Tornado – Nature Unleashed: Tornado (2004)

Regie: Alain Jakubowicz | 93 minuten | horror, thriller, avontuur | Acteurs: Daniel Bernhardt, Ruth Platt, Anya Lahiri, Larry Day, Julien Penaruiz, Stephen Shellen, Lisa Stothard, Casper Zafer, Mihai Flanica, George Grigore, Alin Olteanu, Dorin Andone, Alexandru Barba, Sandu Mihai Gruia, Farcas Gabriela, Cristin Tomi

In de categorie ‘films met misleidende titels’ is er nu ‘Tornado’. Een film die weliswaar wordt gepresenteerd als een rampenfilm, maar niets minder blijkt te zijn dan een absurdistische, occulte thriller waar nauwelijks een wervelstorm in te bekennen valt. Klinkt spannend? Guess again.

Wat hebben zigeuners, gekken en satanisten met elkaar gemeen? Antwoord: In ‘Tornado’ zijn het de enige drie bevolkingsgroepen van Roemenië, het land waar de film zich afspeelt. Naar goede Amerikaanse gewoonte wordt het Oost-Europese oord zonder enig gevoel voor nuance neergezet als een corrupte beerput van een land waar zelfs de kakkerlakken niet veilig over straat kunnen, alle snoodaards zwarte kleren of bloedrode gewaden dragen en de plaatselijke zigeuners lijken te zijn weggelopen uit een Disney-film. Het zet de toon voor een film die niet zonder plaatsvervangende schaamte bekeken kan worden.

De lijdensweg van de kijker begint al bij de plot, dat zo bizar en onlogisch is dat het je doet afvragen of schrijver J. Paul V. Robert tijdens zijn werk soms niet van de hallucinante drugs kon afblijven. Zo lijkt de titel van de film vooral betrekking te hebben op het snode plan van Satan (ja, Satan) om een make-over te ondergaan en de aarde in de vorm van een supertornado te teisteren. Helaas voor de duivel en diens menselijke handlangers is dat buiten de van een vierkante kaaklijn voorziene actieheld annex cameraman Josh Pallady (C-acteur Daniel Bernhardt) gerekend, die met een non-descripte, hoogblonde vrouwelijke collega een reportage aan het filmen is in Roemenië.

‘Tornado’ is zonder twijfel een pijnlijk slecht product; maar wie de film als onderdeel van de ‘Disaster Collection’ toch al in huis heeft gehaald, doet er goed aan het voorbeeld van de cast te volgen en het geheel niet al te serieus te nemen. Geen van de Amerikaanse acteurs lijkt namelijk te geloven dat ook maar iemand deze film gaat bekijken. Vooral hoofdrolspeelster Ruth Platt maakt het in de rol van journaliste Nickie erg bont qua acteerprestaties. Zo heeft de vrouw een repertoire aan gezichtsuitdrukkingen dat je van een wassen pop zou verwachten. Haar gezicht lijkt niet minder dan twee standen te hebben: verveeld en héél verveeld. Het feit dat ze bovendien maar op één toonhoogte stemgeluid weet te produceren, maakt dat haar aanwezigheid op het scherm bepaald geen feestje voor je zintuigen is. De Roemeense acteurs die in bijrollen opduiken, slaan op hun beurt door naar de andere kant van het acteerspectrum en maken zich schuldig aan dusdanig hysterische overacting dat je je afvraagt wat er in het Oost-Europese land in godsnaam in het grondwater zit. Erg grappig zijn ook de lusteloze figuranten, die zelfs tijdens de Apocalyps om zich heen staan te kijken met een blik die suggereert dat ze de minuten aftellen tot ze betaald krijgen en de set de rug toe kunnen keren.

De beste manier om je tijdens de film te vermaken is door de talloze plotfouten en onmogelijke actiesegmenten te spotten. Hoe valt bijvoorbeeld te verklaren dat de hoofdrolspelers op een verharde weg in hun gloednieuwe BMW worden ingehaald door een stel snoodaards die in een rammelde roestbak naast ze over een zandpad tuffen? Of dat de aartsluie cameraman zich uit het niets ontpopt tot een actieheld van ‘Expendables’-achtige proporties, die met zijn blote handen een legertje gewapende satanisten tot pulp slaat? En wat te denken van een scène waarin de hoofdrolspelers te voet een tornado voorblijven, terwijl dit de satanisten met een helikopter niet lukt. Het is natuurlijk sowieso te idioot/vermakelijk voor woorden dat Satan (in slecht geanimeerde tornadovorm) zijn menselijke knechtjes in een dusdanig hoog tempo omlegt, dat hij zijn eigen plannen saboteert.

‘Tornado’ mikt duidelijk maar op één publiek: naïevelingen die niet weten wat voor film ze in huis halen. Al kunnen liefhebbers van zó-ongelofelijk-slecht-dat-het-toch-weer-goed-is films zich nog best met dit pretentieloze wanproduct vermaken. Het beste eindoordeel over de film komt van het personage Nickie: “Niets ten nadele van tornado’s, maar dat satangedoe is volslagen onzin,” analyseert ze halverwege de film; en daarmee beschrijft ze ‘Tornado’ perfect.

Tom van Leeuwen