Trois mondes (2012)

Regie: Catherine Corsini | 100 minuten | drama | Acteurs: Raphaël Personnaz, Clotilde Hesme, Arta Dobroshi, Reda Kateb, Alban Aumard, Adèle Haenel, Jean-Pierre Malo, Laurent Capelluto, Rasha Bukvic, Virgil Aioanei, Dorin Andone, Martine Vandeville, Catherine Davenier

Een treurig auto-ongeluk ligt ten grondslag aan dit humanistische drama van cineaste Catherine Corsini. Als autoverkoper Al (Raphaël Personnaz) ’s nachts samen met zijn vrienden door een verlaten straat van Parijs rijdt, schept hij per ongeluk met hoge snelheid een voetganger. Juliette (Clotilde Hesme) staat op dat moment toevallig op haar balkon en ziet het ongeluk gebeuren. Ze onthoudt daarbij het gezicht van Al. Al snel verbindt het noodlot drie mensenlevens met elkaar; Vera, de vrouw van het slachtoffer, getuige Juliette en dader Al. Zij belichamen dan ook de toepasselijke titel ‘Trois mondes’, letterlijk vertaald: ‘Drie Werelden’. Het blijkt dat hun levens op punten erg dicht bij elkaar liggen, ook al hebben alle drie de karakters hun eigen afkomst, klasse en dagelijkse beslommeringen. Ze leven in dezelfde stad, hebben uiteraard vanuit hun eigen positie overeenkomstige menselijke emoties en zijn vooral gezamenlijk plots veroordeeld tot een wereld die ‘ongeluk’ heet.

Corsini wilde met ‘Trois mondes’ vertellen hoe ver een dergelijk drama kan reiken. Dat het niet alleen de direct betrokkenen aangaat, maar dat het ook het leven van andere dierbaren op z’n kop zet. Bijvoorbeeld Marion, de verloofde van Al. Zij zullen over tien weken gaan trouwen. Tevens gooit Corsini ook de klassieke rolverdeling van slachtoffer versus dader overboord en vertelt dat een ongeluk complexer is dan dat. Er heerst ‘ongeluk’ onder iedereen die betrokken is, ook waar het de schuldige in het verhaal betreft.

Getuige van het ongeluk, Juliette (Clotilde Hesme) is in dit verhaal de verbindende factor. Ze bekleedt een belangrijke rol in het verbinden van dader en slachtoffer. Ze laat zien dat het mogelijk is om voor beiden empathie op te brengen. Ook al is dit moeilijk. Juliette handelt hier vanuit haar levenservaring en verleden.

Zo ook Al, die maar moeilijk zijn daad onder ogen kan zien. In zijn leven deed hij nooit iets fout, in tegenstelling tot zijn frauduleuze schoonvader van wie hij nu het autobedrijf heeft overgenomen. En nu heeft hij te dealen met een verschrikkelijk schuldgevoel. ‘Trois mondes’ zit boordevol ethiek die niet alleen tot uiting komt in het handelen rondom het ongeluk, maar ook verder gaat in de dagelijkse zorgen van de hoofdpersonen.

Corsini vertelt deze film grotendeels vanuit het oogpunt van Al. Dat maakt dat Al als schuldige vanaf het begin een menselijk profiel heeft. De kijker kan dan ook niet anders dan hem grotendeels in de armen sluiten. Door Al als schuldige centraal te zetten schept Corsini de mogelijkheid om  het volledige menselijke drama bloot te leggen dat verscholen ligt achter een dagelijks terugkerend incident als een auto-ongeluk. Een drama dat voor velen verborgen blijft achter vluchtige berichtjes in de krant en waarbij enkel het slachtoffer centraal staat.

Subtiele toevoegingen van actie en spanning maken ‘Trois mondes’ tot een prettige film die een breder publiek zal aanspreken dan alleen de liefhebber van Franse cinema of arthouse. De beelden zijn fotografisch, vaak donker maar helder en stabiel geschoten zodat de film aangenaam wegkijkt. ‘Trois mondes’ ging in première op het Filmfestival van Cannes.

Tjeerd Kooistra

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 14 maart 2013
DVD-release: 25 juni 2013