This Must Be the Place (2011)

Regie: Paolo Sorrentino | 118 minuten | drama, komedie | Acteurs: Sean Penn, Frances McDormand, Judd Hirsch, Eve Hewson, Kerry Condon, Harry Dean Stanton, Joyce Van Patten, David Byrne, Olwen Fouere, Shea Whigham, Liron Levo, Simon Delaney, Heinz Lieven, Seth Adkins, Peter Carey

‘This Must Be the Place’ van de Italiaanse regisseur Paolo Sorrentino (‘Il divo’) gaat over de excentrieke Cheyenne (Sean Penn), die ooit een succesvol popster was. Muziek maakt hij allang niet meer door een traumatische geschiedenis met enkele jonge fans. Hij kleedt zich echter nog steeds alsof hij zó het podium op moet. Zijn leven is leeg, zijn dagen slijt hij in een luxueus en vol design meubelen verbouwd landgoed in Dublin. Daar woont hij met zijn vrouw Jane (Frances McDormand), die in alles zijn tegenhanger is en die met beide voeten stevig op de grond staat. Jane werkt bij de brandweer. Cheyenne handelt op de effectenbeurs, is lichtelijk depressief en hangt een beetje rond in winkelcentra met een jonge vriendin (Eve Hanson).

Dan volgt bericht  uit Amerika dat zijn Joodse vader is overleden. Deze was zwaar getraumatiseerd door een gebeurtenis tijdens de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp. Hij heeft zijn verdere leven naar de dader gezocht. Cheyenne besluit de zoektocht van zijn vader naar die kennelijk nog in leven zijnde Nazi misdadiger voort te zetten.

‘This Must Be the Place’ ontwikkelt zich dan volgens de vaste patronen van een road movie:  Cheyenne ontmoet tijdens zijn zoektocht de gebruikelijke bonte en schilderachtige figuren. Als een meer filosofisch gedreven engel der wrake gaat hij samen met de befaamde Nazi-jager Mordecai Midler (Judd Hirsch) op zoek.

De film kenmerkt zich door bijzonder fraai camerawerk. De fraaiste filmlocaties die je je bij dergelijke roadmovies kunt voorstellen passeren de revue: fotogenieke beelden van New York, de leegte van de woestijn van Utah, de befaamde afgelegen tankstations en de bekende American diners met lange bars. Het geheel zorgt voor superieure cinematografische beelden.

‘This Must Be the Place’ hangt tussen een drama en een komedie in. De ontwikkelingen zijn soms humoristisch en de dialogen bij tijden droogkomisch. Het geheel is echter meer een verzameling van aan elkaar gekoppelde afzonderlijke scènes dan een verhaal met samenhang. Sean Penn acteert sterk, de soundtrack is prima met muziek (en persoonlijk) optreden van David Byrne. De verhaallijn is jammerlijk onvoldoende tot wasdom gekomen en enkele opgestarte zijlijnen blijven in het verhaal geheel onuitgewerkt. Beelden van de Holocaust worden wat geforceerd in het verhaal geïncorporeerd. De gebeurtenissen ontwikkelen zich sowieso in een bijzonder laag tempo: ook hier geldt weer eens dat het snijden in het aanwezige materiaal kennelijk veel moeite kost. De film lijdt enigszins onder de duur ervan: van de 118 minuten had wel een kwartiertje afgekund zonder al te veel schade aan te richten in de dingen die vooral niet gebeuren.

Voor de liefhebber van het genre en vooral de fans van Sean Penn blijft er door zijn acteerprestatie voldoende over om van ‘This Must Be the Place’ te kunnen genieten. Licht bizar en absurdistisch als een komedie met een zwart randje met veel fraaie beeldtaal.

Rob Veerman

Waardering: 3

Bioscooprelease: 26 april 2012
DVD-release: 27 augustus 2012