True Women (1997)
Regie: Karen Arthur | 170 minuten | drama, geschiedenis | Acteurs: Dana Delany, Annabeth Gish, Angelina Jolie, Tina Majorino, Rachael Leigh Cook, Michael York, Jeffrey Nordling, Salli Richardson, Tony Todd, Julie Carmen, Matthew Glave, Terrence Mann, John Schneider, Michael Greyeyes, Anne Tremko, Charles S. Dutton, Powers Boothe, Khadijah Karriem, Haylie Duff, Hilary Duff
Het verhaal van ‘True Women’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van Janice Woods Windle, die het verhaal baseerde op de waargebeurde avonturen van vrouwen in haar eigen familie. Historische verhalen worden vaak verteld door de ogen van mannen, rondom bekende helden of schurken. Ook al komen er vaak romances voor in die films, de ‘gewone’ vrouwen uit die tijd hebben meestal niet meer dan een bijrol. Zo lijkt het tenminste. ‘True Women’ laat zien wat de rol is van vrouwen tijdens revoluties en oorlogen. En dan niet alleen de rol van de vrouw die wacht en hoopt dat haar man terugkomt van de strijd, maar van een belangrijk persoon in de geschiedenis. Uit de film blijkt dat vrouwen het in dit soort situaties minstens zo zwaar hebben als mannen, want hoewel die laatste groep zich op het slagveld waagt, blijft de vrouw alleen achter om de kinderen op te voeden en een huis en zichzelf te beschermen tegen plunderaars of erger.
De vriendinnen Euphemia en Georgia worden op jonge leeftijd uit elkaar gehaald omdat Euphemia na de dood van haar vader gedwongen moet gaan wonen bij haar zus Sarah en diens man in Texas. De twee groeien uit elkaar, en maken ieder een andere kant mee van de roerige tijden in het Zuiden van de Verenigde Staten vanaf 1830. Georgia, zelf kwart Indiaans, ziet vooral hoe wreed de Zuiderlingen met de Indianen omgaan, en hoe racisme en haat de boventoon voeren. Euphemia wordt in haar omgeving juist geconfronteerd met de wreedheid van de Indianen en Mexicanen, waar ze uiteindelijk, met haar zus Sarah als aanvoerder van een enorme groep vrouwen, voor moet vluchten. Ondertussen vormen ze ieder andere ideeën over belangrijke zaken uit die tijd, zoals slavernij. Als Georgia met haar kersverse echtgenoot ook naar Texas verhuist, komen de vroegere vriendinnen elkaar weer tegen. Hoewel het eerst behoorlijk botst tussen de twee, komen ze weer dichter bij elkaar en blijken ze allebei voor dezelfde zaken te willen strijden.
Door de goede acteerprestaties blijven de personages en de film zelf geloofwaardig. De mooie beelden (de film is opgenomen op locatie in Texas) dragen daar aan bij, net als het gevoel van historische correctheid dat de film met zich meebrengt. Sommige dingen worden echter niet uit de film duidelijk, zoals het feit dat de Zuidelijke Staten de burgeroorlog tegen het Noorden wel degelijk verloren. Ook worden de stappen in de tijd naarmate de film vordert steeds groter, alsof de makers er nog van alles in wilden stoppen maar de film niet nog langer wilden maken dan hij nu al is (bijna drie uur). Het vreemde is dat het uiterlijk van de drie vrouwen, nadat Georgia en Euphemia vanaf een bepaald punt door twee andere actrices gespeeld worden, in al die jaren nauwelijks nog verandert, tot aan het plotselinge einde.
Wat in historische films, die zo een lange periode beslaan, vaak moeilijk te geloven blijft, is de hoeveelheid narigheid die de hoofdpersonen over zich heen krijgen. Alle ellende uit de 19e eeuw lijkt op het bordje van de belangrijkste personages uit ‘True Women’ te komen: de strijd met de Mexicanen en later de Indianen, racisme, slavernij, kindersterfte, cholera, de Amerikaanse burgeroorlog en het vrouwenkiesrecht. Overal krijgen de drie vrouwen mee te maken.
De formule van twee vrienden of familieleden die gescheiden worden en ieder twee verschillende kanten van een historisch belangrijke gebeurtenis ervaren, is natuurlijk niet nieuw (denk aan Anna en Lotte uit ‘De Tweeling’ of Matteo en Nicola uit ‘La Meglio Giuventu’) maar het werkt vaak wel. De personages dienen dan ook als middel voor emotionele betrokkenheid van de kijker bij dergelijke grote gebeurtenissen. Zo is het in deze film ook; al is het niet nieuw en soms zelfs lichtelijk cliché, het werkt wel. Door mooie beelden, goed acteerwerk en interessante (waargebeurde) gebeurtenissen is het de drie uur dan ook waard.
Ruby Sanders