Those Who Feel the Fire Burning (2014)

Regie: Morgan Knibbe | 74 minuten | documentaire

Je hebt documentaires en je hebt documentaires. En je hebt ‘Those Who Feel the Fire Burning’. In deze documentaireachtige film kruipen we in de geest van een Iraanse man die tijdens zijn vlucht naar Europa op zee is verdronken. Met zijn (nagespeelde) verdrinkingsdood begint de film, daarna volgt een bescheiden kosmisch lichtspektakel waarin de verdronken man verandert in een geest. Vervolgens belanden we in een Griekse havenstad waar het wemelt van de illegale bootvluchtelingen. Daar gaat de geest op zoek naar zijn familie.

Uiteraard zien we de geest niet zelf, hij is het oog van de camera, het perspectief van de kijker. In de Griekse stad strijkt hij neer op allerlei plekjes waar vluchtelingen verblijven. We zien Afghanen, Marokkanen, Senegalezen en nog veel meer nationaliteiten. We zien ze bidden in een geïmproviseerde moskee, aan boord van een vrachtschip klauteren (een scène waarbij je ook als kijker al je spieren aanspant), bellen met het thuisfront, een shot heroïne nemen of in de rij staan om een stempel of vergunning te krijgen. En we eindigen bij de ongelukkigen die niet levend van boord komen maar dood in een kist.

De rondwarende geest beweegt zich zoekend door de straten van de stad, door de kamers van de appartementen, door de levens van de vluchtelingen. Als onzichtbare aanwezigheid ziet hij alles. Als het allemaal te veel of te druk wordt, vliegt hij omhoog naar de blauwe hemel. Daar vandaan overziet hij de menselijke mierenhoop en declameert hij met fluisterstem enkele poëtische teksten.

De ronddwalende geest verleent ‘Those Who Feel the Fire Burning’ een surrealistisch tintje. Dit is het sterkst op het moment dat een klein Arabisch meisje nieuwsgierig de camera in kijkt, en je je afvraagt of zij de geest kan waarnemen. Als een kleine engel. Een van de vele bijzondere scènes uit deze originele film.

Wat je uiteindelijk nog het meest bijblijft is het beeld van vluchtelingen die hopeloos zijn gestrand aan de rand van Europa, de rand van hun leven. Dat sommige stukken dan net te lang duren en er soms iets te weinig duiding is, zij de makers vergeven. Want dit is een prachtfilm van een piepjonge cineast die overloopt van visie, ideeën en lef. Morgan Knibbe, onthoud die naam.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 7 mei 2015