Tinker Bell (2008)

Regie: Bradley Raymond | 74 minuten | animatie, familie, fantasie | Originele stemmencast: Mae Whitman, America Ferrera, Lucy Liu, Raven-Symoné, Kristin Chenoweth, Pamela Adlon, Jane Horrocks, Anjelica Huston, Jeff Bennett, Rob Paulsen, Jesse McCartney | Nederlandse stemmencast: Angela Schijf, Eline Demunck, Rilke Eykermans, Nurlaila Karim, Anneke Beukman, Lien van de Kelder, Hetty Heyting, Anne Mie Gills, Jop Joris, Peter Thyssen, Jonas van Geel

De beeldschone Tinker Bell, het elfje dat het beste vriendinnetje van Peter Pan wordt, voor Wendy in zijn leven kwam, heeft van Disney heel slim, maar ook terecht, een eigen franchise gekregen. Zo belangrijk als het lampje voor Pixar is, is Tink voor Disney. Miljoenen kijkers zien haar rondfladderen rond het Disneylogo als ze een dvd of blu-ray in de speler stoppen, zwaaiend met haar stafje om elfenstof te verspreiden. Eerst was ze lid van het leger Disney prinsessen, maar omdat Tinker Bell geen prinses is maar een elfje, een magisch wezentje dus, lanceerde de multinational in 2005 een nieuwe franchise, Disney Fairies. Tinker Bell is hier het centrale personage.

Er werd jarenlang gewerkt aan de film ‘Tinker Bell’. Er moesten nogal wat hobbels worden genomen. In eerste instantie zou het een 2D tekenfilm worden, maar de techniek ging alsmaar vooruit en ook al was de film al in ontwikkelingsfase, er werd toch besloten om de film in CGI te maken. Een van de voornaamste redenen dat de film steeds uitgesteld werd is de overname van Pixar door Disney. John Lasseter werd hoofd van de animatieafdeling en was, zachtjes uitgedrukt, niet blij met het work in progress van ‘Tinker Bell’. Omdat Lasseter, bekend van onder andere ‘Cars’ en ‘Toy Story’, verantwoordelijk is voor de integriteit van personages uit de Disney classics, en dus ook van die van Tinker Bell, moet hij er op toezien dat het karakter dichtbij het origineel blijft en dat was totaal niet het geval in de eerdere variant. Lasseter gaf het team een tweede kans en het roer ging om. Peter Pan werd uit het verhaal geschreven (“Ik maak geen Tinker Bell film met Peter Pan er in,” aldus Lasseter) en de hoofdrol, die eerst was toebedeeld aan Brittany Murphy, ging naar Mae Whitman (‘The Jungle Book 2’). Volgens de officiële berichtgeving wegens conflicterende tijdschema’s, maar de geruchten gaan dat Murphy’s privéleven (ze trouwde met scenarioschrijver Simon Monjack, ‘Factory Girl’) niet pasten bij het imago van Tinker Bell.

Hoe dan ook, Lasseters inmenging met de film is een geschenk uit de hemel, want ‘Tinker Bell’ is een uitstekende animatiefilm geworden. Het verhaal, dat zich afspeelt ver voordat Wendy, Michael en John naar Neverland gaan, is boeiend, zeker voor de doelgroep waarop de film zich richt. We zien hoe Tinker Bell ‘geboren’ wordt (door de eerste lach van een baby, trouw aan J.M. Barries opvatting hiervan) en in een magisch ritueel haar roeping vindt. De animaties zien er geweldig uit, de koningin bijvoorbeeld heeft een betoverende sprankelende jurk aan, het gefladder van de elfenvleugeltjes is fenomenaal gedaan en de bron met elfenstof lijkt wel vloeibaar goud. De (jonge) kijker kan zich goed inleven in Tinker Bells gevoelens; het ambitieuze elfje voelt zich niet belangrijk genoeg als ‘tinker’ (iemand die dingen maakt), hoewel haar grappige collega’s Bobble en Clash haar erop wijzen dat hun werk van essentieel belang is. Liever heeft zij een direct verantwoordelijke taak, zoals andere elfjes die de natuur helpen de wisseling van de seizoenen door te komen. Dat is namelijk wat we leren dat de elfjes doen; zij zijn verantwoordelijk voor het veranderen van de seizoenen. In ‘Peter Pan’ heeft Tink geen stem, toch is het niet vreemd om haar hier te horen spreken. Whitman is een behoorlijke stemactrice, hoewel Murphy het er vast ook goed van af had gebracht. De score past uitstekend bij de beelden, de Keltische muziek is prima gekozen.

‘Tinker Bell’ is een onderhoudende film, die met voldoende vaart en een speeltijd van circa een uur en een kwartier, omvliegt voor je het weet. De film heeft voldoende humor (de meeste scènes met Bobble en Clash en hun muis Cheese zijn grappig en het vogeltje dat angstig terugkruipt in het ei is hilarisch) en genoeg drama (het dilemma van Tinker Bell). De slechterik, Videa, is niet zo slecht dat zij kinderen angst aan zal jagen. De boodschap die de film meegeeft, dat je trouw moet blijven aan jezelf, is niet origineel, maar geen verkeerde levenswijsheid. Met nog drie aangekondigde films in het vooruitzicht, kunnen we gelukkig alleen maar concluderen dat ook deze CGI Tinker Bell mag blijven!

Monica Meijer