Tu£sday – Tuesday (2008)

Regie: Sacha Bennett | 80 minuten | actie, thriller, misdaad | Acteurs: Philip Glenister, John Simm, Ashley Walters, Cristian Solimeno, Kevin McNally, Dylan Brown, Gregor Truter, James Barriscale, Richard Brown, Kate Magowan, Kirsty Mitchell, Alex MacQueen, Sal Esen, Roger Layton, Veronica Brown, Mick Barber, Lucy Burns, Linal Haft, Emil Marwa, Beth Goddard, Jonathan Parsons, Marina Fiorato, David Garry, Catherine Locardi, Andy Cody, James Millman, Paul Fournel, Nigel Bliss, Jim Alexander, Brian Bosley, Dell Taylor    

Zomaar een stadje ergens in Engeland wordt al maanden geteisterd door een groep ervaren bankovervallers. De mannen werken met de perfecte planning en weten steeds weer in recordtijd de kluis leeg te halen. Politiechef Thomas staat voor een raadsel en verbijt zich over het feit dat hij ze niet te pakken kan krijgen. Maar ze moeten toch een keer een foutje gaan maken. Iedereen wordt immers slordig na verloop van tijd.

Op een dag besluiten de bankovervallers een kraak te zetten in een lokale bank, waar op dat moment een smaragd met een waarde van een paar miljoen bewaard wordt. De voorbereidingen gaan als altijd gesmeerd, maar wanneer het dan zover is loopt toch niet alles volgens plan. Er blijken andere overvallers te zijn die op precies dezelfde dag een kraak willen zetten. Al gauw loopt alles in de soep en iedereen wordt zowaar ingerekend. De smaragd is echter wel vermist. Op het hoofdbureau is het taak aan de rechercheurs Jerry en Thomas om te achterhalen wat er nu precies gebeurd is.

‘Tu£sday’ is een beetje een kruising tussen een doorsnee whodunnit en een film van het type ‘Lock Stock and Two Smoking Barrels’. De scheldende, plat pratende Britten en de grappige loze discussies doen er in ieder geval aan denken. ‘Tu£sday’ mist echter de typetjes die ‘Lock Stock’ wel heeft. De verhaallijn van ‘Tu£sday’ is trouwens erg complex met verschillende flashforwards en flahbacks. Fragmenten van de overval worden afgewisseld met scènes waarin verdachten worden verhoord. Af en toe keert je hoofd om wie nu waar was op welk moment. Dat is ook wel een beetje een minpuntje. Af en toe is de film gewoon niet te volgen.

De rode draad, of eigenlijk meer het motto van ‘Tu£sday’, is het feit dat zo’n beetje alle karakters een hekel aan hun baan lijken te hebben. Zijn in het begin enkel de leden van de gang verdacht, sluipt er al gauw twijfel binnen omtrent de intenties van andere aanwezigen op die bewuste dinsdag. Hoe zit het eigenlijk met die caissière aan wie die mooie promotie was beloofd? En hoe zit het met zakenman William, die van zijn vrouw wil scheiden en geld nodig heeft? En die bankmanager is toch ook wel verdacht. De grote hamvraag: Heb jij ook geen hekel aan je baan en als je de kans zou krijgen om een smaragd van een paar miljoen binnen te harken, zou je dat dan doen?

‘Tu£sday’ is beslist een film die de moeite waard is. Er is geen hoge drempel, is voor ieder publiek geschikt en kijkt lekker weg. Bij veel films in het genre zie je op een gegeven moment toch hoe de vork in de steel zit, maar bij ‘Tu£sday’ komt het slot toch echt als een verrassing. Een mooie avond tv-plezier.

Bram Semeijn