To the Devil a Daughter (1976)
Regie: Peter Sykes | 91 minuten | horror, thriller, fantasie | Acteurs: Richard Widmark, Christopher Lee, Honor Blackman, Denholm Elliott, Michael Goodliffe, Nastassja Kinski, Eva Maria Meineke, Anthony Valentine, Derek Francis, Izabella Telezynska, Constantine Gregory, Anna Bentinck, Irene Prador, Brian Wilde, Petra Peters, William Ridoutt, Howard Goorney, Frances de la Tour, Zoe Hendry, Lindy Benson, Jo Peters, Bobby Sparrow
‘To the Devil a Daughter’ is een van de laatste films uit de legendarische reeks Hammer House of Horror-films. Hammer-huisacteur Christopher Lee eist weer eens een van de hoofdrollen op, als enge priester, en Hollywoodveteraan Richard Widmark is de man die achter hem aan zit. Flink wat enge momenten, een duistere sfeer en Nastassja Kinski in een van haar eerste rollen. Haar naaktscène leidde destijds tot veel beroering.
Het begin van de film komt nogal warrig over, mede omdat de gebeurtenissen zich afwisselend afspelen in Duitsland en in Engeland. Lee (‘The Wicker Man, 1973’) en zijn doortrapte volgelingen hebben zich afgezonderd op een eilandje in het rustieke, Zuid-Duitse Beieren. Widmark (‘The Alamo’) is een succesvolle schrijver die alles weet van occultisme, satanisme en de zwarte kerk. Speelbal tussen de twee is Kinski (‘Cat People, 1982’) – maagdelijk, bleek uiterlijk – die gehersenspoeld is door handlangers van de duivel die in haar een sleutelfiguur zien voor de toekomst.
De sfeer in ‘To the Devil a Daughter’ is bij tijd en wijlen eng. Soms lijkt de film op ‘The Exorcist’, zeker in een scène waarin een vrouw een uiterst pijnlijke bevalling doormaakt in naam van het genootschap waar de kille Lee leider van is. Tegelijkertijd met de bevalling zien we de in het wit geklede Kinski in bed woelen, zoals Regan McNeill in haar bed woelde in William Friedkins klassieke horrorfilm uit 1973. Kinski heeft last van hallucinaties, die te maken hebben met haar verleden met de zwarte kerk. Zo ziet ze zich op gegeven moment in bed liggen, terwijl een oerlelijk, bloederig monster bij haar ‘naar binnen’ probeert te kruipen. Dit zijn de omstandigheden waar Widmark tegenop moet boksen. Het dient gezegd dat zijn Amerikaanse tongval en voorkomen enigszins vloeken met het Europese karakter van de film. Maar goed, Widmark doet zijn best, maar je ziet dat het geld waarschijnlijk ook wel van pas kwam.
‘To the Devil a Daughter’ is een typische horrorfilm van de jaren 70. Occultisme, duivelsaanbidding en naakt deden het toen erg goed en de serieuze toon van de film en de acteurs is kenmerkend. De vrouwen hebben dikwijls donkere ogen en zijn donker opgemaakt en de camera zoomt er lustig op in of uit. Hoogtepunt zijn de scènes van een gehersenspoelde Kinski, die als een dronkenlap door Londen loopt omdat ze vanuit Beieren (!) opgeroepen wordt door haar leermeester, Lee. De camera beweegt met haar mee en bevindt zich afwisselend op een meter afstand en dan weer heel dichtbij. In de finale van de film ligt er een slachtoffer in een zogenaamde cirkel van bloed, hetgeen al weinig te wensen overlaat. De wijze van filmen van deze slotscènes is erg apart, maar draagt ook bij aan het bizarre karakter van de film.
‘To the Devil a Daughter’ is een vrij aardig horrorfilm met een aantal interessante acteurs en actrices. Het ziet er allemaal wel een beetje goedkoop uit, maar misschien hoort dit wel bij dit soort van griezelfilms, die proberen het slechte in de mens te tonen. Zoals vaker draait het om de strijd tussen goed en kwaad en blijft het uiteindelijk de vraag of het goede eigenlijk wel zo goed is en het slechte eigenlijk wel zo slecht.
Robbert Bitter