Thor: Love and Thunder (2022)
Regie: Taika Waititi | 119 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Chris Hemsworth, Chris Pratt, Natalie Portman, Melissa McCarthy, Christian Bale, Karen Gillan, Sam Neill, Matt Damon, Tessa Thompson, Pom Klementieff, Jaimie Alexander, Russell Crowe, Luke Hemsworth, Dave Bautista, Sean Gunn | Originele stemmencast: Taika Waititi, Bradley Cooper, Vin Diesel
Dik acht jaar na de pijnlijke break up met dr. Jane Foster (Natalie Portman) en enkele jaren na het grote gevecht tegen Thanos in ‘Avengers: Endgame’ (2019) zit Thor (Chris Hemsworth) in een midlifecrisis. Inmiddels vecht de godenzoon aan de zijde van de Guardians of the Galaxy en baant hij zich met de bijl Stormbreaker een onbekende weg door het melkwegstelsel. Langzaam raakt hij weer in vorm, fysiek dan toch, want tussen de oren rommelt het nog. Dan ontvangt Thor Odinson een noodoproep van mede-Asgardianen die na ‘Thor: Ragnarok’ (2017) noodgedwongen in een enclave op aarde wonen. De godendoder Gorr (Christian Bale) is namelijk op oorlogspad. Tot zijn grote verbazing neemt Odinson het op tegen deze godendoder met zijn ex-vriendin Jane die door de hamer Mjolnir is uitverkoren tot de Mighty Thor.
Om het overzicht enigszins te behouden, ‘Thor: Love and Thunder’ is de vierde Thor-aflevering en de 29ste in de Marvel Cinematic Universe. In tegenstelling tot sommige Fase vier MCU – producties kun je ‘Love and Thunder’ evenals voorganger ‘Ragnarok’ dankzij de lepe regisseur Taiki Waititi, die voor de tweede keer in de regiestoel zit, vrij makkelijk op zichzelf consumeren. Wat deze aflevering onder meer zo behapbaar maakt binnen het grotere verhaal, zijn de running gags en de verhalen die Korg (stem van Waititi) verteld aan de Asgard kinderen. Met een komische ondertoon geven deze verhalen metacommentaar op wat er vooraf is gegaan aan de penibele situatie, waarin de titelheld zich bevindt, en welke transformaties hij ondergaat, inclusief ‘Rocky’ – achtige montages!
Ten opzichte van eerste twee ‘Thor’-films, met Kenneth Branagh als regisseur, heeft Waititi de look en de humor een geheel eigen draai gegeven, waaronder de ietwat ongezonde obsessie voor de jaren tachtig. Deze keer zijn vooral ‘Conan the Barbarian’ (John Milius, 1982) en ‘Sweet Child o’ Mine’ (1987) van Guns N’ Roses gewillige slachtoffers. De running gags maken ook ‘Love and Thunder’ weer lichtvoetig, ongedwongen en af en toe lekker maf. Wat betreft de grappen en grollen is Waititi’s Thor zelfs ietsjes anarchistischer dan ‘Guardians of The Galaxy’ films (James Gunn, 2015, 2017). Zo krijgt Thor voor het volbrengen van een missie reuzegeiten cadeau; leven de Asgardianen op aarde van toerisme en is er een bijna letterlijke wapenstrijd tussen de bijl Stormbreaker van Odinson en de hamer Mjolnir van Thor Jane: geen driehoeksverhouding maar een vierhoeks. De nukken van de Doctor Strange zijn mantel zijn er niks bij. Ook de soms epische zuurstokkleurige computereffecten en sets doen de malle opzet eer aan. Echter qua actie is ‘Love and Thunder’ minder spectaculair dan bijvoorbeeld ‘Doctor Strange in The Multiverse of Madness’ (Sam Raimi, 2022).
Maar in een Disney Marvel-productie moet ook tijd ingeruimd worden voor fiks wat pathos. Voor het scenario van ‘Love and Thunder’ werkte Waititi samen met Jennifer Kaytin Robinson die uit de hoek komt van de dramakomedie over lief en leed. De komische furie wordt zo redelijk in toom gehouden en de mafheden gaan niet ten koste van sluitend drama. Onder andere is er een cruciale spiegeling tussen Thor en slechterik Gorr. Gelukkig gaat deze dieper en heeft het meer implicaties dan de ‘Martha’ (moeder) – oerkreet van Batman naar Superman in ‘Batman v Superman: Dawn of Justice’ (Zack Snyder, 2016). Fase vier van het MCU lijkt nog veel sterker gefascineerd door zowel de liefde als de zware beproevingen van het ouderschap dan de fases ervoor. Dit thema zie je ook terug bij Wanda Maximoff (Elizabeth Olson) in ‘Doctor Strange in The Multiverse of Madness’ en de tv-serie “WandaVision” (Jac Schaeffer, 2021). Daarnaast poogt ‘Love and Thunder’ de klassieke goden te vermenselijken. Net als de mensheid zijn ook zij overgeleverd aan de grillen van emoties, natuurlijk niet zonder verstrekkende gevolgen. In al dat pathos geweld van de Marvel blockbuster ebt de humorvolle stempel van Waititi dan toch enigszins weg, met name de komische bokkensprongetjes moeten het ontgelden naarmate het drama vordert.
De zeer breekbare balans tussen drama en klucht bedient de crew voor de camera redelijk tot goed. Hunk Hemsworth is zo beetje de speelbal van andermans grapjes. Geen vuiltje aan de lucht, behalve voor het drama. Natalie Portman heeft op dramatisch vlak een minstens even zware, zo niet zwaardere, kluif te pakken dan Hemsworth en sleurt zich erdoorheen zonder al te veel kleerscheuren. Wel heeft ze veel minder lachers op de hand. Altijd al? Heel jammer, maar Tessa Thompson als Valkyrie krijgt echt te weinig te doen. Nog meer bijrollen hebben hier flink last van. Daarentegen is Christian Bale een schot in de roos. Bale’s soms gevreesde intensiteit werkt uitstekend voor godenslachter Gorr: meer sardonisch voor dit materiaal kan niet. Tevens is hij zich bewust van de inherente belachelijkheid van het hele avontuur.
In wezen is ‘Love and Thunder’ een bijna schuchtere, niettemin tikkeltje beperkte, Griekse tragedie vermomd als licht anarchistische ruimteopera. Het liefst slecht de film barrières tussen tijd en ruimte met regenboogkrachten en vermakelijke ongein. Maar uiteindelijk vindt deze vreemde eend in de bijt binnen het MCU een genietbare balans tussen pathos en pulp.
Roy van Landschoot
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 6 juli 2022