Unclenching the Fists – Razzhimaya kulaki (2021)

Recensie Unclenching the Fists CinemagazineRegie: Kira Kovalenko | 97 minuten | drama | Acteurs: Milana Aguzarova, Alik Karaev, Soslan Khugaev, Khetag Bibilov, Arsen Khetagurov, Milana Pagieva

Haar naam is Adadza maar iedereen noemt haar Ada. Ze leeft met haar vader en twee broers in een stadje in Noord-Ossetië. Die afgelegen Russische provincie was ooit voorpaginanieuws toen een gijzeling in de stad Beslan in een drama eindigde, maar dat was lang geleden. Ada slijt haar dagen in een winkeltje, terwijl ze droomt van de dag dat iemand haar wegvoert uit het onooglijke stadje. Dat iemand haar geestelijke en lichamelijke wonden geneest.

In het Russische drama ‘Unclenching the Fists’ zijn het niet alleen wonden die Ada plagen. Ook mannen, die dringen zich van alle kanten aan haar op. Hoewel Ada’s broers dol zijn op hun zusje, laten ze haar geen moment met rust en komen ze soms iets té dichtbij. Ada’s vader let op zijn dochter als een kloek op haar kuikens, en gunt haar geen enkele vrijheid. Bovendien is er nog de jonge Tamik, Ada’s energieke vriend die het liefst haar verloofde wil worden en haar onophoudelijk loopt te charmeren. Met de charme van een lompe Rus, dat dan wel.

‘Unclenching the Fists’ heeft die titel niet voor niets. Er zit veel onderdrukt leed en opgekropte spanning in de personages. Zoals een beetje drama betaamt geeft de film mondjesmaat informatie weg, zodat we langzaam komen te weten waarom deze personages zijn zoals ze zijn. Daar wordt de boel niet vrolijker op, maar het maakt die gebalde vuisten wel begrijpelijk.

Het strakke scenario is niet de enige charme van deze film. Zoals vaker in Russische films is het decor even armoedig als fascinerend. Het stadje van Ada ligt in een kaal en bergachtig gebied, met gepast lelijke architectuur uit het Sovjet-tijdperk. Zanderige wegen en pleinen, flats die van ellende uit elkaar vallen, een winkeltje dat betere tijden heeft gekend, en zo verder.

Net zo ambigue als het decor is de toon van de film en de manier waarop de personages met elkaar omgaan. Met die typisch Russische combinatie van lomp, gewelddadig, intelligent, grappig en met een ruige tederheid die niet is uit te leggen.

Voor liefhebbers van rauwe Russische filmkunst is dit dus een aanrader. Maar ook voor de meer doorsnee filmliefhebber valt hier genoeg te beleven. ‘Unclenching the Fists’ gaat over tijdloze en universele vragen: wat doet trauma met een mens, waar en hoe kan de getraumatiseerde mens verlossing vinden? Zware kost, minder verwachten we ook niet van Russische arthouse.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 september 2022