Toys Are Not for Children (1972)

Regie: Stanley H. Brassloff | 85 minuten | drama | Acteurs: Marcia Forbes, Harlan Cary Poe, Evelyn Kingsley, Luis Arroyo, Fran Warren, Peter Lightstone, Tiberia Mitri, N.J. Osrag, Jack Cobb, Ronnie Kahn, Ralph Shaw, Robert Hazelton, Salee Corso, Irene Signoretti, Mark Justin

Een zieke, of in ieder geval bizarre exploitatiefilm is het minste wat de kijker kan verwachten bij het lezen van de synopsis van ‘Toys Are Not for Children’ of het zien van het dvd-hoesje met louter een paar gespreide vrouwenbenen erop, omringd door speelgoed. En dat is ook in beide gevallen wat de kijker krijgt. Tot op zekere hoogte, welteverstaan. Want het is allemaal niet zo sensationeel en smakeloos als je zou verwachten. Sterker nog, met een wat subtielere regie en kundiger acteerwerk had dit nog best een goed drama kunnen opleveren. Nu is het slechts een wat deprimerende, maar interessante rariteit binnen het exploitatiegenre.

Wat opvalt is dat het bloot- en seksgehalte zeer bescheiden is, en dat er niet eens zo slecht geacteerd wordt, waarbij helaas het hoofdpersonage Jamie, vertolkt door Marcia Forbes, het minst goed overtuigt. Haar naïviteit, nukkigheid en constante gezeur om haar pappa doen dit personage soms ietwat op de zenuwen werken. Toch vindt er identificatie met haar plaats op basis van haar trauma en psychische instabiliteit. Als toeschouwer heb je met haar te doen en wil je haar het liefst gelukkig zien. Ze heeft immers een moeilijke jeugd gehad door haar afwezige vader en dominante moeder. Dat ze in het begin van de film kreunend in bed om haar vader vraagt en later middels het beroep van prostituee dicht bij hem in de buurt wil komen, is ongemakkelijk maar niet tegen de borst stuitend. Het is de enige manier waarop ze haar vader kent, en ze weet dat hij alleen van zijn hoeren hield, dus hoe moet ze anders met hem herenigd worden?

Haar man Charlie (Harlan Cary Poe) en prostituee Pearl (Evelyn Kingsley) zijn aanvankelijk ook aardig voor haar, maar blijken later een ander gezicht te tonen. Pearl en haar pooier Eddie (Luis Arroyo) worden echter wel goed geacteerd, wat scènes waar zij bij betrokken zijn vaak boeiend zijn om naar te kijken. Ook de band tussen Pearl en Jamie komt lange tijd oprecht en authentiek over. Daarnaast is de montage – met soms aardige flashbacks en snelle cuts – niet onverdienstelijk. Dit maakt de ongenuanceerde plot en de mindere scènes met manlief, de schreeuwende moeder, en de vreemde seksuele escapades van Jamie wat beter te verteren. Al met al geen beroerde film, deze ‘Toys Are Not for Children’. Het is weliswaar een wat vreemd, Oedipaal-getint werkje, dat binnen het genre zelfs pretentieus te noemen is, maar de film is niet geheel zonder waarde.

Bart Rietvink