Un homme qui crie (2010)

Regie: Mahamat-Saleh Haroun | 92 minuten | drama | Acteurs: Emile Abossolo M’bo, Youssouf Djaoro, Dioucounda Koma, Djénéba Koné, Hadje Fatime N’Goua

Veel landen in Afrika worden geteisterd door terreur door rebellenbewegingen, zo ook Tsjaad. Plaats van handeling: N’Djamena; een luxe hotel met veel westerse toeristen. Adam (Youssouf Djaoro) was vroeger zwemkampioen van Centraal-Afrika en is daar eerste badmeester. Zijn zoon Abdel (Diouc Koma) assisteert hem. De eerste scènes tonen reeds een gezonde competitiestrijd tussen vader en zoon. In goede harmonie kempen zij wie het langst onder water kan blijven. Het leven voor Adam en Abdel verloopt voorspoedig en voor Adam betekent zijn baan alles: ‘die baan is mijn leven’.

Maar de economische situatie gaat achteruit en als de Chinezen de zaak overnemen wordt er gereorganiseerd. Een collega-kok wordt ontslagen en ook voor Adam volgen dramatische veranderingen. Hij wordt gedegradeerd naar een portiersfunctie en zijn zoon Abdel krijgt zijn oude functie. Beide kunnen zich niet permitteren te weigeren, zij hebben het geld nodig. Abdel heeft een vriendin en het geld is onmisbaar voor zijn toekomstplannen. Tegelijkertijd rukken de rebellen op en allerlei instanties doen een hevig beroep op de bevolking om geld te schenken of anders een zoon aan het leger te geven voor de strijd.

Tegen de achtergrond van spanningen in het land, economische achteruitgang en dichterbij komend oorlogsgeweld krijgt het verhaal een wending in een klassiek vader-zoon drama. Vader Adam kan en wil geen oorlogsinspanning in de vorm van een financiële bijdrage aan de oorlog leveren. Dat betekent dat hij in feite zijn zoon uitlevert aan het leger dat Abdel gedwongen inlijft. Deze wordt naar het front gestuurd, waar de strijd hevig is en veel slachtoffers vallen. De film is gelardeerd met beelden uit reportages over (slachtoffers van) deze oorlog. Adam krijgt zijn baan als badmeester weer terug, maar heeft na het ‘offeren’ van zijn zoon veel wroeging over diens onzekere lot. Als in de ontwikkeling van het verhaal blijkt dat Abdels vriendin zwanger is, neemt Adam haar liefdevol in huis, maar toch nemen zijn schuldgevoelens toe. Hij kan niet langer met die schuld leven en gaat naar hem op zoek nadat een soldaat meldt dat Abdel gewond is. Een reis door de woestijn vol ontwikkelingen en met onbestemde afloop volgt ….

Het verhaal van ‘Un homme qui crie’ ontwikkelt zich langzaam en is klein gehouden, de toon is beschouwend van aard. ‘Un homme qui crie’ is geen oorlogsfilm, maar meer een film over mensen die door de oorlog worden beïnvloed. De ontwikkelingen zijn enigermate voorspelbaar. De film wordt gedragen door het ingetogen spel van hoofdrolspeler Youssouf Djaoro. De beelden van de landschappen zijn fraai en goed ingepast in de reis die Adam moet gaan maken. In het weinig gelaagde verhaal is de symboliek overheersend. Het dilemma van de vader is echter overtuigend en in het verhaal goed gemengd met de problematiek van de voortdurende oorlogen in Afrika. Het blijft echter wat aan de oppervlakte, doordat ook de karakters niet echt worden uitgediept. Daarentegen zijn de beelden overtuigend, de landschappen fotogeniek en door de camera fraai gevangen in lange shots maar ook mooie close-ups. Een film met een traan over een verscheurd land, maar ook met een boodschap van verzoening en hoop.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 september 2010