Toy Story 3 (2010)

Regie: Lee Unkrich | 109 minuten |  animatie, komedie, avontuur, familie | Originele stemmencast: Tom Hanks, Michael Keaton, Tim Allen, Whoopi Goldberg, John Ratzenberger, Joan Cusack, Bonnie Hunt, Timothy Dalton, R. Lee Ermey, Wallace Shawn, Cheech Marin, Frank Welker, Jodi Benson, Laurie Metcalf, Kristen Schaal, Don Rickles, Ned Beatty, Jeff Garlin, Eden Riegel, Gilbert Gottfried, John Morris, Blake Clark, Lee Unkrich, Estelle Harris, Charles Adler, Lou Romano, Elissa Knight, Beatrice Miller, Jeff Pidgeon, Teddy Newton

Filmfans over de hele wereld hebben er maandenlang naar uitgekeken: de nieuwe Pixar. De animatiestudio heeft al vijftien jaar een indrukwekkende reputatie hoog te houden, maar lijkt zich niets van die enorme druk aan te trekken. Sterker nog: de films van Pixar zijn – misschien met uitzondering van ‘Cars’ (2006) – met de jaren alleen maar beter geworden. Inventiever, origineler en nóg rijker aan emoties. Terwijl John Lasseter en consorten de lat direct al zo hoog hadden gelegd met ‘Toy Story’ (1995). Dat móet toch wel een keertje misgaan, zou je zeggen. Het is toch onvermijdelijk dat Pixar ook een keer een miskleun produceert? Het lijkt er vooralsnog niet op. Toen na ‘Toy Story 2’ (die zo mogelijk nóg beter gewaardeerd werd dan zijn voorganger) een tweede sequel werd aangekondigd van de film die het begin inluidde van een revolutie in de animatiewereld, had niet iedereen evenveel vertrouwen in een goede afloop. Wilde Pixar even snel flink wat geld cashen? Werd het succesconcept voor de laatste keer nog even flink uitgemolken? Niks van dat alles! ‘Toy Story 3’ is van dezelfde uitmuntende kwaliteit als zijn voorgangers en een meer dan waardige afsluiter van een van de beste filmtrilogieën ooit gemaakt. Hollywood, eat your heart out! Pixar geeft nog maar eens een masterclass weg, ditmaal met als thema ‘hoe maak ik een geslaagde sequel?’.

Waar de tijd in animatiefilms vaak stil lijkt te staan, en speelgoed en andere fantasiefiguren nooit ouder lijken te worden, breekt ‘Toy Story 3’ (2010) hier de ban. Het is tien jaar geleden dat we Woody, Buzz en hun vriendjes voor het laatst zagen en we zijn nu dan ook tien jaar verder. Andy is nu een jongeman van zeventien die op het punt staat zijn ouderlijk huis te verlaten en naar de universiteit te vertrekken. Zijn speelgoed heeft hij niet meer nodig. Zijn moeder stelt hem de keuze: of hij gooit alles wat hij niet meer gebruikt weg, of hij doneert zijn spullen aan het plaatselijke kinderdagverblijf, of hij bergt zijn spullen op in dozen die zolang op zolder verdwijnen. Alleen Woody mag mee naar college. Hoewel Andy kiest voor de laatste optie, belanden Buzz, Jessie en de anderen alsnog in de doos die bestemd is voor kinderdagverblijf Sunnyside. Aanvankelijk lijkt het de ideale ‘oudedagvoorziening’ voor speelgoed dat is afgedankt, maar Buzz en co komen al gauw van een koude kermis thuis. Het blijkt dat een despotische roze teddybeer genaamd Lots-O’-Huggin’hier met ijzeren hand de scepter zwaait. Geflankeerd door een angstaanjagende Baby Born-pop en de aalgladde Ken houdt hij het andere speelgoed behoorlijk onder de duim. Het is aan Woody om zijn vrienden te redden uit dit naargeestige gevangenkamp.

