Un nommé La Rocca – A Man Named Rocca (1961)

Regie: Jean Becker | 102 minuten | drama | Acteurs: Jean-Paul Belmondo, Christine Kaufmann, Pierre Vaneck, Béatrice Altariba, Henri Virlojeux, Mario David, Nico, Pedro Serano, Charles Moulin, Jean-Pierre Darras, Edmond Beauchamp, Jack Léonard, Jean Gras, Michel Constantin, Frédéric Lambre

Bij ‘Un nommé La Rocca’ is het onduidelijk of de directie van Jean Becker nou zo matig is, of dat het boek van José Giovanni waarop de film is gebaseerd zo dunnetjes is. Boeien kan het duffe gangsterverhaaltje in ieder geval niet. Becker laat veel te raden over, de dialogen zijn monotoon en de uitdieping in de karakters is er simpelweg niet. Dat de plot onlogisch is en de hoofdpersoon een aantal tegenstrijdige keuzes maakt helpt ook niet.

Roberto La Rocca (Jean-Piere Belmondo, die in 1961 opvallend genoeg in zes films verscheen) is een lokaal gangstertje die hoort dat zijn vriend Xavier (Pierre Vaneck) ten onrechte is gearresteerd voor moord en er op uit gaat om zijn onschuld te bewijzen. Aangekomen in Marseille zoekt Rocca de man op die Xavier er in heeft geluisd, en jaagt die in een zielloze scène een kogel door het hoofd. Gauw daarna belandt hij zelf in de gevangenis voor het overhoop schieten van een viertal Amerikanen dat hem overhoop wouden schieten. Het Franse rechtssysteem in al zijn pracht en praal.

Het tweede deel van de film, waarin de beide vrienden in de gevangenis zitten is het aardigst. Met name in de scènes waarin Rocca en Xavier oude mijnen moeten ruimen in ruil voor strafvermindering zit wat spanning. Het einde is gehaast even cryptisch als het begin en laat de kijker ontredderd achter. Schrijver Giovanni was zelf ook niet tevreden met dit debuut van Becker (die naar verluidt alleen Belmondo wist te strikken omdat ze voetbalvrienden waren) en probeerde het elf jaar later zelf ,en weer met Belmondo, met ‘La Scoumoune’, wat ook geen succes was. Waarschijnlijk lag het toch aan het boek zelf.

Caspar Kraaijpoel

Waardering: 2