Tully (2018)

Regie: Jason Reitman | 94 minuten | komedie, drama | Acteurs: Charlize Theron, Mackenzie Davis, Mark Duplass, Ron Livingston, Emily Haine, Elaine Tan, Maddie Dixon-Poirier, Colleen Wheeler, Joshua Pak, Lia Frankland, Gameela Wright, Asher Miles Fallica, Stormy Ent, Bella Star Choy

Het zit Marlo niet echt mee in haar leven. Een ingedutte echtgenoot, twee kinderen die al haar tijd op eisen, een zoontje dat ‘apart’ blijkt te zijn, en dan gaat het financieel ook nog eens niet van een leien dakje. Op het moment dat we Marlo (Charlize Theron) leren kennen is ze ook nog eens in verwachting van haar derde. Al snel wordt duidelijk dat alle energie en levensvreugde de afgelopen jaren uit Marlo is gezogen en dat deze vrouw volledig wordt opgeslokt door het moederschap.

Als Marlo enkele weken na de bevalling van haar derde kind tegen een mentale breakdown aan lijkt te zitten, adviseert haar broer (Mark Duplass) haar een ‘nachtnanny’ in dienst te nemen, die een deel van de Marlo’s taken over kan nemen. Hoewel ze eerst wat huiverig is (‘in films nemen nanny’s altijd de macht over en maken zij de moeder kreupel’), besluit Marlo toch overstag te gaan. Al snel ontwikkelt Marlo een sterke band met deze nanny, wiens personage de titelrol van de film draagt (gespeeld door de geweldige Mackenzie Davis, eerder onder meer te zien in ‘Black Mirror’ en ‘Blade Runner 2049’).

Het lijkt allemaal vrij zware kost en het is niet voor niets dat ‘Tully’ in het eerste halfuur wat vaart lijkt te missen. Regisseur Jason Reitman (regisseerde eerder onder meer het sterke ‘Juno’) grijpt het begin vooral aan om de kijker te laten zien hoe ontzettend zwaar Marlo het heeft en hoezeer zij de grip op haar leven kwijt is. Nu is dit in een film als ‘Tully’ noodzakelijk om het verhaal op gang te brengen, maar het zorgt ervoor dat de film in het begin wat moeilijk toegankelijk kan zijn. Zodra Mackenzie Davis de film echter binnentreedt als Tully, wordt de film energieker en levendiger en dat is vooral te danken aan Davis’ ontwapenende spel. Davis zorgt er met haar energieke verschijning ook voor dat Charlize Theron (die kilo’s aankwam voor deze rol) meer kan doen dan alleen slonzig en doodmoe rondlopen. De dynamiek tussen Tully en Marlo geeft de film een broodnodige opleving en haalt het beste uit beide actrices naar boven. Het is dan ook aan Theron en (vooral aan) Davis te danken dat de film vanaf dit moment écht gaat boeien.

Andere personages hebben vooral een dienende rol, en zijn bij vlagen op het randje van karikaturaal (denk maar aan de rijk-progressieve broer en schoonzus van Marlo). Ron Livingston krijgt als Marlo’s echtgenoot weinig meer te doen dan als een gamende zoutzak op bed te liggen, maar weet zijn personage toch te laten werken, mede door een sterk laatste kwartier. Wat ‘Tully’ bij vlagen lijkt te missen is een duidelijke spanningsboog. De film kabbelt het eerste uur een beetje rustig voort, en van echte karakterontwikkeling is nog nauwelijks sprake. In het laatste halfuur wordt de kijker echter effectief op het verkeerde been gezet en wordt de film meer een filosofisch drama over een (onterecht) verlangen naar vroeger en de eeuwige drang naar perfectie.

Regisseur Jason Reitman slaagt uitstekend in zijn missie om een mooie balans te vinden tussen drama en komedie, maar gebruikt ook enkele trucjes die niet helemaal goed uit de verf komen, zoals een te dik aangezette thematiek omtrent zeemeerminnen. Daarnaast is het jammer dat de meeste bijpersonages vooral decorstukken blijven, waardoor de film vooral leunt op het ijzersterke acteerwerk van Theron en Davis. Bovenal is ‘Tully’ echter een mooi gemaakt drama dat bij vlagen interessante vragen oproept over de tegenstrijdige verlangens van de mens: kiezen we voor een veilig leven met sleur en zekerheid of voor het avontuur en de onvoorspelbaarheid die daarbij komt kijken? ‘Tully’ is wat dat betreft vooral een ode aan die sleur en laat zien dat zekerheid niet altijd lelijk hoeft te zijn. Maar bovenal is ‘Tully’ een ode aan het moederschap, en al het drama en geluk dat daarbij komt kijken.

Alex Mazereeuw

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 10 mei 2018
DVD- en blu-ray-release: 13 november 2018