Un long dimanche de fiançailles (2004)
Regie: Jean-Pierre Jeunet | 134 minuten | drama, oorlog, romantiek | Acteurs: Audrey Tautou, Gaspard Ulliel, Jodie Foster, Marion Cotillard, Jean-Pierre Becker, Dominique Bettenfeld, Clovis Cornillac, Jean-Pierre Darroussin, Julie Depardieu, Jean-Claude Dreyfus, André Dussollier, Ticky Holdago, Tchéky Karyo, Jérôme Kircher, Denis Lavant, Chantal Neuwirth, Dominique Pinon
De films van Jean-Pierre Jeunet kenmerkten zich tot dusver door visuele vondsten, originele humor en surrealistische trekjes. Zijn eerste film (‘Delicatessen’) was een cinematografische delicatesse met veel zwarte humor en een bizarre plot, zijn voorlaatste (‘Amélie’) bewees dat Jeunet ook een aantal aardige anekdoten kon verzinnen. Het enige dat er tot nu toe aan ontbrak was een goed verhaal, een stevige compositie die de film boven de som der delen kon doen uitstijgen. Dit zal de reden zijn dat Jeunet zich voor zijn nieuwste productie heeft gebaseerd op een vertelling die zich al lang en breed heeft bewezen: ‘Un long dimanche de fiançailles’, de prachtige roman van de vorig jaar overleden Sebastien Japrisot.
De bioscoopbezoeker die had gerekend op de lieflijke sfeer van ‘Amélie’ kan de beginscènes maar beter overslaan. Het eerste kwartier van de film speelt zich af in de loopgraven, een locatie die met zijn bloederig realisme surrealistischer aandoet dan al de vorige locaties van Jeunet bij elkaar. Hier wordt ook indringend duidelijk waarom de Eerste Wereldoorlog in de ons omringende landen nog altijd de Grote Oorlog wordt genoemd. Bloed, ingewanden, lawaai, shellshock, verminkt, verpletterd, dood. Met visueel meesterschap toont Jeunet de hel die loopgravenoorlog heet en hij ontziet daarbij maag noch zwakke zenuwen.
Na het eerste kwartier komt de film in een lagere versnelling. We volgen de queeste van de kreupele Mathilde (Tautou) die ervan overtuigd is dat haar verloofde Manech (Ulliel) nog leeft. In een decor met opvallend veel geeltinten voert die tocht langs een stoet kleurrijke personages: detectives, barmannen, vrouwen van lichte en strenge zeden, oorlogsslachtoffers en levensgenieters. De grote hoeveelheid personages en complexe verwikkelingen maken het voor de toeschouwer noodzakelijk om de concentratie niet te verliezen; ben je de draad eenmaal kwijt dan ben je meteen voorgoed verloren. Blijf je de draad volgen dan word je beloond met een ingenieus verhaal, weergaloos gefilmd, goed geacteerd (Cotillard, Ulliel, Foster) en met de nodige humor om de gruwelen wat te verzachten.
Valt er dan helemaal niets te klagen? Natuurlijk wel. De muziek werkt af en toe flink op de zenuwen. Krachtige scènes hebben geen krachtige muziek nodig en zeker niet van het soort waarmee Angelo Badalamenti voor de dag komt. Verder blijkt opnieuw dat Audrey Tautou allesbehalve een karakterspeelster is, al vergeet je dat snel bij het zien van die onwaarschijnlijk mooie ogen. Daarnaast verliest Jeunet zich heel af en toe in flauwiteiten en onnodige mooifilmerij.
Die kleine minpuntjes nemen uiteindelijk niet weg dat we hier met een bijzonder fijne film te maken hebben. Minder verrassend maar veel completer dan ‘Amélie’ is ‘Un long dimanche de fiançailles’ een film die je zeker gezien moet hebben. En daarna dien je in gestrekte draf naar de boekwinkel te gaan om die minstens zo schitterende roman te kopen. En dat is inderdaad een bevel.
Henny Wouters
Waardering: 4
Bioscooprelease: 13 januari 2005