Trail of the Screaming Forehead (2007)

Regie: Larry Blamire | 88 minuten | horror, komedie, science fiction | Acteurs: Daniel Roebuck, Susan McConnell, Fay Masterson, Andrew Parks, H.M. Wynant, Brian Howe, Dan Conroy, Alison Martin, Trish Geiger, Jennifer Blaire, Larry Blamire,  Dick Miller, Robert Deveau, Betty Garett, James Karen, Paul Bunnell, Kevin McCarthy, Christine Romeo, Michael Schlesinger, James Swift, Shane Swift, Michael McConnohie, Chuck Williams    

Buitenaardse wezens in de vorm van menselijke voorhoofden die het op menselijke prooien hebben voorzien… je voelt direct aan dat een film met een dergelijke invalshoek niet al te serieus kan zijn. En inderdaad, direct in de openingsscène van ‘Trail of the Screaming Forehead’ wordt maar al te duidelijk dat de insteek van deze productie maar al te humoristisch van aard is. Dat ook blijkt in de daaropvolgende scènes wanneer er tal van merkwaardige figuren, twijfelachtige ontwikkelingen en dito dialogen voorbijkomen. Voor met name de liefhebbers van science fiction en/of horrorklassiekers, zullen de herkenbaarheden in de ontwikkelingen snel opvallen: de aankomst van de buitenaardse voorhoofden, de besmetting van de eerste dorpelingen, de schijnbare emotieloosheid die van de overgenomen dorpelingen uitgaat, de geleidelijke verspreiding van het gevaar, de buitenaardse dreiging die langzaam wordt onderkend, het ongeloof of de tegenwerking van de plaatselijke autoriteiten en verdere gebeurtenissen…  het zijn min of meer traditionele ontwikkelingen die de liefhebbers van klassiekers een lichtje zullen doen opgaan. En met de cameo van ‘Invasion of the Body Snatchers’ Kevin McCarthy zal de conclusie luiden dat deze film een humoristisch eerbetoon is aan de science fiction/horrorklassiekers van de jaren 50 waarin invasies van buitenaardse wezens in kleine en afgezonderde dorpsgemeenschappen centraal staan.

Wat in minstens zo grote mate opvalt is de geslaagdheid van de weergegeven situaties en gebeurtenissen en dat het van begin tot eind blijft boeien. Doordat het dorp is gevuld met allerlei niet alledaagse figuren, door de manier waarop ze met elkaar omgaan en door de perikelen waar ze door toedoen van de buitenaardse wezens in verzeild raken. En daarnaast niet het minst door de dialogen die er worden gevoerd. Regisseur Blamire heeft zijn film effectief doorspekt met humor. Het leidt ertoe dat de meest onzinnige taferelen, uitspraken, gesprekken en pseudo-wetenschappelijke nonsens voorbijkomen. Op sommige momenten wellicht iets te overtrokken en tegen het melige aan, maar met de door hem in het hele verhaal aangebrachte humor slaagt regisseur Blamire erin om van zijn film een geslaagde science fiction/horrorkomedie te maken.

De insteek van de film, de constant aanwezige humor en het totaal van onzinnigheden dat voorbij komt maakt wel dat het nergens eng wordt, al wordt zo’n beetje het hele dorp overgenomen door de buitenaardse voorhoofden en moeten de helden in het verhaal alle zeilen tegen hen bijzetten. En spannend? Dat wel. Weliswaar geen spanning van het nagelbijtende soort, maar wel in die zin dat zonder moeite de aandacht wordt vastgehouden en er meegeleefd kan worden met de diverse hoofdpersonen. Temeer daar verschillende van hen ook door de buitenaardse voorhoofden worden overgenomen en het steeds meer de vraag wordt of en hoe de buitenaardse bezoekers nog gestopt kunnen worden.  Nadeel is wellicht de voorspelbaarheid van de hoofdlijnen in het verhaal. Voor de kenners van klassiekers zullen meerdere ontwikkelingen niet bijster veel verrassingen opleveren. Aan de andere kant vormen de herkenbaarheden ook een deel van de charme van deze film, en voor de leken in het genre zal het sowieso geen probleem vormen. Daarnaast heeft Blamire ook de nodige originele en creatieve vondsten en onzinnige plotwendingen in het verhaal opgenomen om het verrassend genoeg te houden.

Gepast overtrokken acteerwerk van deze en gene. Geheel in de stijl en sfeer die deze film kenmerkt en als geslaagd doet overkomen. Met nogal wat opvallende optredens. Meest in het oog springend zijn regisseur Blamire zelf als de ambitieuze café-eigenaar Nick en Jennifer Blair als zijn verveelde en sexy vriendin Droxy. Daarnaast goed werk van Dan Conroy en Brian Howe die als de zeelui Dutch Annacrombie en Big Dan Frater met hun onzinnige uitspraken en dialogen en hun al even onzinnig gelach voor een deel de show stelen. Verder keurig werk van Alison Martin als de bibliothecaresse Millie Healey die zich met de zeelieden tegen de buitenaardse voorhoofden teweer stelt. Ook de overige acteurs zetten zonder uitzondering hun beste beentje voor. En de merkwaardige karaktertrekjes en eigenschappen die een aantal dorpelingen vertonen en het overduidelijk genoegen waarmee de acteurs en actrices ze vormgeven draagt eens te meer bij aan het entertainment van deze film.

Qua speciale effecten is het een en ander aardig, hoewel niet al te hoogstaand of baanbrekend vormgegeven. Maar ook dat vormt een deel van de aantrekkingskracht van deze film. Leuk gedaan zijn in ieder geval de scène waarin een buitenaards voorhoofd aan het woord is en de scènes waarin de voorhoofden zich kruipend voortbewegen. Ook, overeenkomstig de klassiekers waar deze film een eerbetoon aan is, geen bloederige toestanden verder. Des te beter, deze productie heeft dat ook niet nodig en het zou eerder misstaan hebben dan dat het gepast was overgekomen. Waar het om gaat is dat regisseur Blamire met zijn insteek en alle onzinnigheden die hij laat voorbijkomen, en met een al even aanstekelijke als onzinnige titelsong, een geslaagd humoristisch eerbetoon aan de science fiction/horror klassiekers van weleer heeft afgeleverd.

Frans Buitendijk