Un homme à la hauteur (2016)

Regie: Laurent Tirard | 100 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Jean Dujardin, Virginie Efira, Cédric Kahn, César Domboy, François-Dominique Blin, Eléa Clair, Adonis Danieletto, Jean-Michel Lahmi, Lionel Mur, Stéphanie Papanian, Pascal Tantot, Myriam Tekaïa

Oppervlakkige romantische komedie over de liefdesstrubbelingen tussen advocate Diane (Virginie Efira) en architect Alexandre (Jean Dujardin), waarin zijn geringe lichaamslengte het voornaamste obstakel blijkt te zijn.

Als Diane na een lange dag werken thuiskomt, wordt ze thuis gebeld door een onbekende man: hij heeft haar mobiele telefoon gevonden op een tafel in het restaurant waar ze geluncht heeft en belt nu “Thuis”. Het heeft iets creepy als hij meteen ook vertelt dat hij haar sms berichtjes gelezen heeft, maar Diane lijkt het allemaal niet erg te vinden. Ze laat zich volkomen inpakken door de charmante vreemdeling, die zich voorstelt als Alexandre en bedelt om een afspraakje. Als ze uiteindelijk instemt om hem te ontmoeten om haar mobiel terug te krijgen, komt ze voor een voor haar onaangename verrassing te staan: Alexander meet 1,36 meter en dat is aanvankelijk een grote teleurstelling.

Of eigenlijk, dat blijft gedurende de hele film een teleurstelling en de rode draad waarom een relatie tussen de twee telkens lijkt te mislukken. Het proces van aantrekkingskracht, twijfel, passie, hordes die genomen moeten worden voordat het levensgeluk aan het einde wacht: wat dat betreft niets nieuws onder de zon in romantische komedie-land, net zo min als de uitkomst hier minstens zo voorspelbaar is dat het triljoen voorgangers in het genre.

Wat de film echter redt, is het charmante optreden van Jean Dujardin als Alexandre. De Oscarwinnaar trekt alle registers open om Diane te veroveren en met zijn onstuimige levenshouding, zijn twinkelende ogen en zijn lach. Dujardin heeft charisma genoeg om het geloofwaardig te maken. Virginie Efira heeft vervolgens de lastige rol om een vrouw te spelen die overvallen wordt door de liefde – en tegelijk op rationele gronden deze liefde wil afwijzen. Probleem is dat de “rationele grond” van Alexandre’s lengte nauwelijks als zodanig gekwalificeerd mag worden, juist omdat er vreselijk bekrompen en onsympathiek mee om wordt gegaan.

Dat is het grote manco van de film. Het gaat hier feitelijk om een fysieke beperking van één van de hoofdrolspelers en hoe uitsluiting door sociale conventies en het afwijken van ‘de norm’ van invloed kan zijn op iemands liefdesleven. Meer iets voor een drama, zou je zeggen, of – als je toch voor de lach en de traan gaat – voor minstens een zekere psychologische verdieping. Niets van dat alles hier, waar het vooral “leuk” moet blijven. Het is de kapstok om hetzelfde romcom stappenplan te doorlopen en dat geeft soms een wrange smaak. Niet te veel nadenken is dus het devies en dan is het een best uit te zitten film.

Oppervlakkig is ook de humor, de makers bedienen zich zo’n beetje van het standaardrepertoire aan grappen over kleine mensen: van botsingen op straat, tot het dragen van kindertruien tot de de lobbes van een hond die Alexandre telkens omver springt. Een letterlijke “running gag”, maar waarbij je als kijker wel telkens denkt: waarom heeft Alexandre’s thuiswonende zoon Benji (César Domboy) überhaupt een hond die bijna net zo groot is als zijn vader? Het stuitende gebrek aan consideratie en tactloze optreden van Diane’s omgeving is soms tenenkrommend. Van haar ex-man Bruno (Cédric Kahn), met wie ze (uiteraard!) nog samen een advocatenkantoor heeft, zou je uit jaloezie nog zijn opmerkingen over Sneeuwwitje kunnen begrijpen, maar zo’n beetje iedereen reageert extreem afwijzend. De scènes met Diane’s moeder Nicole (Manoëlle Gaillard) zijn zo overdreven, dat elke ‘humor’ daar allang de deur achter zich dichtgetrokken heeft. Het is geen satire, geen spiegel voor de kijker, maar het lijkt enkel het gevoel van humor van de makers te reflecteren. Dat maakt de film op die punten pijnlijk onoprecht.

De matige digitale trukendoos om Dujardin naar een lengte van 1,36 meter te verkleinen, versterkt het gevoel van onoprechtheid alleen nog maar. Met name in de afstandshots ziet het verkleinde lichaam van Dujardin er behoorlijk onrealistisch uit.

Regisseur Laurant Tirard zet hier een rommelige film neer, overigens een remake van de Argentijns/Braziliaanse film ‘Corazón de Leon’ uit 2013, en die te zwaar moet leunen op de inzet van Jean Dujardin om er nog iets acceptabels van te maken. Dat lukt grotendeels en daarmee is ‘Un homme à la hauteur’ even luchtig als een zomeravondtoetje, net zoals 99% van alle romantische komedies, en ook om snel zo snel weer te vergeten.

Hans Geurts

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 12 mei 2016
DVD-release: 9 september 2016