Tombville (2014)
Regie: Nikolas List | 67 minuten | horror | Acteurs: Pierre Lognay, Eric Godon, Karim Barras, Bernard Suin, Maria Abecasis de Almeida, Alex de Vreese, Dominique Rongvaux, Jean-Lous Sbille, Pascal Verhasselt, Antonin Cabaraux, Gaspard Vancoppenolle, Nathalie Stas, Steevy Cabello, Bernard Sens, Parsifal Marin, Cecile Delberghe, Emilie Guillaume, Mariette Michaud, Sinem Demirtas, Celine Chappuis, Mafalda Jares
Als een kind opgroeit met een moeder die zich niet alleen continu hult in verleidelijke lingerie, maar ook dol is op sado masochisme, en op een gegeven moment zelfs beweert het voortaan alleen nog maar te doen met mannen die de goedkeuring van haar jonge tienerzoon kunnen wegdragen, mag je er van uit gaan dat dat ongezonde milieu zo zijn invloeden heeft op het arme joch. Twintiger David wordt wakker in een onbekende, duistere omgeving, zonder besef van tijd of plaats of wie hij is. De mensen die hij er in het donker ontmoet zijn ook niet bepaald behulpzaam. Hij wordt van het kastje naar de muur gestuurd en niet lang daarna bevindt hij zich vastgebonden op de grond. Hij wordt gemarteld in de hoop dat zijn geheugen terugkomt. Als de puzzel is opgelost, zal hij vrijkomen uit deze benauwende omgeving.
‘Tombville’ is een nachtmerrieachtige speelfilm, waarin de kijker net als de hoofdpersoon weinig houvast krijgt. Beelden zijn half belicht, vaak wazig en te veel in close-up, zodat je voortdurend aan het gissen bent waar je nu eigenlijk getuige van bent. Is het een droom, verbeelding, een herinnering of gebeurt het echt? Dat de gebeurtenis waar ‘Tombville’ mee start een traumatische ervaring is geweest voor de jongen, staat echter buiten kijf, en naarmate de film ons meer informatie geeft, is de als verrassing bedoelde ontknoping al snel geen verrassing meer. Jammer, want daardoor is de film, die met 67 minuten niet bepaald lang is, toch veel te uitgerekt en zul je als kijker regelmatig verlangen naar de aftiteling.
Veel fragmenten voegen niets substantieels toe aan het verhaal, maar dragen hoogstens bij aan het ongerief van de kijker. De geluidsband is op zijn zachtst gezegd experimenteel: het geluid van een kloppend hart, gekrijs, een langs denderende trein, een koekoeksklok, een kakelende mechanische lach, het werkt vervreemdend, dat zeker, maar het verhoogt het kijkplezier niet. Het is knap dat de Belgische filmmaker Nikolas List met beperkte financiële middelen zo’n eigenzinnige film heeft weten te maken (al zijn invloeden van David Lynch zeker merkbaar), en vooral Pierre Lognay als de volwassen David is overtuigend, maar ‘Tombville’ is geen film om fijn onderuitgezakt te kijken. Aan ambitie en visie geen gebrek, maar iets minder obscuriteit was welkom geweest.
Monica Meijer