Twisted Sisters (2006)
Regie: Wolfgang Büld | 95 minuten | drama, horror, thriller, erotiek | Acteurs: Fiona Horsey, Andrew Southern, Paul Conway, Eden Ford, Pietro Herrera
De fllms in de zogenoemde “sex and sin”-trilogie van Wolfgang Büld hebben niet zo gek veel met elkaar gemeen. Dat wil zeggen, er komt seks in de films voor en de nodige zondige handelingen in de vorm van geweld en/of moord, maar het zijn compleet op zichzelf staande verhalen. Wel komen acteurs Fiona Horsey en Paul Conway in iedere film terug, wat zowel een vloek als een zegen is. Paul Conway is nu niet bepaald een licht op acteergebied en het lijkt wel of Büld hem in iedere film een foutere verschijning geeft. Aan de andere kant bezorgt dit de films ook een extra pulplaag en kun je je als kijker niet aan de gedachte onttrekken dat Büld hem juist vanuit een gevoel voor ironie zo absurd uitdost en van die clichématige of bizarre rollen laat spelen.
Constante factor Fiona Horsey is echter een welkome verschijning. Niet alleen is ze prima “eye candy”, ze beweegt zich ook duidelijk met veel plezier door de films heen. En hoewel ook zij niet briljant acteert, doet ze het in dramatische scènes niet eens heel slecht. Als het script haar nu ook nog eens voldoende houvast zou bieden, zou ze wellicht haar mannetje kunnen staan in een volwassen erotische thriller. ‘Twisted Sisters’ is namelijk nog niet geheel volwassen of bevredigend te noemen.
Regisseur/schrijver/producent Wolfgang Büld heeft bij zijn derde film gelukkig wel alle sub-verhaallijntjes weggelaten om zich te concentreren op één enkel uitgangspunt, maar de film schiet nog wel degelijk tekort op enkele belangrijke vlakken. Voor een thriller is de film te weinig verrassend en spanning en psychologische uitdieping beperkt zich helaas slechts tot de laatste vijftien, twintig minuten. Maar het is een begin, en technisch gezien is de film weer een vooruitgang ten opzichte van deel twee uit de trilogie. Büld maakt gebruik van jumpcuts, shot met spiegels als symboliek voor de tweelingthematiek, spannende muziek, dramatische opbouw in scènes, creatieve (maar soms gekunstelde) camerastandpunten, en allerhande technische elementen om de film kracht bij te zetten.
Het tweelingaspect van de film geeft Büld verder de mogelijkheid – door de dubbelrol van Horsey – om zijn hoofdactrice nog meer dan ervoor in beeld te laten verschijnen, in een romantische en tedere, of juist kinky femme fatale-hoedanigheid. En dat is winst voor de kijker. Daarnaast zit er in ‘Twisted Sisters’ meer “gore” dan in de eerder films. Hoewel vaak over-de-top en duidelijk nep, geeft het de scènes toch een zekere spanning en scherp randje. Kortom, met nog wat bijschaven hier en daar zou Büld nog wel eens een goede film kunnen maken.
Bart Rietvink