Two Tigers (2007)
Regie: Sandro Cecca | 85 minuten | actie, thriller | Acteurs: Selena Khoo, Jay Natelle, Andrea Osvárt, Olivier Pagès
Een film met twee sexy dames in de hoofdrol, waarvan één een huurmoordenaar, met als titel ‘Two Tigers’ moet toch een hoop pittige, explosieve actie betekenen, naast uiteraard een overvloed aan eye-candy. Dit valt helaas vies tegen. Originaliteit en hoge kwaliteit verwacht niemand bij dit, op zijn minst, b-product, maar is een beetje vaart en goede actie teveel gevraagd? Het gros van de acteurs is slecht gecast en acteert belabberd, het script bezit geen enkele spanning ondanks het potentieel opwindende beroep van Gilda, de “exotische” locatie wordt nauwelijks benut, en het verhaal is gewoonweg te saai om de aandacht van de kijker vast te houden. Afgezien van de mooie dames zelf is er eigenlijk geen reden te bedenken om ‘Two Tigers’ te bekijken.
Het is een interessante mix: Een Italiaanse regisseur die een cast van Chinese, een Hongaarse, en Amerikaanse acteurs inzet in het hypermoderne Shanghai om tot een eclectisch geheel te komen. Het is niet duidelijk wat het uitgangspunt was van Cecca, maar de kwaliteit van de acteurs lijkt niet hoog op zijn lijstje te hebben gestaan. Hoofdrolspeelster Andrea Osvárt doet het in haar tekstloze scènes nog wel redelijk, maar zo gauw ze haar mond open doet, wordt de illusie doorbroken vanwege haar slecht overtuigende Engels. De rest van de cast hangt er maar een beetje bij, stuk voor stuk matige acteurs opgezadeld met eendimensionale personages.
Het verhaal van de huurmoordenares die op de vlucht is en voor morele dilemma’s komt te staan is natuurlijk niet nieuw, maar er valt toch op zijn minst te verwachten dat er met dit onderwerp enige spanning wordt opgewekt. Hiervan is echter weinig merkbaar. De film begint met een moord van Gilda zonder enige dramatische opbouw, en wanneer ze haar volgende slachtoffer achtervolgt in Shanghai, laat ze hem eerst heel klungelig door haar vingers glippen, om hem tijdens de volgende mogelijkheid simpelweg af te maken zonder dat hier veel spanning of gevaar op volgt of aan voorafgaat. En meer heeft ze eigenlijk niet te doen. Ze ontmoet haar buurvrouw die callgirl is en haar eigen problemen heeft, maar er is weinig chemie tussen het tweetal en de momenten waarop de twee samen betrokken zijn bij vechtscènes vallen tegen doordat er bar weinig daadwerkelijke slagen en trappen worden getoond. Slechts wat snelle montage en het resultaat van de slagen – een tegenstander die op de grond ligt – moeten verbloemen dat de dames eigenlijk niet kunnen vechten.
Al vallen de gevechten tegen, op een ander lichamelijk gebied zijn de dames wel degelijk zeer actief. Om de zoveel tijd moet er even een seksscène worden ingevoegd of een blote borst getoond worden om de film interessant te houden. Wellicht is dit de enige reden geweest voor het maken van de film, want het lijkt het enige element in de prent te zijn waar de regisseur veel aandacht voor heeft. Gratuite douchescènes en vrijpartijen zijn een grote constante in de film. Niet dat ze erotisch spannend zijn, want van wederzijdse chemie tussen de sekspartners is in vrijwel geen enkel geval sprake. Het is waarschijnlijk opwindender om de door Angelina Jolie van stem voorziene tijgerin in ‘Kung Fu Panda’ aan het werk te zien dan om ‘Two Tigers’ te kijken.
Bart Rietvink