Un silence (2023)

Regie: Joachim Lafosse | drama | 101 minuten | Acteurs: Daniel Auteuil, Emmanuelle Devos, Matthieu Galoux, Jeanne Cherhal, Louise Chevillotte, Nicolas Buysse, Karim Barras, Larisa Faber, Baptiste Sornin, Shann Case

De stilte in ‘Un silence’ bedekt een groot geheim in het gezin van advocaat François Schaar (Daniel Auteuil), zijn vrouw Astrid (Emmanuelle Devos) en hun zoon Raphaël (Matthieu Galoux). Het is het soort geheim dat wel vaker in gezinnen boven water komt en dat komt altijd onverwachts en op een slecht moment.

Regisseur Joachim Lafosse (België, 1975) is bekend met moeilijke gezinssituaties (‘L’économie du couple’, 2016) en is niet bang om af te dalen in de krochten en hersenkronkels van zijn personages. In ‘Les intranquilles’ (2021) gaat hij in op de strijd van ouders met de bipolariteit van hun kind. Gezinscomplexiteit is dus echt zijn ding en daar deinst hij ook nu niet voor terug want in ‘Un silence’ neemt hij alle tijd voor de opbouw van de plot en laat hij de kijker lange tijd in het onzekere over het antwoord op de vraag welk geheim door de stilte wordt bedekt. De ontwikkeling van de plot heeft een zekere traagheid maar dat maakt de film zeker niet saai. Het is boeiend om te observeren hoe het universum van dit gezin langzaamaan naar een catastrofale stand draait.

Niet alleen het geheim wordt bedekt door de stilte, het gaat vooral ook om de schaamte van de omstanders en met name van Astrid Schaar. Emmanuelle Devos vertolkt deze rol zeer invoelend en naast het feit dat zij de stilte in stand houdt is het vooral de schaamte die haar beweegt om haar man te steunen en het gepraat erover te onderdrukken.

Deze schaamte en het ophouden van een reputatie is van bijzonder belang omdat het hier gaat om een zeer gerespecteerd advocaat. In een geruchtmakende zaak behartigt hij de belangen van de ouders van de kinderen die door een pedofiel zijn ontvoerd. ‘Un silence’ is een verfilming van een waargebeurde zaak zonder dat het nochtans verwordt tot een documentaire of een exacte navertelling. ‘Un silence’ heeft zijn eigen dynamiek die losstaat, voor zover mogelijk, van de bestaande echt gebeurde situatie.

De verfilming draait in feite om de moeder van het gezin. Er zijn weinig scènes waar zij niet in beeld is en met haar beleven we de gebeurtenissen die uiteindelijk een dramatisch einde zullen krijgen. Maar ook anderen in het gezin worden natuurlijk geraakt en met name Raphaël. Dit eerste optreden van Matthieu Galoux pakt bijzonder goed uit. Zijn personage is nogal gesloten en leeft het bruine leven. Hij verschijnt weinig op school, rijdt in de dure auto’s van zijn ouders rond en lijkt zo eveneens een tikje van de molen te hebben meegekregen van de thuissituatie.

Dit is de zevende keer dat Lafosse samenwerkt met Director of Photography Jean François Hensgens dus die twee kunnen lezen en schrijven met elkaar. De beeldtaal in de film is herkenbaar en heeft een sterk identitair karakter. Dat komt doordat in de film vooral gewerkt wordt met natuurlijk licht, waardoor de beelden af en toe wel erg donker worden, en er eigenlijk altijd met de dolly wordt gewerkt. Hierdoor ontstaan vloeiende horizontale beelden die een zekere traagheid in ‘Un silence’ accentueren. Uitzondering wordt hier gemaakt voor de beelden in de auto’s want die zijn gemaakt met een Steadycam waardoor we op die momenten meer op de huid zitten van de personages en we beter hun emoties kunnen zien en delen.

Als de plot zich ontwikkelt komt werkenderwijs de vraag boven tafel wat voor soort apotheose de regisseur voor de kijker in petto heeft en hoe Meester Schaar zich uit de nesten gaat werken. Die apotheose is zeker prima in beeld gebracht. De laatste tien minuten van de film daarna zijn eigenlijk overbodig. Het is een intense film, waar best het een en ander op aan te merken is, maar de moeite waard!

Ton IJlstra

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 augustus 2024