Una de dos (2004)
Regie: Alejo Hernán Taube | 88 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Jorge Sesán, Jimena Anganuzzi, Renata Aielo, Ariel Staltari, Pablo de Nito, Vana Passeri, Jesica Gambarte, Adrián Airala
Cortez is een nogal ingedut dorpje zoals er waarschijnlijk zoveel zijn in Argentinië. In de economische depressie van 2001 proberen de kleine zelfstandigen (de slager, de kruidenier) het hoofd boven water te houden, roept een fabrieksarbeider (meer uit wanhoop dan uit strijdvaardigheid) op tot staking, en valt een moeder ver weg in een diepe depressie. Ondertussen hebben drie vriendinnen het vooral over jongens, en lijkt Juán (Jorge Sesán) de enige die aan de malaise ontkomt. Hij heeft ‘werk’ in Buenos Aires. Zijn neef leent dan ook regelmatig geld, en waar Juáns geld vandaan komt wordt steeds meer onderwerp van speculatie in het dorp.
Dit verhaal, dat eigenlijk meer een levensschets is dan een plot met kop en staart, geeft op haast terloopse wijze weer hoe moeilijk het leven kan zijn in een groots maar arm land als Argentinië. Iedereen leeft met elkaar en kent elkaar, maar moet uiteindelijk zelf zijn of haar boontjes doppen. De documentaristische stijl, onder andere door het gebruik van video, draagt bij aan deze sfeer. Er is wel degelijk een verhaal, met Juán als hoofdpersoon, maar minstens zo belangrijk is het beeld van de gewone man in de Argentijnse samenleving. Ieder personage heeft zijn eigen (kleine) verhaal in deze film: geen verhalen die bij het begin beginnen en voor het einde van de film weer afgelopen zijn, maar levensechte belevenissen, gesprekken en vooral veel zorgen. Zorgen over geld, liefde en vriendschap.
Dat Juán de hoofdpersoon is, is helaas een iets minder sterke keuze. Juán is een stoere gast waar iedereen tegenop kijkt, maar ook een vrij emotieloos type en bovendien niet al te intelligent. Wat dat betreft is zijn vriendin (Jimena Anganuzzi) een veel interessanter personage. Ook zijn neef, een typische loser die opkijkt tegen zijn stoere neef Juán, had meer uitwerking verdient. Overigens ligt die oppervlakkigheid van Juán niet aan Jorge Sesán, de acteur die hem speelt. Juán ís gewoon een vrij simpel type. Zelfs als hij uiteindelijk flink in de problemen komt, lijkt hij niet werkelijk van de kook gebracht. Evenwichtigheid die voortkomt uit stompzinnigheid. Maar misschien is dat juist wel een karakter waarmee je in een moeilijke samenleving als de Argentijnse overleeft. Hoe het ook zij, ‘Una de Dos’ geeft een mooi beeld van de alledaagse en weerbarstige werkelijkheid van Argentinië in economische malaise.
De film is onderhoudend, meer nog vanwege de interessante bijrollen dan vanwege het op zich best goede plot waarin Juán de hoofdrol heeft. Daarnaast heeft de film een mooie poëtische ‘finishing touch’: regelmatig fietst een wielrenner door het beeld. Soms wordt hij uitgebreid gevolgd door de camera, maar regelmatig schiet hij ook gewoon op de achtergrond door het beeld. Een personage dat letterlijk en figuurlijk de levens van de anderen doorkruist, zonder ze ook maar een moment te raken. Onopgemerkt, onaantastbaar en zwijgend fietst hij, immuun voor de alledaagse zorgen waar de anderen tot hun nek inzitten.
Daniël Brandsema
Waardering: 3.5