TT: Closer to the Edge – TT3D: Closer to the Edge (2011)
Regie: Richard de Aragues | 99 minuten | documentaire, sport
Eerlijk gezegd had ondergetekende geen moment gedacht dat een film over motorracen hem ook maar een minuut zou kunnen bekoren. Van die cameraschuwe racers die allemaal het standaard saaie perspraatje staan te verkopen, zodat er weer wat beelden van voorbij razende motors verkocht kunnen worden aan het ongeïnspireerde Veronica magazine publiek. Dat was het beeld, maar bleek dat even een inschattingsfout! ‘TT: Closer to the Edge’ blijkt namelijk gewoon een dijk van een documentaire!
Ieder jaar komen duizenden racefans bij elkaar voor de TT op het normaal gesproken zo pittoreske Isle of Man. Het is hier dat ieder jaar enkele waaghalzen het aandurven om op hun motor te stappen om met elkaar de strijd aan te gaan voor de felbegeerde Tourist Trophy. Dat komt erop neer dat men met snelheden van 250 km per uur door de nauwe weggetjes en straatjes van het parcours racet zonder enige vorm van veiligheidsmaatregelen. Op de aanwezigheid van een ambulance na zijn de motorrijders geheel op hun eigen kunnen aangewezen.
Wat de racers drijft om aan deze gekte deel te nemen weet regisseur De Aragues haarscherp bloot te leggen. We zien mannen die allemaal stuk voor stuk gedreven worden door de kick van het racen met de dood, een passie die nog het meeste weg heeft van een drugsverslaving. Deze mannen leven voor de sport en nemen het risico dat ze sterven maar al te graag op de koop toe. Reflecteren is er dan ook niet bij. Iedereen die aan het woord komt in de film beaamt het risico dat ze er morgen misschien niet meer zijn, maar stuk voor stuk doen zij dat risico af als iets dat er nu eenmaal bij hoort. Ook al kennen ze bijna allemaal wel iemand in hun omgeving wie het racen fataal is geworden. Door deze context van dood en adrenaline te schetsen ga je ineens heel anders kijken naar de spectaculaire racebeelden die in de film verwerkt zitten en leef je nog intenser mee met de hoofdrolspelers. Zeker, omdat je maar wat goed aanvoelt dat er ieder moment iemand kan sterven. Dat klinkt morbide, maar je krijgt tegelijkertijd sterk de indruk dat dat juist het geheime instrument van de TT is. Zonder dat risico zou de uitdaging niet hetzelfde zijn.
De aanwezige cameraploeg heeft daarbij vooral oog voor Guy Martin, de nonchalante racer die in tegenstelling tot zijn collega’s een zeker charisma met zich weet mee te brengen. Hoewel de film een totaalbeeld probeert te schetsen van de gekte die TT heet, leven we vooral met Guy mee. We zien de voorbereidingen, de verplichte persmomentjes, de oefenrondes en dan uiteindelijk de spannende momenten vlak voor de race waarin iedere racer zich beseft dat zijn laatste uur geslagen kan hebben. Allemaal momenten die Guy met zijn relativerende humor nog absurder weet te maken dan ze eigenlijk al zijn. En racefan of niet: ook u zal op het puntje van uw stoel zitten op het moment dat de uiteindelijke TT los barst en Guy een gooi doet naar het kampioenschap. De spanning die je voelt terwijl de racers met belachelijke snelheden door de bochten vliegen, daar kan geen Hollywood-productie tegenop. Deze docu heeft in ieder geval een iemand over de streep getrokken: motorracen? Gaaf!
Sander Colin