Tiny Tiptoes (2003)

Regie: Matthew Bright | 87 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Matthew McConaughey, Gary Oldman, Kate Beckinsale, Peter Dinklage, Patricia Arquette, Debbie Lee Carrington, Ed Gale, David Alan Grier, Marcia de Rousse, Kacie Borrowman, Michael J. Anderson, Cherub Freed, Alexa Nikolas, Brittney Guzman, Santiago Segura

Hoe geloofwaardig komt het over wanneer Gary Oldman in een film als lilliputter de tweelingbroer moet voorstellen van Matthew McConaughey (Sexiest Man Alive, People Magazine 2005)?

Niet bepaald, maar laten we dit maar even achterwege laten. Dan nóg zit er nog steeds iets in het verhaal en met de titel ‘Tiny Tiptoes’ of simpelweg ‘Tiptoes’ in de VS moet er toch wat van te maken zijn. Een aardige mix van humor en drama zoals bijvoorbeeld ‘Stuck on You’ (2003) met Siamese tweeling Matt Damon en Greg Kinnear. Er is dan ook nog een sterrencast bestaande uit Matthew McConaughey, Gary Oldman, Kate Beckinsale en Patricia Arquette waar op gebouwd kan worden.

Desondanks is er een uitermate slechte film uitgerold en wel om de volgende redenen. De makers weten totaal geen balans te vinden tussen humor en tragiek. De afwisseling van grappige en serieuze scènes is allerminst logisch. De komische timing is off zoals ze dat zeggen. De karakters van Peter Dinklage en Patricia Arquette, Maurice en Lucy verschijnen van tijd tot tijd als de grappige noot in het stuk, maar ze komen eerder over als waanzinnige irritantelingen. Het is alsof de makers helemaal niet wisten wat ze nou wilden met deze film. Gary Oldman (Rolfe) acteert de hele film op zijn knieën (petje af daarvoor), maar soms is zijn grote postuur duidelijk te zien. Daar komt bovenop dat de acteurs het moeten doen met slechte dialogen. Desondanks doen vooral Beckinsale en McConaughey hun best met de teksten die ze hebben.

Geen enkel karakter wordt echter uitgediept. Niemand begrijpt waarom Steven (Matthew McConaughey) nou precies zoveel moeite heeft met het feit dat zijn familie uit little people bestaat. Een paar flashbacks naar moeilijke momenten uit de jeugd van de tweelingbroers waren hier niet mis geweest.

Dit alles resulteert onvermijdelijk in het trieste feit dat de film je niet weet te raken. Over het abrupte einde maar niet te spreken. Kortom, zonde van al het acteertalent en de knieën van Oldman.

Sarita Koendjbiharie