Three Miles North of Molkom (2009)

Regie: Corinna McFarlane, Robert Cannan | 102 minuten | documentaire

‘Three Miles North of Molkom’ is een documentaire die aan de ene kant serieus van opzet is, maar die tegelijk ook een hoog humoristisch gehalte heeft. De film gaat over het ‘No Mind Festival’ in Zweden dat daar al zo’n twaalf jaren plaats vindt. De regisseurs Corinna McFarlane en Robert Cannan volgen een aantal deelnemers letterlijk en figuurlijk op de huid én tot in hun diepste gedachten. Een betiteling als ‘speelplaats voor volwassenen’ zou wellicht een goed alternatief zijn, maar dan zou het lijken alsof het daar niet serieus bedoeld is. In werkelijkheid is dit festival voor de deelnemers meer dan een happening of feestje. Voor hen is de bijeenkomst van grote betekenis, een microkosmos en plaats van handeling voor ‘real-life human drama’.

Tijdens de opnamen volgen we een aantal deelnemers. Siddharta is het prototype van een soort Zweedse Viking, groot, blond en atletisch. Mervi is een assertieve Finse grootmoeder die al jaren dit festival bezoekt. Nick, een Australiër, zorgt voor veel humor. Via een Noorse vriendin die hij na een wereldreis bezocht kwam hij bij toeval op dit festival terecht. Hij is behoorlijk cynisch over wat hij daar allemaal aantreft en tilt met zijn typerende opmerkingen het verhaal en de gebeurtenissen vaak op naar een hooghumoristische comedy. Juist door zijn spontane en radicale eerlijkheid en zijn Australische ‘no worries’ mentaliteit wordt hij door de deelnemers geaccepteerd en gerespecteerd. Ljus is het stereotype van de hippie en een vroegere geitenhoeder. Zijn bijdrage in de film is eigenlijk niet in waarde uit te drukken, omdat hij met zijn verschijning en opvattingen aan bijna alle vooroordelen voldoet. Andere deelnemers zijn de mooie en blonde Marit, Peter, die twee kinderen heeft en Regina, een bekende Zweedse actrice, zangeres en dichteres. Een kritisch buitenstaander ziet zijn verwachtingen over dergelijke sessies wel enigszins ingelost. De bomen worden omhelsd, de deelnemers knuffelen elkaar voortdurend, men wandelt over hete kolen, bezoekt zweethutten, streelt elkaar, ‘ontdekt’ zichzelf, ‘verkent’ de ander en praat daarover in kringgesprekken. Door alleen die blik te hanteren zou de film en de deelnemers toch echt te kort worden gedaan. Dit kakelbonte gezelschap leidt spontaan naar menig boeiend groepsgebeuren. Zij zijn en blijven zichzelf, de diversiteit van de groep maakt de film een leuk psychologisch en cinematografisch avontuur waarin de zoekers naar de ultieme waarheid of het hogere hun doel bereiken, maar waar de neutrale filmkijker ook met veel plezier naar zal kijken.

De rustige cameravoering en het natuurlijke licht dragen bij aan de sfeer die om deze film hangt.  De makers van de documentaire zijn er in geslaagd er geen gezelschap van weirdo’s van te maken en de deelnemers aan deze ‘speelplaats’ met respect en humor te benaderen. Niet in het minst komt dit door de gekozen aanpak. De afstand tussen de kijker en de deelnemer is veel minder groot omdat de makers de deelnemers in de gelegenheid stelden hun verhaal en hun beweegredenen te onthullen. Hierdoor deel je als kijker toch ook de ervaringen met de groep en de individuele deelnemers. Dat is vooral de verdienste van die deelnemers, zij geven de film vorm en inhoud.

Een interessante documentaire over mensen die zoeken naar … ja wat eigenlijk? en die zich in deze film kwetsbaar op- maar vooral openstellen. Een film die het waard is gezien te worden, een glimlach en een gulle lach zijn gewaarborgd. ‘Het leven is vurrukkulluk’, schreef Remco Campert al eens. ‘Three Miles North of Molkom’ is een feelgoodfilm die prima bij dit motto past.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 juni 2010