Toro Negro – Black Bull (2005)
Regie: Pedro Gonzalez-Rubio, Carlos Armella | 87 minuten | documentaire | Met: Fernando Pacheco, Romelia Sosa, Mario Tello, Teodoro
Bij stierenvechten denk je aan de volle arena’s en mannen die met glimmende pakken grote sterke stieren te lijf gaan. De werkelijkheid is echter niet altijd zo spectaculair. De jonge Fernando laat je een kijkje nemen in zijn bestaan als stierenvechter op het arme schiereiland Yucatan (achter de toeristencentra in Zuid-Mexico). De arena’s waarin de 21-jarige Fernando vecht hebben weinig gemeen met de glamoureuze arena’s die we van de televisie kennen. Deze arena’s bestaan uit houten constructies die als afscherming dienen tussen het publiek en de stieren. Gelukkig voor deze mensen zijn deze stieren zo mager, dat ze toch niet door deze houten barrières heen kunnen. Dat ze evenwel sterk zijn is terug te zien als Fernando op een avond ladderzat de arena in gaat. Binnen de kortste keren gaat het volledig mis en moet Fernando door zijn collega’s gered worden van een dolle stier.
De dronken Fernando zien we vaker terug komen in ‘Toro Negro’ en van deze figuur wordt je niet vrolijk. De jongen woont bij ‘zijn vrouw’ –door wie hij van de straat gered is- die hij in dronken toestand regelmatig mishandelt. Zelfs het feit dat alles gefilmd wordt, weerhoudt hem daar niet van. Op een gegeven moment loopt een situatie zo uit de hand, dat de cameraploeg op houdt met filmen en besluit de zwangere vrouw van Fernando te helpen. Dit shockerende beeld is typerend voor de hele documentaire. Want hoe ver mag je met een documentaire eigenlijk gaan? Kan je blijven filmen hoe een zwangere vrouw door haar partner mishandeld wordt? Voor velen zal deze scène een stap te ver gaan, maar zonder deze beelden was de documentaire ook niet volledig.
Als Fernando op een dag naar zijn moeder gaat, blijkt dat de jongen niet zomaar een agressieve dronkelap is geworden. De jongen is al jong aan de drugs zijn geraakt en zonder enig perspectief op zijn 15e het huis uitgezet. Vergeleken met een aantal jaar geleden gaat het dan ook erg goed met Fernando. Het is alleen jammer, dat zijn directe omgeving daar nog maar weinig van merkt.
‘Toro Negro’ is het debuut van de Mexicaanse filmmakers Pedro Gonzalez-Rubio en Carlos Armella en is gefilmd met een mini-dvd camera. De makers hebben niet zo zeer geprobeerd om mooie beelden vast te leggen, maar hebben met de rauwe werkelijkheid van het leven van Fernando proberen vast te leggen. Daarbij hebben ze niet eens al het materiaal wat ze hadden gebruikt voor de film. Zo hebben ze beelden van een stomdronken Fernando, die zijn bijnaam ‘El Suicida’ eer aan doet in een stierengevecht, niet gebruikt. Een leuke film is ‘Toro Negro’ zeker niet, een indrukwekkende film is het wel. De eenvoudige en intieme manier van filmen zorgt ervoor dat je Fernando leert kennen en hem ondanks zijn verschrikkelijke gedrag tegenover zijn vrouw toch een beetje kan begrijpen.
Wietske Uneken