Tokyo X Erotica (2001)

Regie: Zeze Takahisa | 75 minuten | drama, erotiek, romantiek | Acteurs: Yuji Ishikawa, Takeshi Ito, Mayuko Sasaki, Yumeko Sasaki

Regisseur Zeze Takahisa is een filmmaker die binnen het door seks bepaalde “pinkku eiga” genre regelmatig intrigerende werkjes weet af te leveren. Zijn personages zijn vaak complex en bevinden zich dikwijls in een deterministische negatieve spiraal waarin de dood en seks een rol spelen. De seks in zijn films is meestal niet erotisch te noemen omdat deze vooral bedoeld lijkt om het lijden van de personages te verzachten en de aandacht of te wenden van het psychische. Maar zelfs uit deze lichamelijke handelingen weten de personages meestal geen troost te putten of genot te halen. Kortom, de seks, hoewel verplicht binnen het genre, heeft in zijn films een duidelijke functie binnen het verhaal. In ‘Tokyo X Erotica’, echter, komt het allemaal een stuk willekeuriger over. Verder is de vertrouwde thematiek van Takahasi wel weer terug te vinden maar is zijn focus op de personages een stuk waziger.

‘Tokyo X Erotica’ verschilt op verschillende gebieden van Takahasi’s “pink” films – al doet deze kwalificatie deze films te kort – ‘Raigyo’ en ‘Dirty Maria’. Afgezien van de meer gratuit overkomende seksscènes (en hun prominentere aanwezigheid), is de stijl van de film een stuk eclectischer. Geen eenduidige aandacht voor een of twee personages, maar een vertelling die schijnbaar als een lappendeken situaties en personen over de kijker heen strooit. Tevens bedient de regisseur zich nu een stuk minder van zijn stijl van stiltes en weglatingen om de mentale onrust van zijn personages te communiceren en dramatische spanning te creëren. Nee, ‘Tokyo X Erotica’ is een drukke film vol met personages die allerlei kinky sex hebben, vreemd gaan, en geweldsdaden plegen. Tevens wordt er quasi-documentaire materiaal ingevoegd, waarbij willekeurige Japanners op straat wordt gevraagd naar hun mening over zaken als Liefde, Tijd en de Dood.

Takahasi komt via deze interviews en de sporadische voice-over tot interessante stellingen, maar deze worden helaas op onbevredigende wijze ingebed in een groter, waardevol geheel en is het onduidelijk wat hij nu precies wil zeggen of wat hij betreurt of adviseert in het leven (of de dood). In het begin van de film vraagt hij de mensen op straat wat langer is: de tijd voor je geboorte of de tijd na je dood. Hij krijgt verschillende interessante antwoorden, wat zeker een mooie film had kunnen opleveren met de juiste uitwerking. Één jongen wil niet eens over de dood nadenken: “het leven is toch belangrijker?” Een meisje zegt dat er gewoon geen tijd meer bestaat na de dood. Weer een andere jongen zegt dat het de tijd voor de geboorte zal zijn, omdat het einde van de wereld nabij is.

Een tentatief antwoord van Takahasi geeft hij na deze eerste serie vragen. De tijd gaat gewoon verder want iedereen die overblijft leeft door. Maar iedereen die dood gaat ook, zo lijkt duidelijk te worden in de film. Geliefden Kenji en Haruka overlijden namelijk allebei in het begin van de film, maar duiken vervolgens in de tweede helft weer doodleuk op om hun relatie voort te zetten, wat vooral neerkomt op seks. En zij zijn niet de enigen die seks hebben. Vele “stelletjes” hebben op verschillende manieren seks met elkaar. Wat, het moet gezegd, toch wel enkele leuke scènes oplevert. Scènes met bondage, een hoertje die bij een man in een roze konijnenpak langsgaat, en, de leukste toch wel een momentje waarbij de vrouw de zojuist gebruikte condoom van de man leegt in haar waterpistool om hem daar vervolgens mee in zijn gezicht te schieten. Verrassing! Dan voelt hij dat ook eens. Alsof dat nog niet genoeg is, zet ze de loop op haar vagina en haalt ze de trekker over met de woorden: “Ik wil jouw zaad in me”. En of hij hierna zo vriendelijk wil zijn, zijn “vieze sperma” er uit/af te likken. Het zal je vriendin maar wezen. Hoe interessant of vermakelijk dit soort scènes echter soms ook zijn, ze hangen een beetje als los zand aan elkaar. Ook al wil Takahisa waarschijnlijk iets zeggen over de staat van de maatschappij, gezien zijn opmerking dat de getoonde verhalen slechts enkele voorbeelden zijn van de vele relaties en situaties die plaats hebben in Tokyo, de film is een beetje een rommeltje met interessante thematiek die aanwezig is maar niet op gefocuste wijze naar de oppervlakte wil komen. En helaas komen de seksscènes nu, letterlijk en figuurlijk, over als verplichte nummertjes. De restricties van het pink genre worden daarmee te erg zichtbaar in ‘Toky X Erotica’. Jammer, want er borrelt van alles onder de oppervlakte.

Bart Rietvink