Torch Song (2024)
Regie: Jeroen Houben | 89 minuten | drama, muziek | Acteurs: Carla Juri, Markoesa Hamer, Al Weaver, Boris Van Severen, Tim Olivier Somer, Lolu Ajayi, Ariane Schluter, Amélie Onzon, Coleman Kelly, Alex Baggett, Bryony Cole, Richard Gonlag, Jenny Hsia, Matteo Pasquini, Mike Phillips-Gomez, Jason Quarles, Tamara Richards
‘Torch Song’ is een evenwichtig samengestelde compositie, zowel muzikaal als visueel. Meer dan dat, want niet alleen speelt muziek een grote rol in het leven van het hoofdpersonage. Ook is de filmmuziek een veelgebruikt instrument om de plot op gang te krijgen of om iets over de personages te vertellen. Daarnaast verbloemen de prachtige shots, ‘Torch Song’ lijkt soms een ode aan de oude Technicolor films, het gebrek aan een herkenbare inhoud. Terwijl ook de belangrijkste bijpersonages de schone schijn ophouden over hun rijke persoonlijkheden. Want ondanks dat schrijver en regisseur Jeroen Houben met zijn muziek en shots iets prachtigs neerzet, voelen sommige scènes of onderdelen namelijk pretentieus en energieloos in plaats van inhoudelijk essentieel. De keuze om deze film op te delen in hoofdstukken is daar misschien wel het meest illustratief voor.
In ’Torch Song’ komt de excentrieke zangeres Liz Alexander (Carla Juri) na een roerige periode naar Amsterdam om haar vervreemde halfbroer, de bezige bij Gabe (Al Weaver), op te zoeken. Haar natuurlijke charme en kinderlijke eenvoud botsen echter weer als vanouds met de zelfingenomenheid van Gabe. En daardoor lopen de spanningen snel op. Bovendien lijkt Liz een snaar te raken bij de behoeftige vriendin van Gabe, Joey (Markoesa Hamer), en vindt Liz in haar een muze. Liz wist haar problemen in Amerika nog te ontvluchten, maar in Nederland lijkt de confrontatie niet uit te kunnen blijven.
De filmmuziek van Houben spreekt boekdelen doordat het vertellend wordt gebruikt. Zo leert de kijker Liz langzaamaan kennen als de purist die haar hart en ziel in haar muziek legt, omdat het “art for art’s sake” is. En vervolgens begeleidt Houben Liz in scènes met prachtig en ongecompliceerd pianospel om ofwel haar kinderlijke eenvoud in de volwassen wereld te openbaren of haar verlangen naar rust en vrede in haar roerige bestaan te versterken. Houben laat zijn muziek ook spreken over Gabe, en Gabe in relatie tot Liz. Zo komt de capabele, maar vastgelopen bezige bij vaak onder begeleiding van een kundige, maar geïmproviseerde jazz-achtige compositie met karakteristieke drums in beeld. Niet alleen kenmerkt dit de onrust die Gabe als kunstenaar ervaart. Ook staat het symbool voor zijn gevoelens richting Liz, hoe dat van invloed is op hun relatie en benadrukt het soms bijna letterlijk dat de situatie wankelt.
Het opdelen van een film in hoofdstukken kan en wordt ook als nuttig narratief middel gebruikt, maar het maakt van ‘Torch Song’ echter een pretentieuzer geheel dan nodig. Het verloop van het ene naar het andere hoofdstuk zegt bijvoorbeeld niets specifieks over de verstreken tijd. In tegendeel zelfs, tussen sommige hoofdstukken lijkt bijna geen tijd te zitten, laat staan dat er iets noemenswaardigs is gebeurd. Bovendien ontbreekt elke suggestie dat de personages door blijven ontwikkelen buiten het zicht van de kijker. Daarom lijkt het enkel te zijn gebruikt om de film een romanachtige structuur te geven. Maar combineer dit met de vlakke en gesloten personages, die het leven, zichzelf of hun problemen te serieus nemen en hun intellect of kunst gebruiken om hun identiteit te verrijken, en het geheel wordt een beetje een onsympathieke en slepende reeks aan scènes.
Onder begeleiding van prachtige shots, vertelt de muziek in de film ‘Torch Song’ alles aan de kijker.
Jannick Engel
Waardering: 3
Speciale vertoning: Nederlands Film Festival 2024
Bioscooprelease: 23 januari 2025