To Catch a Thief (1955)
Regie: Alfred Hitchcock | 106 minuten | komedie, romantiek, misdaad | Acteurs: Cary Grant, Grace Kelly, Jessie Royce Landis, John Williams, Charles Vanel, Brigitte Auber, Jean Martinelli, Georgette Anys
De geruchten gaan dat Grace Kelly, de actrice met een zeer onberispelijk imago, achter de schermen een behoorlijk losbandig leven leidde. Zo zou ze met vele tegenspelers het bed hebben gedeeld. Naar buiten toe was ze de beeldschone vrouw van haast koninklijke allure. Tijdens de opnamen van ‘To Catch a Thief’ aan de Franse Riviéra ontmoette Grace Prins Rainier van Monaco, haar latere echtgenoot. Na het afronden van de film vertrok ze voorgoed uit Hollywood om prinses Gracia van Monaco te worden. Iets dat Alfred Hitchcock, die drie films met haar maakte en haar als zijn muze beschouwde, haar niet in dank afnam. Saillant detail is een scène in ‘To Catch a Thief’ waarin Grace met een noodvaart met haar auto over de rotsachtige kustwegen van de Rivièra raast. In 1982 zou ze in precies zo’n zelfde situatie op tragische wijze de dood vinden. ‘To Catch a Thief’ komt in die scène dus akelig dicht bij de werkelijkheid.
Het is een beproefd concept van Hitchcock: een man wordt ten onrechte beschuldigd van een aantal diefstallen die hij niet heeft gepleegd. Hij slaat daarom op de vlucht om uit handen te blijven van zowel de politie als de échte bad guys. Maar is John Robie (Cary Grant) wel zo onschuldig als hij doet voorkomen? De schijn heeft hij in ieder geval tegen; hij is een gepensioneerde juwelendief, die nu van zijn rust geniet aan de prachtige Franse Rivièra. Bovendien heeft degene die de diefstallen wél pleegt alle handelsmerken van ‘The Cat’ – Robies bijnaam in zijn hoogtijdagen als dief – overgenomen. Iemand probeert hem er dus in te luizen en Robie is vastberaden uit te zoeken wie dat is. Dat doet hij door een potentieel nieuw slachtoffer van de juwelendief op te zoeken, de steenrijke weduwe Jessie Stevens (Jessie Royce Landis) en haar beeldschone dochter Frances (Kelly). Die laatste kent Robies reputatie maar valt toch als een blok voor hem. Ze maakt avances waar Robie aanvankelijk niet op in gaat, waardoor ze steeds meer gaat twijfelen aan zijn onschuld.
‘To Catch a Thief’ – geschreven door John Michael Hayes (‘Rear Window’) en gebaseerd op een roman van David Dodge – is anders dan de meeste films van Alfred Hitchcock. Er is weinig suspense en de film lijkt meer op een romantische komedie dan op een zenuwslopende thriller. Het verhaaltje stelt bitter weinig voor en de film leunt dan ook enorm op de charme en aantrekkingskracht van de twee hoofdrolspelers. Grace Kelly en Cary Grant waren twee van de grootste sterren van hun tijd; mooie mensen die perfect voldeden aan het ideaalbeeld van de bioscoopgangers. Zij vullen hun rollen goed in. Grant mag laten zien dat hij over komisch talent beschikt, de nodige actie niet schuwt maar bovenal een gedistingeerde gentleman is. Kelly mag paraderen in de prachtigste creaties van de vaste ontwerpster van Hollywood, Edith Head, en mag vooral mooi zijn. In de bijrollen valt eigenlijk alleen Jessie Royce Landis op als de rijke weduwe. Zij kreeg eveneens een pluim van Hitchcock, want ze mocht later in ‘North by Northwest’ nog een keer opdraven.
Er wordt wel eens gekscherend gezegd dat de derde ster van de film de Franse Rivièra is en daar is weinig van overdreven. Hitchcock hield er niet van om op locatie te filmen maar deze keer zal hij er geen spijt van hebben gehad dat hij naar Zuid-Frankrijk is getrokken voor de opnamen. De aankleding van de film – sets, locaties, kostuums – zijn werkelijk beeldschoon en drágen de film voor een belangrijk deel. Niet voor niets werden zowel kostuums als sets genomineerd voor een oscar en mocht Robert Burks het befaamde beeldje in ontvangst nemen voor de beste (kleuren-) cinematografie. Het is niet zozeer dankzij het verhaal maar meer dankzij de mondaine sfeer van de Rivièra die perfect wordt weergegeven en de chemie tussen Grant en Kelly dat de balans van ‘To Catch a Thief’ toch naar de positieve kant uitslaat.
Hitchcock noemde de film zelf ook al een ‘lichtgewicht’. Het lijkt erop dat hij gewoon een reden nodig had om Kelly en Grant te verenigen in een film en daarvoor het eerste de beste script dat hij voorhanden kreeg aanpakte. Zowel Grant (‘Notorious’, ‘North by Northwest’ en ‘Suspicion’) als Kelly (‘Dial M for Murder’ en ‘Rear Window’) hebben betere en spannendere films gemaakt met de master of suspense. Maar het is maar net wat je van een film verwacht. De liefhebbers van suspense zullen ‘To Catch a Thief’ een tegenvaller vinden. Maar wie zich eens lekker wil vergapen aan mooie plaatjes van knappe mensen aan de sfeervolle Franse Rivièra zal zich met deze film uitstekend vermaken.
Patricia Smagge
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 3 februari 1956
Bioscooprelease: 24 juli 2014 (re-release)