doen hun aanwezigheid geen goed. De jonge actrice Shannon Elizabeth probeerde met deze film van haar typecasting als domme seksbom uit te komen. Mocht Elizabeth acteertalent bezitten, dan komt het in deze prent niet naar voren. Veel meer dan angstig rondkijken en schreeuwen hoeft ze niet te doen. Het grootste verschil met haar vorige rollen is dat ze dit maal niet uit de kleren gaat. Haar rol is eendimensionaal en haar enige functie is eigenlijk om het vrouwelijke aandeel van de cast aan te vullen. De rest van de cast dient voornamelijk als slachtvoer of hijst zich in het kostuum als een van de dertien geesten.

De gehele film ademt de uitstraling van een B-film uit. Aan het script is zichtbaar weinig moeite gestoken. Met uitzondering van het decor, het huis waar het verhaal zich afspeelt. Het interieur, dodelijke boobytraps en valstrikken, is leuk ontworpen. Helaas wordt er niet al teveel gedaan met dit huis, want de geesten krijgen de meeste aandacht als schrikeffect. Met deze keuze gaat het fout. De dertien geesten, de ‘bad guys’ van de prent, overtuigen niet. Elk monster heeft een eigen achtergrondverhaal, dat wordt in de film gezegd. De kijker merkt daar amper iets van, omdat er nauwelijks wordt stilgestaan bij de griezels en hun geschiedenis. In een keer verschijnen er de meest vreemde creaturen zonder ook maar enige diepgang in hun motivatie. Als een geest opduikt dan begint de camera als een gek rond te zwieren. Dit bevreemdende effect zorgt niet voor de gewenste spanning, maar stoort alleen maar. De zogenaamde achtergronden van de geesten wordt niet benut. Zonde, want het had de monsters goed gedaan. De karige afwerking van de griezels wekt geen angst op, maar eerder vragen naar hun origine.

De voorspelbaarheid van ‘Thir13en Ghosts’ ligt er vanaf het begin van de prent al dik bovenop. Alec Roberts is een kind, dus volgens ongeschreven Hollywood-wetten mag hij niet (ernstig) verwond raken, laat staan gedood worden. De cast die het langst in beeld blijft overleeft. Dus de ‘grotere’ namen tussen de B-cast. Het is meteen helder wie overleeft en wie niet. ‘Thir13en Ghosts’ is een draak van een film geworden. Puur gemaakt om een graantje mee te pikken van de opleving van horrorfilms en zonder de intentie om er iets goeds van te maken. Het eindresultaat is een bloedeloze horrorfilm, zonder horror geworden.

Frank v.d. Ven

Waardering: 0.5

Bioscooprelease: 21 maart 2002