Net als zijn voorgangers brengt ook ‘Toy Story 3’ een bijzonder uitgekiende mix van actie, avontuur, humor, romantiek en drama. Waar Pixar de concurrentie écht mee weet af te troeven, is de emotionele diepgang die hun verhalen zo sterk maakt. Niet alleen weten ze de figuurtjes een emotioneel spectrum mee te geven waar menig maker van ‘live action’ nog een puntje aan kan zuigen, hun films worden ook nog eens gedragen door universele thema’s die elke generatie aan zal spreken, zoals jaloezie, vriendschap, liefde en eenzaamheid. In ‘Toy Story 3’ staan de speelgoedfiguren doodsangsten uit omdat ze onzeker zijn over hun toekomst. Ze zijn overbodig geworden en worden verscheept naar een kinderdagverblijf. De vergelijking met onze ouden van dagen, die in een verzorgingshuis worden gedropt, waarna er nauwelijks nog naar ze omgekeken wordt, ligt voor de hand. Afscheid nemen is dan ook een belangrijk thema. De serieuze ondertoon is nooit ver weg. Tegen het einde van de film belanden onze helden zelfs in een levensbedreigende situatie. Regisseur Lee Unkrich en scenarioschrijver Michael Arndt laten hun publiek echter ook vaak genoeg schateren van het lachen. Woordgrappen en visuele gimmicks (en Pixar-injokes) wisselen elkaar in een razend tempo af. Net als in ‘Up’ (2009) weet Pixar zijn publiek ook nu weer tot in het diepst van zijn ziel te ontroeren met een verbluffende eindscène, waarbij zelfs de koelste kikker het niet droog zal kunnen houden.

In ‘Toy Story 3′ keren tal van oude bekenden terug, al wordt ook gerefereerd aan figuurtjes die er niet meer bij zijn (wederom een verwijzing naar het nemen van afscheid). Woody (Tom Hanks), Buzz Lightyear (Tim Allen), Jessie the Cowgirl (Joan Cusack), Hamm (Pixar-veteraan John Ratzenberger), Don Rickles (Mr. Potatoe Head, die deze keer bijzonder flexibel voor de dag komt), zijn allen weer van de partij. De genieën van Pixar komen deze keer met maar liefst veertien nieuwe personages op de proppen, waarvan de meesten wederom een schot in de roos zijn. De tragische Big Baby bijvoorbeeld, of de geknakte Lots-O’-Huggin’ (met de stem van karakteracteur Ned Beatty), zijn opmerkelijk gelaagd, zeker voor antagonisten. En wat te denken van Ken, die de show steelt met zijn walk-in closet vol glitterkleding en sjaaltjes. Het is een geniale zet van Pixar om Michael Keaton diens stem in te laten spreken. Woody ontmoet halverwege de film een bijzonder gezelschap speelgoedfiguren dat aan improvisatietheater doet! Onder anderen Timothy Dalton, Kristen Schaal en Bonnie Hunt verzorgen hier de stemmen van en ook Whoopi Goldberg laat zich horen. Met al dat stemmengeweld zou je haast vergeten dat de animaties ook nog eens van een waanzinnig hoog niveau zijn. Hoewel er sinds de eerste ‘Toy Story’ ontzettend veel vooruitgang is geboekt op het gebied van computeranimatietechnologieën, en Pixar de nieuwste technieken met verve heeft toegepast, sluit deze derde film wat stijl betreft perfect aan bij zijn voorgangers. In 3D wordt het geheel nóg levendiger. Ook de muziek van Randy Newman is weer van onschatbare toegevoegde waarde.

Pixar heeft ‘t ‘m weer geflikt! Met het uiterst vermakelijke ‘Toy Story 3’ worden alle criticasters rigoureus de mond gesnoerd. Reis met Woody, Buzz en consorten mee in deze emotionele achtbaan, die je van de lach in de traan brengt en weer terug. De films van Pixar worden met onmetelijk veel liefde gemaakt en die liefde voor het vak druipt werkelijk vanuit alle hoeken en gaten het publiek in. Het geeft de films bij voorbaat al een flinke voorsprong op de concurrentie. Pixar toonde eerder met ‘Toy Story 2’ en nu weer met ‘Toy Story 3′ dat een sequel geen slap aftreksel van zijn voorloper hoeft te zijn en dat ook vervolgfilms kunnen uitblinken in originaliteit. Natuurlijk is de nieuwigheid er ’n klein beetje af, maar aan kwaliteit is nog niets ingeboet. Dit belooft veel voor ‘Cars 2’ en ‘Monsters & Co 2’, de sequels die Pixar voor 2012 op de planning heeft staan.

Patricia Smagge

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 23 juni 2010
DVD- en blu-ray-release: 27 oktober 2010