Turistas (2006)

Regie: John Stockwell | 89 minuten | actie, drama, horror, thriller, avontuur | Acteurs: Josh Duhamel, Melissa George, Olivia Wilde, Desmond Askew, Beau Garrett, Max Brown, Agles Steib, Miguel Lunardi, Jorge Só, Cristiani Aparecida, Lucy Ramos, Andréa Leal, Diego Santiago, Marcão, Miguelito Acosta

Regisseur John Stockwell is bekend door zijn films die zich in en om het water afspelen, met uiteraard bevallige jongedames in de hoofdrollen. In ‘Blue Crush’ paradeerden Kate Bosworth en Michelle Rodriguez in badkleding in de rondte, en in ‘Into the Blue’ mocht Jessica Alba in slow motion en gehuld in een minuscuul bikinietje door het beeld kronkelen in verschillende onderwaterscènes. Met ‘Turistas’, een horrorfilm in de “traditie” van ‘Hostel’, begeeft Stockwell zich weliswaar in een nieuw genre, zijn favoriete elementen zijn ook in deze film waarneembaar. Er zijn weer genoeg halfnaakte, gebruinde lijven te zien, de gruwelen in de film vinden plaats aan de Braziliaanse kust, en er zijn zelfs enkele onderwaterscènes aanwezig. En hoewel niet alles even goed op zijn plaats is in de film, en ‘Turistas’ qua spanning en horror te wensen overlaat – wat niet onbelangrijk is – weet Stockwell er genoeg eigen “flair” aan te geven om de film nog tamelijk genietbaar te maken.

Wat de grootste verdienste is van Stockwell is het overbrengen van de herkenbare sfeer van de situatie(s) van de toeristen uit de titel. De film komt minder doelbewust en rechtlijnig over dan ‘Hostel’, aangezien er hier meer het gevoel is dat de toeristen echt met toeval in deze gruwelijke omstandigheden terechtkomen. De kijker wordt, samen met de toeristen, verrast en maakt alle leuke en minder leuke gebeurtenissen samen met hen mee. Deze jongeren zijn gewoon volkomen willekeurig op een trip naar Brazilië gegaan om te genieten van zon, zee, stranden, en mooie mensen. Dat er op de plek waar ze stranden (middels een spannend in beeld gebracht busongeluk) toevallig enkele psychopaten blijken te huizen, hadden ze niet kunnen voorzien en is dus een geval van grote pech; op zijn zachtst gezegd.

De cultuurbotsingen en het hulpeloze gevoel dat je kunt hebben in een vreemd land wordt in de eerste helft van de film ook goed tastbaar gemaakt. De toeristen kennen de cultuur en de taal niet en moeten dan iemand zien te vinden die ze wil en kan helpen wanneer na een heftige feestavond alle bagage en kostbaarheden van de toeristen is gestolen. Zie maar eens in een vreemd dorp en in een onbekende taal duidelijk te maken wat het probleem is en iemand zo ver te krijgen om hulp te bieden.

Zodra echter de genrevereisten om de hoek komen kijken verliest de film zijn eigen karakter en geloofwaardigheid, en is het wachten op de momenten waarop (enkele) hoofdpersonages in stukken worden gehakt. Of iets van die strekking. En wanneer dan de bewuste scènes van spanning en gruwel er niet erg in slagen om de kijker angst aan te jagen – afgezien van enkele onaangename en stressvolle situaties – blijft er in de film weinig over om voor een aanbeveling te zorgen.

De film probeert zijn gruwelijke daden nog enigszins te verantwoorden binnen een maatschappijkritische filosofie, maar de bezwaren met betrekking tot exploitatie van Brazilië door het Westen komt tamelijk leeg over vanuit de mond van de schurk in de film. En natuurlijk is alles een excuus voor het tonen van expliciete gruwelen, in dit geval een wat onsmakelijke medische ingreep.

De achtervolgingsscènes in de laatste acte van de film zijn helaas voor het grootste deel onoverzichtelijk en weinig meeslepend. Ook de ontsnappingspogingen onder water zijn redelijk chaotisch (alsook wat vreemd geplaatst binnen de film) maar dit stokpaardje van de regisseur zorgt wel voor enkele claustrofobische momenten, waarbij de kijker zichzelf ook bijna in het water waant, happend naar lucht. Een leuke vondst is om de “helden” zuurstof te laten halen uit luchtbellen die tegen de rotspartijen onder water aankleven. Het zijn kleine toevoegingen die er toch voor zorgen dat de de film de kijker bijblijft, ook al slaagt de film er op het cruciale vlak van spanning en horror niet voldoende in om de kijker te boeien.

Bart Rietvink