Un p’tit truc en plus (2024)

Regie: Artus | 99 minuten | drama, komedie | Acteurs: Artus, Clovis Cornillac, Alice Belaïdi, Marc Riso, Céline Groussard, Gad Abecassis, Ludovic Boul, Stanislas Carmont, Marie Colin, Thibaut Conan, Mayane Sarah El Baze, Théophile Leroy, Boris Pitoëff, Sofian Ribes, Arnaud Toupense

Films met acteurs die het syndroom van Down of een aanverwante handicap hebben zijn schaars. ‘Un p’tit truc en plus’ is het perfecte voorbeeld dat het verre van onmogelijk is een geslaagde film te maken met mensen die een afwijking hebben. Met veel lef heeft regisseur en hoofdrolspeler Artus een mooi inkijkje in het leven van gehandicapte mensen en hun begeleiders weten te geven.

Paulo en zijn vader zijn op de vlucht nadat ze een juwelierszaak hebben overvallen. Op hetzelfde moment staat een bus met mensen met een handicap klaar om op hun jaarlijkse zomertrip te gaan. De begeleiders wachten nog op ene Sylvain, een nieuwe jongen. Paulo en zijn vader komen langsgelopen en worden aangezien als Sylvain en zijn begeleider. Dit lijkt de ideale uitweg voor vader en zoon, maar deze uitweg verandert plots in een bizar tafereel die hun levens voorgoed doet omslaan. Paulo doet zich voor als iemand met het syndroom van Down en zijn vader probeert vanuit het vakantiehuis waar ze overnachten de zaakjes te regelen.

Het verhaal van ‘Un p’tit truc en plus’ is compleet geschift en onrealistisch, maar dat laatste is juist het sterke punt van deze Franse film. Alle stereotyperingen omtrent gehandicapten passeren de revue en worden extreem aangedikt in een van de grappigste films in tijden. Elk personage heeft zijn eigen unieke twist: een jongen loopt constant rond in een voetbalshirtje met Ronaldo achterop, een andere loopt continue te schreeuwen en te schelden en een van de meisjes doet nog het meest denken aan een deelneemster van Ex on the Beach. Enkel deze karakteristieke uitingen zijn voer om te lachen.
Het flinterdunne script laat veel te wensen over. Zo zijn er wat zeemzoete plotlijntjes omtrent verliefdheid, en sommige grote beslissingen gaan wel heel snel aan de kijker voorbij. Dit wordt de makers echter snel vergeven. Paulo en zijn vader zijn in feite twee boeven, maar ook hun harten smelten wanneer ze langere tijd optrekken met de groep mensen aan wie ze hun lot verbonden hebben. Onvoorwaardelijke liefde en eerlijkheid staan centraal in ‘Un p’tit truc en plus’.

Het schoolkampgevoel dat je krijgt bij het kijken van deze film is de herkenbaarheid die ervoor zorgt dat je weer even terug bent bij die ene zomer waarin je met je klasgenootjes wegging. Dingen kleien, voetballen, samen koken, verhalen aan elkaar vertellen: het zit er allemaal in. Het voelt bijna alsof de acteurs carte blanche hebben gekregen en vooral moesten genieten van de setting. Ze lijken namelijk amper een rol te spelen, maar de personages te zijn. Het is niet voor niets dat ze allemaal met hun eigen voornaam in de film verschijnen. Het is prijzenswaardig hoe Artus is omgesprongen met deze mensen, die je hart gegarandeerd gestolen hebben aan het eind van de rit.

‘Un p’tit truc en plus’ doet qua plot af en toe denken aan het Nederlandse ‘Bro’s Before Ho’s’. Er zit zelfs een scène in, waarbij een van de begeleiders Rambo nadoet, die regelrecht uit de film van Stef en Flip lijkt te komen. Een andere gelijkenis is dat beide films het randje opzoeken qua humor, of er soms zelfs overheen gaan (‘Bro’s Before Ho’s’ ging daar overigens zwaar overheen). Natuurlijk ontkom je niet aan platte humor: een van de jongens genaamd Ludovic schreeuwt steeds het woord piemel. Hier moet je natuurlijk van houden, maar qua komedie heeft Artus een briljant idee perfect uitgevoerd. Zulke films worden amper nog gemaakt, en ‘Un p’tit truc en plus’ bewijst dat het nog steeds kan en mag.

Sjoerd Crins

Waardering: 4

Bioscooprelease: 1 augustus 2024