Un sac de billes (2017)

Recensie Un sac de billes CinemagazineRegie: Christian Duguay | 113 minuten | drama | Acteurs: Dorian Le Clech, Batyste Fleurial, Patrick Bruel, Elsa Zylberstein, Bernard Campan, Kev Adams, Christian Clavier, César Domboy, Ilian Bergala, Emile Berling, Jocelyne Desverchère, Coline Leclère, Holger Daemgen, Fred Epaud, Michaël Erpelding, Pierre Kiwitt, Jean-Baptiste Navarre, Vincent Nemeth, Luc Palun, Lucas Prisor, Candide Sanchez, Michael Smadja, Isabelle Ziental

Het jaar is 1944. De joodse broertjes Maurice en Joseph (Jojo) wonen met hun ouders en oudere broers in het door de Nazi’s bezette Parijs. Wanneer de grond te heet wordt onder zijn joodse voeten, splitst vader Roman het gezin en stuurt ieder op reis. Maurice en Jojo nemen de trein naar het zuiden, in de hoop om het vrije Nice te bereiken en daar te worden verenigd met de familie. Al snel beseffen de broertjes dat ze hiervoor geld, slimheid en geluk nodig hebben. Heel veel geluk.

‘Un sac de billes’ (zak met knikkers) is de tweede verfilming van de gelijknamige autobiografie van Joseph Joffo. De film is een kruising tussen serieus oorlogsdrama en avontuurlijke jeugdfilm, een beetje zoals het Nederlandse ‘Oorlogswinter’. De toon is altijd genuanceerd, het goede of slechte zit hier niet in de systemen maar in het individu. Zo zien we goede én slechte Fransen, nare én vriendelijke Duitsers. Slechte joden komen we trouwens niet tegen, maar dat is te rechtvaardigen.

‘Un sac de billes’ is in de eerste en laatste plaats een romantisch avonturenverhaal, en zo ziet hij er ook uit. Parijs in de sneeuw, een oude stoomlocomotief over een hoge brug in de Franse bergen, de pittoreske Vielle Ville van Nice, het even pittoreske Franse platteland. Door al die 19e-eeuwse schoonheid heeft de film meer weg van ‘Alleen op de wereld’ dan van ‘Schindler’s List’, ook al omdat de plastische bloederigheid van de oorlog buiten beeld blijft.

Spannend is de film wel. Dat Joseph het er goed gaat afbrengen moge duidelijk zijn (anders had hij zijn autobiografie nooit geschreven) maar hoe het de rest van het gezin vergaat blijft lang de vraag. De broertjes komen van de ene heikele situatie in de andere, is het niet in een Duits hoofdkwartier dan wel weer in een gezin van antisemitische Franse collaborateurs. Spannend, maar we hebben het net iets te vaak gezien, in al die andere oorlogsfilms.

Het acteren is prima, met veteranen als Elsa Zylberstein en Patrick Bruel en met de schattige jochies Batyste Fleurial en Dorian le Clech als Maurice en Jojo. De beelden zijn oogstrelend, de muziek melancholiek en stemmig. Genoeg redenen dus om deze film te bekijken. Geen hoogstaand kunstwerk, daarvoor zijn er iets te veel clichés en neigt de film te vaak naar het sentimentele. Maar voor een ontspannen avondje uit is dit een prima keuze.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 18 mei 2017
DVD-release: 20 oktober 2017