Turning Red (2022)

Recensie Turning Red CinemagazineRegie: Domee Shi | 100 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Dilara Horuz, Cystine Carreon, Pimm Wijnberg, Panthero Toney, Nienke van Dijk, Linda Wagenmakers, Ayonna Karwofodi, Joenoes Polnaija, Julya Loko | Originele stemmencast: Rosalie Chiang, Sandra Oh, Ava Morse, Hyein Park, Maitreyi Ramakrishnan, Orion Lee, Wai Ching Ho, Tristan Allerick Chen, Lori Tan Chinn, Mia Tagano, Sherry Cola, Lillian Lim, James Hong, Jordan Fisher, Finneas O’Connell, Topher Ngo

‘Turning Red’ is de nieuwe animatiefilm van Pixar, de studio waar we meesterwerken als ‘Toy Story’, ‘Inside Out’ en ‘Finding Nemo’ aan te danken hebben. Een nieuwe Pixarfilm schept dan ook verwachtingen, die niet altijd ingelost kunnen worden (denk aan: ‘The Good Dinosaur’, ‘Onward’ en de vervolgfilms op ‘Cars’). De makers wilden wellicht net iets te veel kwijt in ‘Turning Red,’ maar met dank aan een verfrissende nieuwe stijl en voldoende herkenbare hilariteit is het een geslaagde coming-of-age film geworden.

Domee Shi (zij maakte eerder de prachtige Pixar short ‘Bao’) is de eerste vrouw die een Pixarfilm solo regisseert en in de documentaire ‘Embrace the Panda: Making Turning Red’ (ook te zien op Disney+) zien we hoe ook de rest van het team voornamelijk uit vrouwen bestaat. Het hoofdpersonage, de 13-jarige Meilin Lee die samen met haar vriendinnen de puberteit trotseert, is daarmee in goede handen.

Meilin is een tienermeisje van Chinese afkomst, heeft drie hartsvriendinnen met wie ze zwijmelt over jongens, wil haar ouders trots maken door het goed te doen op school, houdt haar Tamagotchi uitstekend in leven en wil niets liever dan naar het concert van boyband 4-Town. Oftewel: Meilin is een doodnormaal tienermeisje in 2002. Totdat ze op een dag wakker wordt als enorme rode panda. Haar nieuwe verschijning blijkt een oud familiekwaal te zijn, doorgegeven van moeder op dochter: wanneer Meilin sterke emoties ervaart, verandert ze in een rode panda en wanneer ze haar emoties onder controle heeft, verandert ze weer terug in het normale tienermeisje. Moeder Ming (een heerlijke rol van Sandra Oh) stelt haar dochter gerust, want er is een ritueel om de rode panda de kop in te drukken. Echter… wel pas over een maand tijdens de volgende rode maan, en dus moet Meilin haar panda leren bedwingen, zo goed en kwaad als dat gaat als hormonale puber.

De rode panda staat symbool voor de puberteit, die de kop op steekt op de meest hilarische momenten. Lichamelijke veranderingen (letterlijk: haargroei en nare geurtjes), fysieke onhandigheid, puberale verliefdheid en zonder pardon uit je slof schieten tegen je ouders. Je hoeft echt geen vrouw van Aziatische komaf te zijn om je met deze puber te kunnen identificeren (zoals enkele filmcritici lijken te denken), want iedereen die 13 is geweest zal soortgelijke situaties hebben meegemaakt. De schaamte en frustraties die je als tiener kan voelen, doen lijken alsof de wereld vergaat. Maar gelukkig brengt deze ingewikkelde periode ook veel moois; je kiest je eigen vrienden en je leert wie je bent, ook los van je ouders. De grootse finale van de film brengt dit alles samen en weet zelfs te ontroeren.

Naast Meilin en haar moeder zijn de overige personages minder sterk uitgewerkt. De rol van vader Jin had meer aandacht verdient en ook de drie hartsvriendinnen van Meilin blijven een beetje steken op de oppervlakte. Ook zit het script zo vol met allerlei metaforen dat de film halverwege je aandacht iets verliest. Toch is ‘Turning Red’ een vermakelijke film, waarin de puberteit op een nieuwe, originele manier behandeld wordt. Maar de verfrissende stijl (nog niet eerder zagen we zoveel Aziatische- en Manga invloeden in een Pixarfilm), de herkenbare ongemakkelijkheid van het puber zijn en de nostalgische sferen uit de jaren 00 maken veel goed.

Julia van Berlo

Waardering: 4

VOD-release: 11 maart 2022 (Disney +)
Bioscooprelease: 9 februari 2024